Vergeten grond - Anne Nicolai

Ver van de bewoonde wereld slaat het noodlot toe Als haar man Rob een nieuwe baan aangeboden krijgt in het zuiden van het land, verhuist Karine samen met hem en hun dochtertje Sofie naar een opgeknapte boerderij vlak bij Venlo. Karine vindt al snel werk als docente Engels, en omdat kinderopvang moeilijk te regelen is, neemt het stel een nanny in huis. Aanvankelijk zijn ze heel gelukkig met Heleen, een verpleegkundige die het goed kan vinden met Sofie. Maar het werken in de voor haar vreemde omgeving valt Karine zwaar, ze spreekt het plaatselijk dialect niet en het botert niet tussen haar en haar collega's. Dan wordt Sofie ziek, en langzamerhand krijgt Karine het vermoeden dat er iets ernstig mis is. Waarom krijgt Sofie het ene na het andere ongeluk, terwijl er voorheen niets aan de hand was? En wie is dat jongetje dat ze telkens in de spiegel ziet?

Karine verhuist met rob naar Venlo. Zij geeft engelse les en dat kan je toch overal geven.
Buiten de dorpsgrenzen,vlak naast een weiland en een stuk bos met een boomgaard en een oude paardenstal,op vergeten grond.

Ze vindt een baan op school en hebben dus oppas voor hun dochter Sofie nodig. Ze besluiten een Nanny te nemen. Lop school praten ze Venloos en doen dat ook als Karine er is. Die kan de taal niet volgen en voelt zich al snel buitengesloten.
Thuis gebeuren er vreemde dingen. Sofie krijgt vaak ongelukjes en Karine valt regelmatig flauw en is de tijd kwijt. Ook lijkt ze dingen te zien die er niet zijn.
Ondanks de Nanny voelt ze zich alleen. Rrob werkt veel en is ook dagen weg. Is de Nanny wel betrouwbaar? Of wat is er met Karine aan de hand. En wie is het jongetje dat ze steeds ziet?

Anne Nicolai haar tweede boek leest opnieuw makkelijk en is een lekker doorleesboek.
De hoofdpersoon Karine irriteerde me wel regelmatig. En dat ligt geheel aan mij en mijn karakter en mensbeeld.
Ik heb zelf iets te vaak te veel pit. Maar verbaas me in het echte leven en zeker ook in boeken vaak over timide vrouwen die volgzaam doen wat verwacht wordt en niet opkomen voor zich zelf.
Een klein voorbeeld uit het boek is dat Karine op een Venloose school werkt en het dialect nog niet kent. Alle collega's praten constant dat dialect in haar aanwezigheid. Waarom niet 1, 2, 3 keer vragen of ze alsjeblieft Nederlands willen spreken als zij er bij is. En na drie keer vragen aangeven dat men zich nogal onbeleefd gedraagt?
Ook blijf je met wat vragen zitten die niet opgelost worden. Bijvoorbeeld waarom heeft een van de collega's zo'n hekel aan Karina vanaf het begin? Zo erg dat ze Karina gaat treiteren?
Tevens zat ik tijdens het lezen te denken van waar doet het boek me toch aan denken?! Daarmee zeg ik dus niet, dat het gekopieerd is. Maar de verhaallijn kwam bekend voor. Ik ga mijn boekenkast eens goed langs.

Maar feit blijft dat je er een aantal heerlijke leesuurtjes mee kan hebben, dat je kan meeleven met de angst wat er met kleine Sofie toch aan de hand is (elke moeder zal het zweet in handen hebben bij lezen) en dat deze Vergeten grond voor een grote groep lezers geschikt is.