Groepsrecensie De Dode Kamer – Bronja Hoffschlag

"Ik heb me al zo vaak in mijn broer vergist. Ik dacht altijd dat ik hem goed kende en dat hij voorspelbaar was. Ik dacht dat ik wist hoe hij in elkaar zit, maar inmiddels moet ik toegeven, dat ik geen idee meer heb wie Misha is en waar hij toe in staat is.”

Lezers; Hilde van den Bosch, Linda Zweep, Karin Teirlinck, Elly van der Meer, Soraya Vink en Patrice van Trigt

Gelezen maart 2014

Cover;

Karin; De cover lijkt op het eerste zicht nietszeggend en sprak mij totaal niet aan. Blauwe kaft, grote gele letters en een “uurwerk”. Ik zou het boek in de boekhandel zeker niet uit de schappen nemen, maar door de recensies en goede kritieken die ik overal las heb ik toch even de korte inhoud doorgenomen en mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Nu ik het boek gelezen heb is het mij ook duidelijk waarom juist voor deze cover gekozen is.

Elly; De cover is intrigerend maar ik snap tijdens het lezen pas waarom hiervoor gekozen is.

Hilde; Na het lezen van het boek zie je pas wat een prachtige cover dit boek heeft. Veel wil ik er niet over verklappen behalve enkele aanknopingspunten die in het boek terugkomen; tijd, kelder en systematiek. Een 9!

Patrice; In een grafische stijl zie je een blauwdruk van een bouwplan met prominent op de voorkant ‘de tijd’. Ik zie letterlijk een race tegen de tijd die een grote rol speelt in het boek. Alles hangt af van planning, tijd en een gedegen ontwerp. Letterlijk én figuurlijk. Juist door de keuze voor deze kleuren knalt de cover je tegemoet. Prachtig! Een dikke 9!

Linda; Kaft is herkenbaar opvallend maar laat niks los over inhoud. Een 7.

Samenvatting van het verhaal;

Hilde; De ouders van de hoofdpersonen Lennart en Misha Larsen komen om bij een auto-ongeluk. Lennart is 17 jaar en kan tijdelijk bij zijn oom wonen. Misha, 11, wordt door Bureau Jeugdzorg in een pleeggezin geplaatst. Lennart belooft Misha om, zodra hij 18 is, voor woonruimte te zorgen zodat Misha bij hem kan komen wonen. In plaats van de 9 maanden in een pleeggezin, worden het ruim 3 jaar voor Misha.

Soraya; Maak kennis met de broers Misha en Lennart Jansen. In ieder opzicht elkaars tegenpool, wat regelmatig duidelijk naar voren treedt in de confrontaties die zij met elkaar hebben.

Patrice; De Dode Kamer vertelt in het eerste deel het verhaal van Lennart. Vanuit zijn perceptie ervaar je als lezer het moeizame contact met zijn broertje en dat dat toch wel iets is waar Lennart mee zit. De opgelegde verantwoording valt hem zwaar. Maar Misha is ook zo anders als hij! Lennart heeft zichtbaar moeite met de manier van leven, de structuur die Misha nodig blijkt te hebben, juist dát kan hij zijn broer niet geven, hij zou daarbij ook niet weten hóe, dat is hem tenslotte nooit geleerd.

Karin; Het boek is onderverdeeld in vijf boeken die het verhaal vertellen van twee broers, Lennart en Misha Larsen, waarvan 15 jaar geleden de ouders zijn omgekomen in een auto ongeluk.

Hilde; Lennart neemt het leven bij de dag. Hij leeft van een uitkering en spendeert zijn geld aan drugs, drank en vrouwen. Misha is het andere uiterste. Hij haalt de ene 10 na de andere op school, slaat 2 klassen over, verslindt boeken, kijkt documentaires op Discovery Channel en tekent veel. De verschillen in de leef- en denkwijzen levert de nodige spanning op in het huishouden van de twee broers.

Patrice; Uiteindelijk komt Misha toch bij zijn broer terecht. Beschadigd maar gedreven studeert hij een tijdje later, ondanks alles, af en wordt een architect met grote internationale successen. Misha heeft zijn leven volledig uitgestippeld en berekend, hij laat niets aan het toeval over.

Hilde; Tijdens Misha's studie leert hij de rijke Amerikaanse student Colin Ross kennen. Na een uit de hand gelopen ruzie met Lennart trekt Misha bij hem in. In de jaren die volgen ontpopt Misha zich met behulp van Colin tot een zeer gerenommeerd architect van de beroemde Ross-Towers.

Elly; Beide broers hebben het moeilijk maar op geheel ander vlak. Terwijl Lennarts leven voortsukkelt, wordt Misha architect. Naast het ontwerpen van Ross Towers wordt hij ook de architect van zijn eigen leven. Hij moet afrekenen met de demonen uit zijn verleden en heeft “Project X” bedacht.

Linda; Op het moment dat Misha begint aan zijn zogenaamde 'reis' komen bij Lennart allerlei vragen naar boven. Waarom lukt het hem niet om contact met Misha te krijgen? Waarom neemt hij zijn telefoon niet op en wat is toch al dat geheimzinnige gedoe? Wát is er allemaal aan de hand? Vragen, vragen en nog meer vragen...... Totdat Lennart een telefoontje krijgt uit de VS, dát gesprek verandert alles.

Karin; "Beroepswerkeloze” Lennart Larsen en zijn jongere broer, succesvol architect Misha, zijn in alles elkaars tegenpolen. Lennart brengt zijn dagen door met drinken, blowen en het behouden van zijn Sociale Dienst uitkering, terwijl Misha zestien uur per dag werkt.

Patrice; Het tweede deel van het verhaal is geschreven vanuit de beleving van Misha. Zijn kijk op de relatie met zijn grote broer en op zijn leven tot dusver. Zijn onverteerbare woede t.a.v. de tijd dat hij bij het pleeggezin moest verblijven. De gedrevenheid en behoefte aan structuur die nodig zijn om te krijgen waar hij op uit is. Niemand, behalve zijn jeugdvriendin Maren, die ook maar iets weet van wat er in zijn jeugd is voorgevallen. Niemand zou begrijpen dat wat hij gaat doen de enige manier is om te overleven, om los te kunnen laten en zo te proberen nog iets van zijn leven te maken. Werkelijk alles blijkt geoorloofd om te krijgen waar Misha op uit is; Wraak!!

Hilde; Lennart blijft al die tijd genoegen nemen met zijn leven in en rondom de kroeg. Het contact van de twee broers blijft maar is moeizaam en onregelmatig. Ze verstaan elkaars taal totaal niet waardoor iedere ontmoeting steeds in een conflict eindigt.

Karin; Hun ouders zijn vijftien jaar eerder omgekomen bij een auto-ongeluk en dat verlies is een kruispunt gebleken, waarop de broers beiden een andere afslag hebben genomen. Het contact tussen hen verloopt uiterst moeizaam en er gaan soms periodes van weken voorbij, waarin ze helemaal geen contact hebben.

Soraya; Het contact verloopt moeizaam doordat Misha teleurgesteld is in het gedrag van zijn broer en zich eigenlijk in de steek gelaten voelt. Maar als Misha langere tijd onbereikbaar is voor Lennart besluit deze toch op onderzoek uit te gaan. Vastberaden start hij, en doet zoveel zijn best om zelfs de onderste steen boven water te krijgen. Bij het horen van het bericht dat zijn broer ontslag nam bij het architectenbureau waar hij in dienst was en op reis is gegaan naar Amerika, beginnen de eerste vragen in Lennarts hoofd rond te spoken. Dit is totaal niets voor Misha…

Hilde; In augustus 2012 wordt Lennart ongerust als Misha zijn telefoon niet meer beantwoordt. Hij besluit op zoek te gaan naar Misha en komt erachter dat hij ontslag heeft genomen op zijn werk om een roadtrip door Amerika te maken. Zijn bezorgdheid neemt de overhand. Misha; zijn hardwerkende, ambitieuze, serieuze broer zou nooit zijn luxe leventje zomaar opgeven. Wie is Misha eigenlijk? Wat gaat er in zijn gedachten om? Waar is het mis gegaan? De raadsels, geheimen, leugens, codes en het verleden moeten ontrafeld worden.

Patrice; Hoe slecht ze elkaar kennen blijkt op het moment dat workaholic Misha ontslag neemt en naar de VS vertrekt om een 'rondreis' te gaan maken, zonder daar ook maar iets van te hebben gezegd, zomaar van de ene op de andere dag. Lennart probeert keer op keer contact met hem te krijgen maar vangt telkens bot. En dus gaat hij, min of meer gedwongen, op zoek naar anderen die wellicht wél weten hoe het zit, vrienden van Misha. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Deze zoektocht levert namelijk meer vragen dan antwoorden en al snel heeft Lennart in de gaten dat er heel veel niet klopt. Hij graaft dieper en dieper en stuit alleen maar op nóg meer onduidelijkheid en raakt hierdoor behoorlijk gefrustreerd.

Karin; Het is het begin van een wekenlange zoektocht, die Lennart genadeloos hard confronteert met het verleden, leugens en waarheden, geheimen, raadsels, codes, dubbele agenda's en herinneringen. Naarmate zijn zoektocht vordert en hij steeds meer aspecten van Misha's leven ontsluiert, komt Lennart erachter dat hij zijn broer helemaal niet goed kent en dat hij geen idee heeft waar Misha toe in staat is.

Elly; Het boek speelt zich af in 2012 met flashbacks terug tot 1999. Het boek wordt onderverdeeld in 5 subboeken met de veelzeggende titels: Blauwdrukken - Muren - Funderingen - Constructies - Wederopbouw. Dat alleen is al mooi gevonden.

Soraya; Met deze puzzelstukjes staat Lennart aan het begin van een zoektocht die hem genadeloos confronteert met de dingen die zijn voorgevallen in het verleden. Maar ook de geheimen die Misha lange tijd voor hem verborgen heeft gehouden. En deze brengen Lennart naar een wereld die hij nooit achter zijn kleine broertje gezocht had…

Elly; De hoofdstukken per boek bevatten een soort dagboekbeschrijving met steeds de datum en plaats waar het afspeelt. Er zit soms een snelle wisseling in, maar is nergens storend. Het boek leest snel, door de prettige schrijfstijl van Bronja. Het verhaal speelt zich af in Rotterdam Nederland en New York in Amerika.

Patrice; Waar is Misha toch mee bezig? De vraag "hoe goed ken ik mijn 'kleine broertje' eigenlijk?" houdt Lennart voortdurend bezig. Niets maar dan ook werkelijk niets blijkt te zijn zoals hij dacht, het komt nog niet eens in de buurt.......

Karin; Ondertussen gaat Misha de confrontatie aan met de geesten uit zijn verleden en nieuwe demonen, terwijl het geheim dat hij al vijftien jaar met zich meedraagt hem steeds verder de duisternis intrekt en hij zich in een uitzichtloze wraakmissie stort. Onbedoeld en ongewild trekt hij daarbij de aandacht van seriemoordenaar Donald Skinner. De gevolgen zijn niet te overzien.

Conclusie;

Karin; Als debuut is dit letterlijk “een kanjer van een boek”. Alles valt als een puzzel in elkaar.

Hilde; Aangenaam verrast dat ik een van de uitverkorenen was om het boek De Dode Kamer van Bronja Hoffschlag te mogen lezen. Het was even slikken toen het boek op de mat viel; 716 pagina's en een erg klein lettertype. Zou het geen worsteling worden om me hier doorheen te slaan? Integendeel!

Patrice; Het is moeilijk om een recensie te schrijven over dit geweldig boek zonder teveel vrij te geven. Want dat zou zo jammer zijn. Dit boek móet je als thrillerlezer écht gelezen hebben. Werkelijk alles klopt; de manier van schrijven, het taalgebruik, de spanningsopbouw, de karakters, de situatieschetsen. Je bent als het ware zelf onderdeel van het boek, zó duidelijk is het allemaal omschreven. En dat allemaal zonder ook maar één regel te overdrijven. Ondanks de ruim 700 pagina's is het boek verre van langdradig te noemen, geen enkel moment van verveling. Tot op het einde toe is het leestempo hoog, je wilt weten hoe het nu zit, je kunt nauwelijks wachten.

Elly; "De dode kamer" mocht ik lezen als panellid van Leesclub de Lettervreters, waar ik heel blij mee ben. Het boek werd al veel besproken op internet o.a. bij Crimezone. Dat maakte mij erg nieuwsgierig en verder ben ik fan van psychologische thrillers. Ik had van Bronja Hoffschlag nog niet eerder gehoord, maar dat is gelukkig nu veranderd.

Hilde; De Dode Kamer is het eerste deel van trilogie "Project X" genaamd. De jonge Bronja Hoffschlag (1981) uit Rotterdam debuteert met deze psychologische thriller. Het is haar eerste boek wat ze in eigen beheer uitgeeft.

Linda; Boek houdt je bezig dag en nacht! En voor mij veel punten qua herkenning autisme. Waardoor het boek nóg interessanter is geworden.

Karin; Lang geleden dat ik zo’n dik boek las. 716 bladzijden zijn niet niks! Toch leest het als een trein. Bronja zorgt voor een vlotte schijfstijl, waarbij onnodige moeilijke woorden of termen achterwege gelaten worden. Het boek is geschreven vanuit de beleving van twee broers en beschrijft hun leven vanaf de dag dat hun ouders verongelukt zijn. Daardoor springt het boek van heden naar verleden, flashbacks! Persoonlijk zag ik daar op tegen, omdat het dan dikwijls “ingewikkeld” wordt. Boven elk hoofdstuk wordt wel aangegeven in welke periode het zich afspeelt, maar je weet tijdens het lezen direct waar je zit, zo makkelijk leest het.

Hilde; De Dode Kamer is verdeeld in 5 hoofdstukken. De eerste 2 hoofdstukken zijn geschreven vanuit het perspectief van Lennart, de laatste 3 hoofdstukken vanuit Misha. Deze hoofdstukken zijn onderverdeeld in subtitels met data en plaats. Ze verspringen van het heden naar verleden en vice versa. De lezer krijgt hierdoor een goed beeld waarom situaties in het heden worden beïnvloedt door de geheimen uit het verleden. Ook keren passages uit het verhaal van Lennart terug in de passages van Misha. De verschillende denkwijzen worden hierdoor perfect weergegeven. De personages zijn uitermate goed uitgediept.

Linda; Goed opgebouwd en je wilt heel graag weten waar dit eindigt. En daar ligt ook gelijk mijn puntje van kritiek. Het hele verhaal word je zeg maar aan het lijntje gehouden en dat accepteer je dan omdat je het einde van het boek nadert. En dan een soort van open einde.... Bleek dat het een trilogie betrof. En toch was dat voor mij wel even slikken. Beetje teleurgesteld zeg maar.

Soraya; Naarmate het einde vordert is het duidelijk dat Bronja Hoffschlag bepaalde troeven achter de hand houdt, en deze langzaam maar zeker in de volgende delen zal onthullen. Tevens weet Bronja Hoffschlag een wereld te creëren die veel doet denken aan de wereld van ‘The Green Mile’ en soortgelijke gevangenisfilms. Als schrijfster in spé heb ik daarom ook enorm veel respect voor de research die in dit boek gestopt is.

Karin; Vanaf boek 3 zijn er regelmatig herhalingen van gesprekken, omdat het verhaal vanaf dan verteld wordt vanuit Misha zijn beleving. Daarbij kwam bij mij soms een lichte irritatie bovendrijven, omdat het verhaal precies bleef “aanslepen”, maar het hoort gewoon zo. Je kunt weinig of niets weg laten, alles wat beschreven wordt in het verhaal klopt en maakt dit boek uniek. Mondjesmaat worden de levens van de jongens prijsgegeven en daardoor ook een spanning opgebouwd, zodat je wilt verder lezen. Het is moeilijk om het boek opzij te leggen.

Patrice; Het zal geen verrassing zijn dat ik dit boek aaneengesloten heb uitgelezen. Volledig in het verhaal getrokken was het bijna onmogelijk om het weg te leggen. Het is maar goed dat niet alle, ruim 700 pagina's tellende, boeken van dit niveau zijn en zó goed. Ik zou bijna zelf een boek kunnen schrijven om te beschrijven hoe bijzonder dít boek is, dat deze 'dikke pil' vraagt om meer (en dat komt er gelukkig ook) en dan liever vandaag dan morgen.

Elly; De verhaallijn is uniek, mooi bedacht en geschreven. Je voelt je verbonden met De hoofdpersonen in het boek. Jammer vind ik het dat het een open einde heeft. Ik had graag willen weten hoe het met Frans Laurens afloopt.

Hilde; Beide personen nemen (nee, trekken) je mee in hun gedachtewereld. Al hun gedragingen, woorden, houding, hersenspinsels zijn zo subliem omschreven. Je leeft en voelt met ze mee. Er is geen goed of slecht, ze zijn wie ze zijn. Alleen rijst de vraag. Zullen ze elkaar ook gaan verstaan? Gelukkig heeft het boek een open einde want we willen veel meer lezen van Bronja. Vol verwachting kijk ik uit naar deel 2 van Project X.

Linda; Geweldig boek. Ik werd nieuwsgierig gemaakt door Patrice. Ik kreeg hem per post en dacht wel direct wat een dikke pil!!! Maar ik ben erin begonnen en wilde niet stoppen! Wat een meeslepend verhaal.

Karin; De personages van Lennart en Misha zijn zodanig beschreven en uitgediept dat het zeker de titel “Psychologische Thriller” waard is. Ik vroeg me ook af waar de titel vandaan kwam en hoe die tot uiting zou komen in het boek. Ook dit is heel mooi verweven in het verhaal, ongelofelijk!! Een recensie schrijven van dit boek blijkt niet zo simpel, want zonder dat je het weet geef je meer prijs dan je zou willen en het zou echt zonde zijn om zaken te verklappen. Ik kan maar één ding zeggen: “ Lees het “!

Patrice; Zoals ik al eerder aangaf is het voor mij nog niet eerder zó moeilijk geweest om een recensie te schrijven, juist omdat ik zo enthousiast ben, juist omdat het boek zo verdomd goed is. Ik wil het verhaal niet helemaal vrijgeven, ik wil niet teveel vertellen want de verleiding om dit boek zelf te gaan lezen moet oprecht vanuit jezelf komen en niet omdat ik dat zo mooi kan "verkopen". Dan zou ik dit debuut absoluut tekort doen, dit verhaal verdient het om gelezen te worden.

Soraya; Bij het lezen van dit boek krijgen we zowel de verhalen van Lennart als Misha voorgeschoteld, waardoor de lezer de mogelijkheid krijgt een kant te kiezen, maar tegelijkertijd moet besluiten wie de waarheid spreekt. Bronja Hoffschlag debuteert met een ruim 700 pagina tellend boek dat prettig weg leest. De personages voelen levensecht aan door de vele gesprekken die gevoerd worden, maar ook de confrontaties die voor vallen. Toch is er niet op elke bladzijde de spanning te vinden waar een ‘hongerige’ thrillerlezer naar op zoek is.

Hilde; Chapeau Bronja! Wat een prachtig debuut. Een aanwinst voor de Nederlandse literatuur. Tweede woord wat in me opkomt: Respect! Respect om een dergelijke pil te schrijven, als debuut, op jouw jonge leeftijd die zo blijft hangen. En het derde: Trots! Trots dat ik jouw boek mocht lezen, dat ik "betrokken" ben bij het begin van je grootse schrijf carrière. Ik ben ervan overtuigd dat De Dode Kamer binnen nu en korte tijd een "must-have" is voor heel lezend Nederland. Niemand zal zich verbazen als ik eindig met het geven van een dikke 10, oftewel in sterren 5.

Karin; Een dikke proficiat aan Bronja om zo’n verhaal bij elkaar te schrijven. Je blijft je tot de laatste pagina afvragen waar het gaat eindigen, maar het boek eindigt jammer genoeg niet, omdat het deel één is van een trilogie. Ik blijf dus nog even op mijn honger zitten......Dit boek, dit debuut is zijn 5 sterren meer dan waard!

Soraya; Bij het dichtslaan van dit boek is er gelukkig één grote troost: dit verhaal is nog lang niet afgelopen! *** sterren

Elly; Ik geef dit unieke boek 5 sterren en raad het iedereen aan om te lezen. Bronja bedankt dat ik je mooie boek heb mogen lezen.

Linda; Maar de schrijfstijl en woordkeuze zijn heel goed. Viel me op. En dus geef ik het boek een vette 5 sterren. Ik ben fan!

Patrice; Wanneer je besluit dit spektakel te gaan lezen, dan krijg je er geen spijt van!! Als er zes sterren waren, dan kreeg Bronja Hoffschlag deze allemaal! Ik kijk uit naar het vervolg! 5 sterren dus!

Groepsbeoordeling;

Cover;  8 punten ( 1-10)

Conclusie;  **** (*) 4,5 sterren

(1 = slecht, 2= matig, 3= voldoende, 4= goed, 5= uitstekend)

Uitgeverij Agemo

716 pagina’s

November 2013

Paperback €24,99

ISBN 9789082137002