'De Campus' boekpresentatie

   

Boekpresentatie De Campus

Ik heb mijn leukste boekenfeestje gehad op 14 mei deze week. Leuker worden ze niet. Voor mij althans!
In mijn eigen stad. Van een schrijfster die columns voor ons blog schrijft. Mijn idool die op de presentatie komt zingen.... Wat zou er nog bij moeten komen om het nóg leuker te maken? Helemaal niks. Het was een topavond! 


Ik geniet nog steeds na en gesprekken herhalen zich in mijn hoofd. Ik was in de ADHD-stand en langzaam aan begint het duracellkonijntje terug te keren naar een rustigere stand.

Om iets voor zevenen gooien we de auto vlak om de bocht (Charles kwam later en moest drie kilometer lopen..gnegne) en liepen naar het prachtige gebouw van Boekhandel Van Kemenade en Hollaers. Nathalie staat gelijk op en komt aanlopen. Drie dikke zoenen en ik overhandig het boeket wat Iris nog snel op haar werk had gemaakt. Nathalie schrijft sinds de start van ons blog om de paar weken een column over het werken aan 'De Campus'. Dus alleen dat rechtvaardigt al een grote bos bloemen!

Ze vertelt dat Sarah Bettens net al even binnen was komen lopen en nu even een hapje is gaan eten. Nathalie weet dat ik groot fan van Sarah ben en ze vertelde mij op een dag haar wilde ideetjes rondom K's Choice. Hoe vet het zou zijn als Sarah zou optreden tijdens de boekpresentatie? Nu had ik enkele weken daarvoor een e-mailadres gekregen en gaf dat aan Nathalie. Onder het motto 'Wie niet waagt die niet wint' toch? Intussen wel bedenkend dat als het zou lukken ik misschien nóg meer uit mijn dak zou gaan.

Nathalie houdt me op de hoogte en in januari treedt Bettens (broer en zus) op in Heerlen waar ik toevallig (huhhuh) bij ben. Na afloop van een concert is het altijd loeidruk met mensen die op de foto -en handtekeningen willen. Ik wacht altijd maar even rustig af en maak intussen een praatje met Frank, de manager. En we komen op Nathalie (wat een toeval)...... babbelbabbel zou heel gaaf zijn als... tweede boek en bijzonder...etcetc. Maar ze weten niet of Sarah in die tijd in Europa is. Ze woont namelijk in Amerika.
Dan komt een poosje later bericht van Nathalie: ze komt!!!!! Maar mondje dicht nog! Drie rondes door het huis dansend hield ik het braaf voor mij.
Natuurlijk moet Nathalie zulk nieuws zelf bekend maken en ik ben blij als het bericht in een column en op Facebook verschijnt.

Intussen druppelen in de boekwinkel de mensen binnen met bloemen, flessen drank (hum drinkt Nathalie zoveel?) en andere cadeaus. Rondlopend zie ik opeens een bekend gezicht. Sarah komt gelijk mijn richting op en ik denk haar nonchalant tegemoet te lopen. Als eerste gooi ik een stapel boeken om en vervolgens een stoel... Charmant! Het enige wat ontbrak was finaal op mijn snufferd gaan........

Hoe het me was, hoe leuk in een boekenwinkel te zingen en ze vertelt vorige week in één ruk 'De Toneelclub' van Nathalie uitgelezen te hebben. Dat ze nog nooit een thriller gelezen had. Niet om een speciale reden, maar ze las altijd romans. Maar dat ze het lezen van een thriller toch wel heel leuk vindt, juist door de kentering in het verhaal dat het een andere kant opeens op gaat e.d. Dan komt het goed uit dat ik dit keer een thriller bij me heb voor haar. Ik vind het leuk om als boekengek boeken aan Sarah te geven die ik zelf bijzonder vond om te lezen en hoop dat zij dezelfde mening heeft. Deze vrouw heeft mij met haar optredens en muziek ooit door een zware periode gesleept. Aan de vooravond van een zware operatie een jaar of vijf geleden trad ze op in Antwerpen in de openlucht in een mooi park. Hemels was het die avond met mooie verlichting. Met de angst in mijn hoofd dat dit misschien de laatste keer zou zijn dat ik haar zou zien kwamen bepaalde liedjes extra hard binnen. Die avond heb ik geen foto's gemaakt (wat een godswonder is, want ik loop altijd overal met een toestel rond), maar in mijn hoofd had ik de mooie herinneringen. De muziek werd die maanden tijdens de behandelingen veel gedraaid. Ik hoop met die boeken haar wat moois mee te kunnen geven (klinkt dit stichtelijk genoeg?).
De eerste keer was een schot in de roos met het boek 'Het meisje van meneer Linh' van Philippe Claudel. Een van de prachtigste en ontroerende boekjes ooit (aanrader voor iedereen!). Dit keer kreeg ze B.B. van Karin en Dimitri.

Ik hoop dat de volgorde nog een beetje goed in mijn hoofd zit, maar naar mijn idee vertelde Hein (eigenaar boekhandel) iets over dat een jaar geleden Nathalie daar ook stond voor de presentatie van 'De Toneelclub'. Vervolgens vertelde Femke Meijer

van Uitgeverij De Boekerij hoe ze de samenwerking had gevonden met Nathalie. Geen enkel boek komt ooit uit zoals de schrijver het in eerste instantie instuurt, maar na verschillende versies met aantekeningen vanuit mensen zoals Femke wordt een boek goed. Nathalie ging elke keer weer even positief aan de slag. 

Na Femke houdt Nathalie een praatje, waarin ze twee mensen bedankt met een fles drank (aan de vorm te zien). Dan vertelt ze waarom ze Sarah Bettens gevraagd heeft op te treden. In haar tijd in Canada draaide ze het nummer 'Not an addict' van K's Choice grijs. Ze liet het aan iedereen horen. Zo is het nummer echt bij die periode gaan horen. 'De Campus' gaat over een Nederlander die een studie in Canada volgt. Voorin het boek staat de tekst:  'It's over now, i'm cold, alone,I'm just a person on my own'.  Deze tekst komt uit de song 'Not an addict'. 
Ze reikt het boek uit aan Sarah ,waarop zij met gitaar een akoestische versie van het nummer ten gehore brengt. En omdat ze er toch was, deed ze een van mijn favoriete nummers: 'I can do better than you'.

Na het optreden nodigt Hein -van de boekenwinkel- Nathalie uit de beroemde pilaar middenin de winkel te tekenen. Alle schrijvers die daar waren zetten daarop hun handtekening en Nathalie hoort daar natuurlijk bij.
Vervolgens neemt ze plaats en gaat signeren. Er lijkt geen einde aan de rij te komen. Bij het signeren neemt Nathalie voor iedereen de tijd en probeert iets leuks in ieders boek te zetten.


Hein heeft voor een goede wijnvoorraad gezorgd, dus je ziet velen met een glas wijn rond wandelen. En laten we eerlijk zijn: er zijn vervelendere plekken dan een boekenwinkel om te wachten. Flink alles onder de loep genomen en mijn verlanglijstje nóg langer gemaakt. Wel met tevredenheid geconstateerd dat mijn thrillerkasten uitgebreider zijn dan de kasten bij Van Kemenade. Terwijl iedereen braaf in de rij staat voor het signeren bij Nathalie

neem ik de koe bij de horens en ga met Sarah kletsen. Ik probeer uit te leggen wat voor een soort boek B.B van Karin en Dimitri is. We praten over de nummers die ze nu aan het maken zijn voor een volgende cd en nog wat andere onderwerpen. Vervolgens loop ik mijn favoriete boekenmevrouw van Polare tegen het lijf. 

In Polare kwam ik wekelijks voor een gesprek waarin tips over goede thrillers heen en weer vlogen. Altijd bespraken wij boeken waarvan we vonden dat de ander die toch echt moest lezen. Polare Breda is een van drie Polares geworden die niet overgenomen is . Helaas. Wel is zij inmiddels bij een uitgeverij gaan werken dus dat werd snel kaartjes uitwisselen. We gaan zeker contact houden!
Na afloop van het signeren breng ik Nathalie en Sarah bij elkaar voor wat foto's van hen samen.

Nadat we afscheid hebben genomen en de twee dames drie zoenen gegeven te hebben, gingen wij met een zeer vrolijk humeur en een meer dan tevreden gevoel weer richting huis. Drie keer vallen en we waren er al. Normaal begin je dan als boekenfreak in het boek van de boekpresentatie maar dat had ik al uit. En eerlijk is eerlijk 'De Campus' is een heerlijk spannend boek voor mensen die houden van de boeken van Simone van der Vlugt, Saskia Noort en Esther Verhoef! Ik heb het heel snel uitgelezen. Echt een aanrader voor velen. Niet voor de morbide thrillerliefhebbers, maar voor alle anderen wel. -Ink