Titel: Meisje
van glas
Auteur: Frank
Gunning
Pagina’s: 256
Uitgeverij: Querido
ISBN: 978
90 214 5597 6
NUR: 301
(literaire roman, novelle)
Recensie door Alex Hoogendoorn.
In
een revalidatiecentrum zoekt Kleine Eva vergetelheid in de armen van de
beheerder. Ze heeft een aandoening waardoor ze verwacht niet lang meer te
leven: situs inversus,
haar hart zit aan de verkeerde kant. Al snel blijkt Eva’s ontroerende
geschiedenis onderdeel van een groter geheel, een huiveringwekkend verhaal,
waarin de levens van de verschillende personages met elkaar verbonden zijn. Dat
van de ontroostbare Flo, eenzaam levend in een souterrain onder een kraakpand.
Dat van de oude jonkheer H.U. Kampvliet van Beurden en dat van diens verwaarloosde,
duivelse zoon, die zich Strijdvloed noemt. En dat van de vermiste Hanna, het
onbereikbare, gesublimeerde spiegelbeeld van Kleine Eva.
Frank Gunning vestigt met zijn debuut ‘Meisje van glas’ zijn
naam definitief in de wereld van de literaire romans. Vanaf de eerste zin hangt
de lezer al aan zijn lippen. Dat blijft onveranderd tot het boek uit is.
Het boek is ingedeeld in vier delen: I Hanna, II Meisje van glas,
III Strijdvloed, IV Kleine Eva. Die delen worden verteld vanuit verschillende
perspectieven, allen in de ik-vorm. In het eerste deel is Kleine Eva aan het
woord en wordt de toon gezet. In het tweede deel volgen we Flo en lijkt het
verhaal van Eva op een klein pitje te staan. In het derde deel volgen we de
oude H.U. Kampvliet van Beurden. Deze verhaallijn is nauw verbonden met die uit
het tweede deel, zodat er een soort tweedeling in het boek lijkt. In het vierde
deel volgen we wederom Eva en komt alles samen, waarmee het eerste en laatste
deel de delen ertussen omarmen en het verhaal definitief afsluiten. Voor zover
je van definitief afsluiten kunt spreken, want het is een boek dat je nog lang
aan het denken houdt en wellicht een tweede of derde keer gelezen moet worden
om alle mooie elementen eruit te halen.
Frank Gunning heeft gestudeerd aan de theateracademie in
Arnhem en dat is duidelijk te merken. Hij zet situaties neer waarbij hij de
lezer dwingt zich er een beeld van te vormen om het te kunnen blijven volgen.
Zoals in dit prachtige fragment dat eerst wat ongewoon lijkt, maar eigenlijk
heel mooi is.
Ze
draaide zich om, ze wist dat ik naar haar keek. Ze stuurde haar gedachten naar
me toe. Je begrijpt het toch wel? vroeg ze me.
'Ik begrijp het!' riep ik. Het leek even te duren
voor de woorden haar bereikten. Toen wierp ze me een kushand toe, weids zoals
alleen zij dat kon, en alle bomen om mij heen vlogen in brand van zoveel
liefde.
Het boek staat vol met zulke zintuiglijke,
symbolische beschrijvingen, wat mijn hart als liefhebber van symboliek in vuur
en vlam zet. De personages zijn tot in de puntjes uitgewerkt, zodat je je zelfs
met de duivelse Strijdvloed verbonden voelt. Je leert hem begrijpen. Hij is
niet zo slecht als hij overkomt, ook hij heeft zijn verhaal.
Het mooiste is nog dat het verhaal compleet is
zonder betekenis toe te kennen aan die symboliek, want het verhaal staat als
een huis. Maar een huis wordt pas een thuis als je het hier en daar een likje
verf geeft, een mooie vloer erin legt, de muren mooi aankleedt en het inricht
naar eigen wens. Dat is de symboliek: de basis is er, nu is het aan de lezer
het naar eigen inzicht af te maken. In de woorden van Flo: het boek is “volmaakt
onaantastbaar”.
4,5 ster.
Plot 4,5
Spanning 4
Leesplezier 4,5
Schrijfstijl 5
Originaliteit 4,5
Psychologie 4,5
Prachtig geschreven recensie
BeantwoordenVerwijderenHele mooie recensie.
BeantwoordenVerwijderen