Als
de vorm het verhaal bederft
Een bloedblad, drie doden, een ongekend mysterie.
Een gastenverblijf in Franschhoek, Zuid-Afrika is omgetoverd tot een
schrikbarend verblijf. Twee van de drie doden zijn elitesoldaten, Special Forces.
Alles wijst erop dat die twee bodyguards waren van een vierde persoon, maar
waar is deze geheimzinnige man? Kapitein Bennie Griessel, voormalig alcoholist,
neemt de leiding van het onderzoek en is vastbesloten het tot de bodem uit te
zoeken.
Maar wie heeft nu zulke zware beveiliging nodig als
iets niet flink mis zat? Het valse paspoort van de vermiste laat een balletje
rollen, zodat het mysterie alsmaar groter wordt. Dit terwijl Kapiteit Griessel
vecht tegen zijn voormalige alcoholisme en te maken heeft met een verdrietig
dilemma thuis. Daarbovenop wordt de druk van de hogere bazen opgevoerd, zodat
de agenten al gauw gedwongen worden buiten het boekje te treden om de zaak
voort te zetten.
Deon Meyer heeft een spannende thriller geschreven
met een mysterie dat verschrikkelijk beangstigend realistisch zou kunnen zijn.
Het verhaal lijkt overigens pas op een derde van het boek echt tot zijn recht
te komen. Rond de honderdste pagina komen de twee verhaallijnen samen, zodat de
lezer eindelijk weet welke kant de schrijver op gaat. Het verhaal gaat dan in
een vogelvlucht, waardoor het lijkt dat het boek dan pas echt op gang komt. Die
eerste honderd pagina’s lijken de epiloog van de daaropvolgende tweehonderdvijftig
pagina’s . Het verhaalt ontwikkelt zich van daar op een soepele manier, zodat
deze versnelling juist ervoor zorgt dat de lezer het boek maar nauwelijks kan
neerleggen.
Wel zorgt de stijlfiguur die Meyer gedurende 99% van
het boek hanteert voor veel verwarring. De mix van Nederlands, Engels en
Afrikaans zorgt voor een schrijfstijl die op de zenuwen van de lezer werkt in
die eerste honderd pagina’s waarin nog te weinig gebeurt. Daarbij lijkt Meyer
soms niet de balans te vinden tussen een beschreven dialoog en een geciteerd
dialoog. Zo lijkt het gesprek ineens middenin te stoppen, waarna de schrijver
verder zelf beschrijft wat er gezegd wordt. Dit is verwarrend en komt het
verhaal niet ten goede, zeker niet in combinatie met de buitenlandse woorden.
De woordenlijst is overigens aan het einde toegevoegd. Daar kwam ik na
tweehonderd pagina’s gelezen te hebben achter. Wellicht kan de uitgeverij die
lijst naar voren verplaatsen, zodat de lezer er daadwerkelijk wat aan heeft
tíjdens het lezen.
Hoewel het verhaal vol verrassingen zit en op zich
goed in elkaar steekt, heeft de vorm het leesplezier voor mij bedorven. Daarom
kan ik niet meer dan 2,5 ster geven.
Deon Meyer – Cobra. A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam.
346 pagina’s. ISBN: 978 94 005 0417 2. Prijs: 19,95.
Zelf lezen? Klik hier om het boek te bestellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten