Auteur:
Steve Mosby
320
pagina’s
Uitgeverij
A.W. Bruna
ISBN
978 94 005 02086
Recensie
door Miriam Bakker
‘Ben je veilig in je eigen huis?’
Rechercheur
Zoe Dolan zit achter de Creeper aan. Een stalker die in de huizen van jonge
vrouwen inbreekt, ze mishandelt en verkracht. Na vijf slachtoffers is het nog
steeds niet duidelijk hoe hij de huizen binnenkomt en de politie heeft geen
enkele aanwijzing hoe hij zijn slachtoffers uitzoekt en wie zijn volgende
slachtoffer zal worden. En dan valt er een zesde slachtoffer en deze vrouw
overleeft de aanval niet. De Creeper wordt gewelddadiger en Zoe is vastberaden
hem te pakken. Maar hoe? Geen DNA, geen sporen en de politie tast compleet in
het duister. De Creeper lijkt de politie steeds een stap voor te zijn..
‘Want hoe veilig je je ook voelt, het is
nooit veilig genoeg.’
Jane
Webster werkt als vrijwilligster bij ‘Mayday’, een anonieme en vertrouwelijke hulplijn.
Ze is daar nog maar net begonnen, als zij een telefoontje krijgt van een man
die haar zijn geheimen toevertrouwt. Hij houdt van deze vrouwen, maar het is
een liefde die eindigt in bloed. Geheimen waarvan Jane voelt dat ze die moet
melden aan de politie.
Deze
informatie zou een doorbraak voor de politie kunnen betekenen…
‘…..ik was bereid alles aan te grijpen
– pak het, rammel het door elkaar, en laat niet los. Ik wist dat er iets van
betekenis was, ook al zag ik nog niet precies wat. Ik wist het zeker.’
Ik
heb eerder een boek van Steve Mosby gelezen en dat boek kon me niet bekoren. ‘Duister
oord’ daarentegen wel. De cover is heerlijk creepy, dreigend en onheilspellend.
‘Iedereen heeft een duister oord waar
nachtmerries vandaan komen. Soms bestaat zo’n plek echt.’
Zoe
Dolan is een sterkte, vastberaden vrouw met een verleden. Zoe groeide op in een
achterbuurt en het leek erop dat ze het slechte pad op zou gaan totdat
politieagent John Carter ingreep en haar een kans gaf. Een kans die zij met
beide handen aangreep. Hij zorgde in het verleden voor haar, zij op haar beurt
zorgt nu voor hem. Het lijkt erop dat haar verleden haar gedurende het
onderzoek naar de Creeper weer inhaalt, maar dat weerhoudt Zoe er niet van tot
het uiterste te gaan. Zoe worstelt met nachtmerries die verband houden met haar
verleden, maar de Creeper-zaak waar ze aan werkt, is een nachtmerrie op zich.
Steve
Mosby heeft een korte en bondige schrijfstijl. Geen uitweidingen, geen
ellenlange beschrijvingen, er wordt nergens om heen gedraaid. To the point, dat
leest erg prettig en het komt het verhaal absoluut ten goede. Dat verhaal op
zich is niet heel origineel, maar het kruipt wel onder je huid, het blijft
boeiend, beklemmend en je wil absoluut weten hoe het afloopt. Een onderhuidse
spanning is gedurende het hele verhaal aanwezig. Soms verdwijnt het wat meer naar
de achtergrond, om dan ineens weer bam! op de voorgrond te treden.
Spannende
aanrader!
***½

Geen opmerkingen:
Een reactie posten