Sterf twee keer - Tess Gerritsen

In Boston wordt een verwoed jager en preperateur dood gevonden. Ondersteboven hangend aan het plafond en ontweid. Tijdens het onderzoek lijkt er een link te zijn met de vermissing van en moord op een groep toeristen in Botswana. Jane Rizzoli en haar man Gabriël Dean reizen zelfs naar Zuid Afrika voor antwoorden. Zullen ze die daar vinden, of ligt de oplossing toch dichterbij huis?

Cover

De cover is heel erg oranje. Er is een wit vlak met daarin de naam van de auteur en de titel.

Boven het witte vlak zie je een luipaard. Onder het witte vlak zie je een skyline (Boston?).

De luipaard speelt een cruciale rol in het verhaal, een duidelijke link dus.

Ik heb moeite met de nieuwe cover. Voorheen waren de covers wit, mooi wit. Ik heb in de boekenkast ook een prachtige rij witte boeken staan. Ik begrijp ook niet waarom is gekozen voor deze verandering. Ik ben er, als trouwe fan, heel erg ontevreden over.

Het verhaal is zoals we het kennen van Tess Gerritsen. 

Bij vlagen gruwelijk in details: verbrijzelde strottenhoofden, gevilde en ontweide lichamen. Duidelijk beschreven. Als je een beelddenker bent kan het je eetlust beïnvloeden....

Daardoor is het misschien niet zo geschikt voor ‘tere zieltjes’.

De opbouw van het verhaal is goed. Je wordt als lezer een bepaalde denkrichting in gestuurd, en als ervaren thrillerlezer weet je dan al één ding zeker: die persoon zit er niet achter! Maar wie dan wel?

Dat was voor mij uiteindelijk een verrassing, maar ergens toch niet onverwacht. Op een bepaald moment in het boek is deze persoon voor mij wel verdacht geweest, maar dat had ik al snel weer naast me neer gelegd.

We komen uiteraard de vertrouwde personages tegen (Maura Isles, Jane Rizzoli, Frost, mama Rizzoli enz.). Die kennen we uit eerdere boeken en misschien van de tv-serie.

Ik denk dat je het boek best kan lezen zonder de voorgaanden gelezen te hebben, maar er wordt wel verwezen naar eerdere gebeurtenissen. Waar nodig worden deze kort uitgelegd.

Nog een paar opmerkingen:

* soms lijkt het wel op een college over wilde dieren en dan met name luipaarden. Dat had van mij wel wat minder gemogen

* het boek komt op mij over als een aanklacht tegen de jacht. Mijn indruk is dat Tess geen voorstander van jagen is. Maar dat kan ik natuurlijk mis hebben

Naast dat het een thriller is, vind ik het zeker ook een boek dat gaat over moed. En dan vooral moedige vrouwen. Vrouwen die een kracht bezitten waar ze zich (niet altijd) bewust van zijn. Mooi!

Ik was en ik blijf fan van Tess Gerritsen. Dit is zeker niet haar beste boek maar toch:

4 sterren

Juul