Juul en kinderboeken recenseren

Kinderboeken

Ik mag een voorleesboek gaan recenseren. Dat is een behoorlijke uitdaging, want een voorleesboek heeft over het algemeen veel minder tekst dan een roman.
Ik denk dat de nadruk in deze recensie op andere factoren moet liggen. Alleen moet ik nog even bedenken welke...

Ik ben allang blij dat het geen sprookjesboek is. Ik heb namelijk een ongelofelijke hekel aan sprookjes. Wat voor sprookje dan ook. En in wat voor vorm dan ook.
De films van Disney...laat maar...geen klap aan. Te sadistisch, denk ik ( zegt zij die nu het liefste thrillers leest...). En te moralistisch.
Voor mijn opleiding moesten we een keer sprookjes bespreken. Had ik helemaal geen zin in. Dus wat heb ik toen gedaan? Ik heb een heel verslag geschreven waarom ik geen sprookjes gelezen had. Gelukkig werd het geaccepteerd en kreeg ik ook nog een goed cijfer.

Van een mooi prentenboek kan ik nog steeds wel genieten. Als ik al eens voorlas, waar ik heeeeeel slecht in ben, dan vond ik een prentenboek zo fijn. Want uiteraard las ik dan niet voor, maar bedacht ik samen met het kind er zelf een verhaal bij. Zo genieten!

De echte kinderboeken heb ik ook niet lang gelezen. Vond ze al snel te kinderachtig. Ze hebben ook geen indruk gemaakt, zou er geen kunnen bedenken. Uitzondering is uiteraard Annie M.G. Schmidt. Wat een heldin! Ik lees haar boeken en verhalen nog steeds met plezier. En ze zijn nog steeds actueel, zo knap! Favoriet blijft Pluk van de Petteflet. Ik had een leraar Nederlands op de HAVO en die was ook dol op Annie, dus mochten we ook Pluk op onze boekenlijst zetten. En terecht!
En pas op latere leeftijd ( volwassen ) heb ik Jacques Vriens ontdekt. Ook zo fijn!

Boeken die me zeker wel zijn bijgebleven zijn de zogenaamde Lemniscaat-boeken. Zagen er prachtig uit. Ik denk dat ik in die periode voor het eerst zag hoe mooi een boek kan zijn, en hoe je alleen al van een buitenkant kan genieten.
Maar de Lemniscaat-boeken waren ook herkenbaar aan het soort verhalen. Bijna allemaal maatschappelijk betrokken. Of het nou over kindermishandeling ging ( Blauwe Plekken - Anke de Vries ), of opgroeien in een NSB-gezin ( Oorlog zonder vrienden - Evert Hartman ). Vele uurtje leesplezier heb ik aan deze boeken besteed.

Maar ik las ook oudere (kinder)boeken. Karl May, de Negerhut van Oom Tom, Mark Twain en Charles Dickens. Met sommige van deze maakte ik kennis op school, maar andere ontdekte ik zelf in de bieb op zoek naar mooie verhalen.

Ik heb het idee dat er tegenwoordig veel meer keus is voor kinderen en pubers. Terwijl het lijkt alsof er minder gelezen wordt.
Ikzelf pak ook nog wel eens een kinderboek. En ben pas ook begonnen in mijn eerste Young Adult. Die zou ik zeker verslonden hebben als ze in mijn jeugd hadden bestaan!

Ikzelf probeer op kleine schaal, in mijn omgeving, kinderen te stimuleren om te lezen. Ik geef eigenlijk altijd een boek cadeau. En dan het liefste een boek dat bij het betreffende kind past. Een leuke uitdaging voor mezelf...
En ik hoop dat ik daarmee een beetje de liefde voor het lezen kan overbrengen...

Maar goed, laat ik mij maar gaan buigen over de recensie van het voorleesboek...