Naast lezen is muziek ook een passie van
mij. En dan vooral het bezoeken van concerten. Ik heb in mijn leven al een
flink aantal artiesten en bands voorbij zien komen. De een uiteraard beter dan
de ander.
Het eerste grote stadionconcert, dat ik
bezocht was in 1993: U2 in de Kuip. Wat een ervaring! Wat overweldigend en met
niets te vergelijken! Ik heb U2 daarna nog 3 keer live mogen zien ( Kuip,
Gelredome en Arena ) en elke keer was het geweldig! Dit jaar in de Ziggo Dome
ben ik er helaas niet bij...tot mijn grote verdriet.
De band die ik waarschijnlijk het vaakst
gezien heb moet The Scene zijn. In mijn studententijd is dat geweest. Rigoreus!
Absoluut mijn nummer. Helaas ben ik niet bij het afscheidsconcert van The Lau
geweest, had eigenlijk wel gemoeten, zeker omdat ze zo'n groot deel van mijn
muzikale leven bepaald hebben.
De eerste keer Night of the Proms in
Rotterdam. Mijn vriendin en ik gingen vooral omdat ik Live heel graag live
wilde zien. Hilarisch! De zaal werd donker en BAM! Live kwam er keihard in met
"Dolphins Cry". Ik weet zeker dat verschillende permanentjes van
schrik rechtop stonden, wat een heerlijke bak herrie! En ze deden ook nog mijn
favoriet "They stood up for love". Een betere avond kon bijna niet.
In de loop der jaren toch een aantal
leuke optredens gezien op NOTP. Denk aan: Roxette, Sharon den Adel ( Within
Temptation ), The Jacksons, Simply Red, Simple Minds, Sinead O'Connor en dan
vergeet ik er vast nog.
Parkpop (Den Haag) en Werfpop (Leiden)
zijn ook van die evenementen waar ik vaak ben geweest. En ook daar heel veel
leuke dingen gezien.
Robbie Williams toen hij net uit Take
That was. De Heideroosjes in een te klein Van der Werfpark. Golden Earring, Ed
Kowalzcyk, The Scene, Marco Borsato, Jeugd van Tegenwoordig, Moke, Venice, maar
daar kom ik later ook nog op :).
Ook nu vergeet ik waarschijnlijk heel
veel leuke dingen, het is gewoon te veel!
In 2011 was
Serious Request in Leiden. Snow Patrol zou het Glazen Huis sluiten. Moest ik natuurlijk bij zijn! Lang
getwijfeld, want het was niet echt goed weer. Uiteindelijk toch op mijn fiets
gesprongen. En wat was het het waard! Ik stond gewoon maar op 3 meter afstand!
Van Gary! Waaaaah! En gelukkig zongen ze ook nog "Run". Het kon echt
niet beter worden die avond!
Ik baal wel nog steeds dat ik toen te
kort van te voren hoorde dat Thom Smith en Andy Burrows er waren. Ik was net op
tijd om ze in mijn pyjama op de tv te zien, terwijl ze maar zo'n 3 kilometer
verder waren. Zo'n gemiste kans om de man met de mooiste stem ever (Thom Smith)
in het echie te zien....
In dit verhaal mag de gewonnen Meet
& Greet met Di-Rect uiteraard niet ontbreken. Voor de grap deed ik mee met
de prijsvraag, vooral omdat het concert een paar dagen voor mijn 40e verjaardag
was. En tot mijn verbazing won ik! Leuk!
Niemand kon mee, dus ik ging alleen. En
dat is dan wel wat ongemakkelijk. Maar wat is Spike een schatje zeg! Hij stelde
mij helemaal op mijn gemak en kwam geïnteresseerd over. Hele leuke ervaring. En
het concert: wow, wat heeft die Marcel een stem zeg! Geweldig!
Tja, en dan Venice...Een niet zo heel
bekende band uit Californië. Een band waar mijn vriendin en ik, bijna,
groupie-achtig fan van zijn! Een band die ik inmiddels iets van 8 keer heb
gezien, als Venice.
Maar 3 van de 4 zijn ook op tournee
geweest met Roger Waters en The Wall, als achtergrondkoortje. En ja, ook dat
moesten we meemaken, dus duur kaartje gekocht en naar Antwerpen vertrokken.
Inderdaad...voor het achtergrondkoortje....
Maar ze zijn ook gewoon echt goed. En
daarnaast heel benaderbaar. Na elk concert hebben ze een Meet & Greet met
hun fans. Uiteraard zijn wij daar dan ook bij. En de laatste keren, herkenden
ze ons! Waaaaah! Natuurlijk eerst heel cool doen en toen we uit het zicht waren
(maar helaas niet buiten gehoorafstand) stuiteren en gillen...Tja, wat Venice
betreft zullen we niet snel volwassen worden ;)
Gelukkig mogen we in april weer van
"onze" mannen gaan genieten! Kan niet wachten!
Natuurlijk zijn er ook concerten waar ik
niet hardop van durf toe te geven dat ik daar geweest ben...Dus dat doe ik dan
ook niet ;).
Maar wat losse concerten die het noemen
wel waard zijn zijn: Chris Rea, The Alan Parsons Project, Acda en de Munnik,
Luka Bloom.
Ja, en als zo'n enorme muziekliefhebber
lag het voor mij voor de hand om in die richting vrijwilligerswerk te gaan
doen. Eerst afgelopen zomer bij Werfpop. En nu sinds december bij het pas
geopende poppodium hier in Leiden: Gebr. De Nobel. Het nuttige met het
aangename combineren, heet dat.
Mijn eerste wapenfeit: het bezoeken van
het concert van Blaudzun. Ge-wel-dig!
En komende zaterdag hoop ik Henny
Vrienten te gaan zien. Een idool van mijn jeugd. Wie van mijn leeftijd was er
niet verliefd op Doe Maar? En wie liep er niet met roze-groene buttons en
zweetbandjes?!
Kortom: daar moet ik dus bij zijn!
Uiteraard weet ik dat het geen Doe Maar-concert is, maar een Henny
Vrienten-concert, maar dat maakt toch helemaal niks uit! Het blijft Henny
Vrienten!
Heb ik nog wensen van bands of artiesten
die ik ooit hoop te zien? Natuurlijk heb ik die!
Heel hoog op het lijstje staan de
Editors! Dat moet gewoon een keer gaan gebeuren. Maar ook Pearl Jam, Adele, The Gaslight
Anthem, Bush (met de verrukkelijke Gavin Rossdale) zou ik graag een keertje
zien.
Wie weet wat er voor mij nog in het
verschiet ligt....Ik laat het lekker over me heen komen!
Tot de volgende Books & Sushi
Juul
Geen opmerkingen:
Een reactie posten