maandag 12 mei 2014

meet & greet Bronja Hoffschlag

Asperges eten met Bronja 


Een van de gaafste boeken dat wij als heel team lazen dit jaar is `De dode kamer` van Bronja Hoffschlag. Gaaf omdat het via een bepaalde, voor ons nieuwe stijl geschreven is. Een geweldig boek dat inmiddels met hoge waarderingen wordt gelezen door vele liefhebbers.
In het kader van de 'maand van het spannende boek' wordt begin juni haar nieuwste boek uitgebracht met de titel `Snuff`. 
Een mooi moment voor Thrillerlezers om haar eens uit te nodigen voor een interview, kennismaking en een hapje eten.

(Ink) Met een gezonde dosis spanning stond ik die zondagochtend op: hoe zou ze zijn, dat genie van dat geweldig goede boek? Is ze net zo geniaal als haar boek en haar man?
Luxe opgehaald door Patrice en Bianca, een duo waardoor je gelijk in een vrolijke stemming bent. Dagen lang was ik vooraf al gewaarschuwd voor een plundering van mijn boekenkast en rekken. Ik kreeg visioenen van steekwagentjes, aanhangwagens enzovoort. Het leuke van andere boekengekken die jouw kast zien, is het enthousiasme. Stellen niet-boekliefhebbers altijd dezelfde originele vragen als: heb je dat allemaal gelezen? Dit duo kijkt al die rijen, noemt titels, roept er iets over en weer opnieuw. Druk kletsend sprongen we op, want het was de hoogste tijd om af te gaan rijden naar Roosendaal.
Bianca in het boekenparadijs


(Patrice) Van spanning was bij ons geen enkele sprake, nieuwsgierigheid wel!! Wauw, we gaan live kennismaken met de schrijfster van DDK (zo noem ik het boek intussen) Natuurlijk hebben we elkaar vaker gesproken, we sparren geregeld wat af. Ook met Bert heb ik er intussen heel wat uren brainstormen opzitten, heerlijk! Maar eerst boeken ronselen bij Inkie, mensenlief! Wat een boekenkast! En hoe moeilijk bleek het om niet toe te geven aan de drang om tassen vol te laden. We hebben ons ingehouden en zijn na nog wat bewonderende blikken en een bakkie koffie toch maar richting onze bestemming vertrokken. We hadden nog uren kunnen shoppen en genieten, wat een boek toch met je doet (en dan zoveel!!)


Wachtend op het Rotterdamse duo begonnen we ons al af te vragen of ze met paard en wagen zouden komen, maar na een heus telefonisch consult en persoonlijke begeleiding van Charles arriveerden Bronja en haar man Bert uiteindelijk veilig en wel en blijkt dat het paard nog op stal stond in Rotterdam.

De eerste uren zullen die twee zich wel hebben afgevraagd waar ze in beland waren, want het leek wel een middag elkaar de loef afsteken met wie het drukst kon praten. 


(Ink) Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat die strijd zich vooral afspeelde tussen Charles, Patrice en mijzelf. Nog meer eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Charles deze wedstrijd met glans won!! Nog nooit eerder heb ik zoveel zijwegen in een gesprek waargenomen. Chapeau!
Maar Bronja staat haar mannetje en kon zich tussen het geklets mengen. Haar man Bert is trouwens een briljante, geniale ontwerper: zo bedenkt hij de omslagen van de boeken, maar ontwierp ook ons logo van het Thrillerlezersblog! Ook maakte hij de trailer voor 'Snuff' het nieuwste boek van Bronja. 



(Patrice) Uiteraard ben ik het er niet mee eens dat mijn naam hierboven wordt genoemd, als 'notulist' van 'de vergadering' (het officiële gedeelte van de middag) had ik daar geen tijd voor. Wel was het een godsonmogelijke opgave alles bij te houden wat de ánderen zeiden..... Uiteindelijk kan ik zeggen dat het me aardig is gelukt.(Ink:ik vermoed dat Patrice alleen haar eigen woorden genotuleerd heeft!) We waren niet alleen bijeen voor de gezelligheid natuurlijk. We hebben volop gave plannen en die werden uitvoerig en langdurig besproken. Eerst met koffie en appeltaart (gemaakt door mijn dochter Tess van 9) en vervolgens met een goed glas wijn of een biertje. Heerlijk brainstormen met slimme, leuke en enthousiaste boekengekken, hoe fijn kan het zijn op moederdag!? Gezelligheid en 'werk' gaan prima samen. Natuurlijk willen we weten hoe lang we nog moeten wachten op het tweede deel, het vervolg op DDK........in het interview meer daarover. Op de vraag 'hoe voelt het nu om zo beroemd te zijn?' kreeg ik een allerliefste maar verlegen lach van Bronja. Heel kenmerkend dat zo'n lief mens zo'n verhaal bedacht kan krijgen.....




De lezersvragen en onze eigen vragen hebben we gesteld maar die moeten nog uitgewerkt worden. Binnenkort hier dus een exclusief interview te lezen met Bronja! 




En dan blijkt Charles behalve een perfecte gastheer ook nog eens begenadigd kok en heeft hij ons een heerlijk Godenmaal bestaande uit asperges met ham, ei en zalm, voor de liefhebbers vergezeld van een grüne Veltliner,  voorgezet. Toen was het even stil........
Als toetje verse aardbeitjes zonder kroontjes (wat natuurlijk zonde is: kroontjes zijn de kers op de taart).  -Dat vindt Ink dan (zegt de rest)-

Een geweldige dag met enorm veel lol en een flow van positiviteit met ideetjes, interessante verhalen, ouwe-mensenmuziek, Een dag om nog lang over na te praten en na te genieten.

Foto's helpen daar altijd heel goed bij en hier de gastheer met het team en de schrijfster.


7 opmerkingen:

  1. Wat leuk!!! Ben jaloers hoor! Stille wateren hebben diepe gronden...als je Bronja zo op de foto's ziet, dan verwacht je inderdaad niet direct dat zij achter Project X zit :-D Ik kan niet wachten op deel 2!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Charles Kuijpers13 mei 2014 om 10:59

    Wat een prachtige impressie van een bijzondere dag. In de foto's zit echter wel een anachronisme: mijn borden zijn anders en er lagen geen blokjes op tafel

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuk om te lezen dat jullie het zo gezellig hebben gehad !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat is dus voor jullie een dag om nooit meer te vergeten !!! heerlijk om dit te lezen :-)
    Nancy De Brucker

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Karin Kallenberg14 mei 2014 om 01:28

    Smeuïg verteld. De inhoud is natuurlijk schromelijk overdreven. Jullie hebben je vast rot verveeld :P

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Klinkt als een topdag! :) Groet, Petra Boerboom

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Charles Kuijpers14 mei 2014 om 17:11

    Verdorie, Karin, waarom weet jij altijd weer meteen tot de kern door te dringen?!

    BeantwoordenVerwijderen