Voor the Reading challenge las ik Pogingen iets van het leven te maken van Hendrik Groen. Grote delen is het boek erg hilarisch. Ik zat soms te schateren van het lachen om de hoofdpersoon en zijn vriendengroep. Maar ook werd het beeld om ooit in een bejaardentehuis te komen steeds griezeliger. Ook ik ben iemand met vaak een afwijkende mening en andere smaak. Ik moet er niet aandenken ooit aan een tafel te zitten met alleen maar klagende mensen die vooral alle ziektes doorspreken. Tegen het einde van het boek heb ik zelfs wat traantjes weggepinkt. Dit boek is een echte aanrader!
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten