Emma's wraak

Kort verhaal door Hanco Naninck

Emma’s wraak  

‘Hallo, is dit Eerste Hulp bij Relatieproblemen? Dag mevrouw. Ik bel u omdat… Weet u… Het is heel simpel. Er is me iets ongelooflijks overkomen, ja iets zo ongelooflijk vreselijks dat ik erover moet praten, dat ik er met iemand over moet praten, ik kan het absoluut niet aan mijn moeder vertellen, en ik dacht, waarom niet aan u, want ik zag uw advertentie op internet. Zal ik u het probleem voorleggen? Ik ga het uitleggen… hoe moet ik beginnen, hoe moet ik woorden vinden, ik weet het niet… Ja, ik zal proberen te bedaren. Diep ademhalen zei u? Ik zal het proberen. Goed. Ik ben getrouwd. Ik ben dertig jaar. Ik heet Emma…’

‘Uw stem komt me zo bekend voor. Een zeldzaam warm timbre, vooral als u zich opwindt. Zingt u als hobby? Of misschien wel professioneel?’ De stem van de dame van de Eerste Hulp bij Relatieproblemen zakte een octaaf. Ze wilde rust uitstralen.

‘Nee, nee, ik heb nog nooit met zo’n nummer gebeld, ik heb als kind al geleerd mijn problemen zelf op te lossen. Hoe komt u erbij dat ik…’ riposteerde Emma.

‘Ik heet Caroline,’ onderbrak de vrouw aan de andere kant van de lijn. ‘Zullen we elkaar tutoyeren, dat praat wat makkelijker.’ Ze ging zonder op een antwoord te wachten op ‘je’ over.

‘Emma, vertel me nu eens in één woord wat er is gebeurd, dan gaan we daarna wel in detail.’

‘Verliefd,’ mompelde Emma.

‘Oké, dat is toch prachtig. Ik zou een gat in de lucht springen. Maar je zei net dat je getrouwd bent en ik neem niet aan dat hij de gelukkige is.’

‘Waarom moet het een ‘hij’ zijn? Tegenwoordig kan je ook best een ‘zij’ hebben,’ antwoordde Emma. ‘En in dit geval ís het een ‘zij’ en daar schaam ik me niets voor.’

‘Heb je er met haar al over gesproken? Dat je verliefd bent op een ander.’

‘Ben je belazerd. Mijn vrouw, ze heet Olga, is strafrechtadvocaat. Die ziet overal een misdrijf in en ze mept er meteen op los als ze denkt dat iemand haar ontrouw is. Dat heb ik al twee keer ondervonden.’

‘Ben je al twee keer vreemd gegaan?’

‘Nee, eigenlijk niet, maar zij dácht dat ik een ander had. Ze vond een verdachte voornaam in mijn smartphone: Amber, en dat vindt ze een typische slettennaam. Razend was ze. En de tweede keer ben ik inderdaad gaan tongen met Amber. Daar had ik al langer zin in en nu vroeg mijn vrouw er gewoon om. Maar ze lachte me midden in mijn gezicht uit toen ik het haar opbiechtte. Ze schaterde: “Jij met die slettenbak? Daar geloof ik niets van. Zo’n meid gaat niet met jou bekken.” Ze had het met een jaloerse ondertoon gezegd en was naar de keuken gegaan om een espresso te halen. “Jij er ook een?” had ze gevraagd. Ze had me diep in mijn ogen gekeken en haar mond op mijn mond gedrukt. Haar tong was naar binnen geglipt en was een vurige dans begonnen met de mijne. “Je hebt er niets bij geleerd,” had ze de spot met mij gedreven en haar mond weer vrijgemaakt voor haar espresso.’

‘Oké, het gaat dus over een zekere Amber. Daar ben je nu verliefd op. Ze kan blijkbaar lekker kussen.’

‘Nee, ik ben niet verliefd op Amber. Ja, lekker zoenen kan ze maar ze heeft zelf ook een relatie. Hij heet James, die kende ik al eerder van squashen, en ik heb een keer met hem gevreeën maar dat was vóór mijn huwelijk. Hij was de laatste man in mijn seksleven.’

‘Dus die is het ook niet?’

‘Ik heb James al een paar jaar niet gezien. Eigenlijk het laatst bij de crematie van Georgina. Die is door een auto-ongeluk om het leven gekomen. Ze was nog geen dertig maar ze was het zelf schuld dat ze moest sterven.’

‘Zo, dat is harde taal. Waarom haatte je haar zo?’

‘Ze moeten van mijn spullen afblijven. En van mijn geliefdes. Niemand speelt spelletjes met mij. Wie dat wel doet, wordt gestraft. Zij is te ver gegaan.’

Caroline slaakte een lange zucht. Ze werd steeds nieuwsgieriger.

‘Vertel me wat er gebeurd is, we hebben alle tijd.’

‘Ik heb Daphne op een receptie leren kennen. Ze beviel me meteen. Ze stond als een trotse leeuwin in een hoekje van de zaal met een glas champagne in haar hand. Mijn ogen kleefden aan haar lichaam en haar fonkelende blik nodigde me uit om dichterbij te komen. Ik liep volkomen weerloos naar haar toe en gaf haar een hand. Ik was niet verrast dat ze me nog dichter naar zich toe trok en me vol op mijn mond kuste. Zelden in mijn leven ben ik acuut zo opgewonden geweest. We hebben urenlang gepraat en zijn daarna naar haar appartement gegaan. We schopten onze schoenen uit, rukten elkaar de kleren van het lijf en ploften op haar driezitsbank om in een opeenvolging van explosies te belanden.’

‘En toen zijn jullie een stelletje geworden?’

‘Ik wilde graag. Maar Daphne vertelde me de volgende morgen dat ze me een heel geil wijf vond maar er niet over peinsde een relatie te beginnen. Vrijheid blijheid had ze gezegd, dat kreng. Maar zo ga je met mij niet om. Aflikken, krikken en wegflikkeren? Dat schreeuwde om wraak.’

‘En toch heb ik je stem wel eens gehoord. Weet je echt zeker dat je hier nog nooit gebeld hebt?’

‘Nee, echt niet, dat weet ik zeker. Maar wil je de rest ook horen?’

Caroline fluisterde ‘ja’. Ze voelde een mengeling van groeiende interesse en verholen angst.

‘Ik heb haar dagenlang gemaild, gebeld, beschoten met sms’jes, gevolgd in de stad, achtervolgd met bussen, trams en taxi’s. Waar zij verbleef, was ik ook of kwam minuten later. Ik was haar schaduw geworden en slaagde erin haar identiteit te misbruiken. Talloze pakketten van Zalando heb ik laten bezorgen op haar adres, dozijnen dildo’s, hetzelfde merk waar we elkaar die nacht mee volgestopt hebben, honderden flessen champagne, haar lievelingsmerk, en tenslotte vond ze zichzelf terug in diverse overlijdensadvertenties. Aan kanker gestorven, omgekomen bij een busongeluk, de hand aan zichzelf geslagen. En toen dat allemaal niet hielp…’

Caroline zat ademloos te luisteren. Ze twijfelde of ze Emma verder zou laten praten of haar zou doorsturen naar psychiatrische hulp.

‘Jij denkt nu vast dat ik rijp ben voor een psychiater,’ zei Emma. ‘Nee dus. Ik weet heel goed wat ik doe en wat de consequenties zijn. Ik heb een half jaar voorwaardelijk gekregen wegens stalking en oplichting en dat heb ik er graag voor over gehad.’

‘Maar wat is de rol van Georgina in dit hele verhaal?’

‘Die hoer heeft ná mij met Daphne aangepapt. Ik heb ze samen gezien toen ik met mijn verrekijker vanuit de galerij van de flat tegenover in haar appartement keek. Met míjn Daphne, op onze bank, met onze speeltjes en onze drankjes. Ik was razend. Uren later, diep in de nacht, kwam Georgina naar buiten en liep naar haar auto. Ik zat al klaar aan de overkant van de straat in mijn BMW, startte en gaf meteen vol gas. Georgina kwakte tegen de voorruit en plofte via het dak achter mij op het asfalt. Volgens de krantenberichten was ze op slag dood. Jammer, ze had rustig wat langer kunnen lijden of in een rolstoel kunnen belanden. Gelukkig had mijn auto weinig schade.’

‘Heeft niemand gezien dat je haar aangereden hebt?’

‘Volgens mij niet. Ik heb er nooit meer iets van gehoord. Vier dagen later was haar crematie en heb ik nog bloemen voor haar meegebracht. Haar broer vroeg me of ik haar goed gekend had en nodigde me uit voor een hapje en een drankje met de familie. Ik heb op haar geproost. Mooi dat je weg bent hoer, dacht ik nog toen ik mijn glas hief in de richting van haar ouders. Hadden ze haar maar beter moeten opvoeden, het verschil tussen mijn en dijn moeten verklaren.’

‘Maar die Georgina heeft toch eigenlijk niets fout gedaan. Daphne was toch vrij om te doen en laten wat ze wilde. Je wist toch dat ze geen vaste relatie wilde?’

‘Hoe vaak ik dat al tijdens mijn leven heb moeten horen, niets fout gedaan. Toen ik zes jaar was, had ik een grote bruine beer. Gekregen van mijn tante op mijn verjaardag. Ik was gek op dat beest. Hij at mee aan tafel, keek televisie op de bank en deelde mijn bed met mij. Mijn broertje van drie heeft allebei zijn oren afgebeten toen ik even op straat speelde waarna ik hem een dreun voor zijn kop heb verkocht. Mijn moeder heeft me bont en blauw geslagen. Ik had er maar rekening mee te houden dat mijn broertje nog niet wist wat hij deed. Nou, dat wist hij heel goed, die vuile grijns van hem zit nú nog op mijn netvlies.’

‘En daar ben je nog steeds zo kwaad over?’

‘Twee jaar later kreeg ik mijn eerste fiets. Blauw met zilvergrijze strepen. Plus een mandje achterop. Ik was apentrots. Ik liet hem meteen aan mijn vriendinnen zien en fietste ermee naar school. Na een week was hij al gestolen. Terwijl het slot er op zat, dat wist ik zeker. Kreeg ik opnieuw een pak rammel van mijn moeder. Ik kon dat mens wel schieten. ’s Nachts voelde ik de pijn van de slagen maar nog meer het verdriet om het aangedane onrecht. Ik ben huilend in slaap gevallen en droomde dat mijn moeder onder een trein kwam. Ik stond naast haar op het perron en lachte haar uit toen ze door een zwerver op de rails geduwd werd en vervolgens overreden. Zelf schuld dacht ik voordat ik badend in het zweet wakker werd.’

‘Heb je nog contact met je ouders?’

‘Met mijn vader wel, mijn moeder leeft niet meer. Soms denk ik dat ik haar écht dood gedacht heb. Een soort Voodoo voor beginners. Je zou er bijna in gaan geloven. Maar ze had longkanker. Dat domme gerook ook. Het hele huis stonk ernaar. Mijn vader heeft nu een nieuwe. Die rookt gelukkig niet. Ik houd zielsveel van mijn vader. Wie aan hem komt, komt aan mij. Dan ben ik tot alles in staat.’

Caroline zocht naar woorden en zinnen. Ze wilde Emma niet onderbreken maar het gesprek over een andere boeg gooien.

‘Vertel eens iets over je eerste liefde.’

‘Je weet de zwakke plekken wel te vinden. Op mijn veertiende gingen we op vakantie naar Italië. Mijn moeder met haar losse handjes, de duivel hebbe haar ziel, mijn lieve doch onmachtige vader en mijn eikel van een broer. We zaten op een camping aan het Lago Maggiore en het wemelde daar van die huisbakken Latino-jongens. De een nog charmanter dan de ander. Verstaan kon ik ze niet maar hun gezichten spraken boekdelen. Blonde meid uit Holland met voor haar leeftijd behoorlijke borstjes. De jacht was meteen geopend.

Ik ging echter voor een blonde jongen, tot afgrijzen van de donkerharige exemplaren die mokkend afdropen. Carlo was al zestien en wist van wanten. Na een middag zwemmen nam hij me mee naar het washok en sloot de deur achter ons met een sleutel. Hij nam mijn hoofd in zijn handen, aaide over mijn bol en voor het eerst in mijn leven kreeg ik een vreemde tong in mijn mond. Ik was op slag verliefd maar nog genoeg bij kennis om zijn naar mijn billen graaiende handen weg te duwen. Hij keek me vuil aan, liet me los en verdween. Een dag later zag ik hem weer. Hij had een zwartharig meisje in de houdgreep dat hij eveneens, de route was mij bekend, naar het washok voerde. Blijkbaar was dat zijn afwerkplek maar dat woord kende ik toen nog niet. Ik liep achter hen aan en begon, nadat ze binnen waren, keihard op de deur te slaan en ‘bastard’ te roepen. Dat woord kende ik wél, van televisie. Het meisje kwam meteen naar buiten. Ik ben naar haar toegegaan en heb haar twee keer keihard in haar gezicht geslagen. Rothoer schreeuwde ik maar dat begreep ze niet. Ze rende huilend weg.’

Caroline speelde nerveus met het slotje van haar zilveren halsketting.

‘Ik weet nu zeker dat ik je stem gehoord heb. Maar waar was dat in godsnaam?’

‘Nee hoor, ik zou niet weten waar. Er zijn zoveel stemmen die op elkaar lijken.’

‘Maar nu weet ik nog steeds niet op wie je verliefd bent. Of moet dat een geheim blijven?’

‘Op jou!’

Caroline zocht met beide handen steun op haar bureau terwijl de hoorn van de telefoon op de vloer kletterde. Ze raapte hem meteen op.

‘Ben je er nog?’ vroeg Emma. Ze klonk licht geïrriteerd.

‘Dit is zeker een grapje. Je hebt mij nog nooit gezien of gesproken. Hoe kan dat nu?’

‘Ik volg je al een half jaar. De eerste keer dat ik je zag, was in de ‘Zwarte Maagd’, die pub in de binnenstad. Ik was meteen helemaal ondersteboven van je. Die onpeilbare arrogante blik, dat uitdagende strakke lijf. Je bleef tot sluitingstijd en daarna ben ik achter je aan gelopen naar je appartement. Als een loopse hond ben ik je gevolgd, trillend over mijn hele lichaam. Ik kwam bijna klaar op straat. Rozenstraat, nummer 69, drie hoog aan de gracht. Ik heb je vervolgens gevonden op Facebook, op Twitter en op Instagram. Ik heb je wel tien keer gebeld op je mobieltje en je gevraagd of je mij wilde ontmoeten. Een blind date. Maar mevrouw wilde niet. Gelukkig getrouwd, man en twee jonge kinderen. Nou en? Wel eens van “second love” gehoord? En misschien is seks met een vrouw wel een stuk lekkerder.’

Caroline verwerkte razendsnel wat Emma vertelde. Ze ís stamgast in de ‘Zwarte Maagd’, ze wóónt op het genoemde adres en ineens wist ze ook waar ze die stem van kende. Die vreemde voorstellen om elkaar op een parkeerplaats te treffen. Seks niet uitgesloten. Ze had ervan gewalgd omdat ze een pure hetero is maar met name van de brutaliteit om zó in media res te gaan.

‘Ik zie je vanavond in de ‘Zwarte Maagd’. Om tien uur! En geen woord tegen je man. Zeg maar dat je uit gaat met je beste vriendin, Annette heet ze toch? En bij haar blijft slapen. Als je niet komt, vertel ik die vent van je dat we al een half jaar met elkaar vrijen. Ik krijg alles wat ik wil. Goedschiks of kwaadschiks. Die twee prachtige kinderen van je, hoe oud zijn die? Drie en vier, hè? Dat is een heel kwetsbare leeftijd.’