"De ingreep" - Carla de Jong

A.W. Bruna
2014
342 pagina’s
978940050284
Literaire thriller



Samenvatting:

In een ziekenhuis wordt onder aan een trap een lijk gevonden. Was het een ongeluk of was het moord?
Wanneer psychologe Mensje Kramer een baan krijgt aangeboden in het managementteam van het ziekenhuis waar ze net zelf een ingrijpende operatie heeft ondergaan, neemt ze die na enige twijfel aan. Uit haar rechterborst is een grote tumor weggehaald, met een groot litteken en gevoelens van onzekerheid tot gevolg.
Bovendien levert de baan algauw veel meer spanning op dan ze had voorzien. Rita Jansen, een onlangs aangestelde manager, spaart niets en niemand in haar poging het ziekenhuis te verjongen door de oude garde eruit te werken. Maar de gevolgen van haar kruistocht zullen vele malen erger zijn dan ze ooit had kunnen vermoeden, niet alleen voor de artsen, maar ook voor haarzelf en Mensje. Eerst valt er één slachtoffer, dan nog één…


Schrijver:

Carla de Jong studeerde Nederlands en sociale wetenschappen
en werkte in het bedrijfsleven en de psychiatrie. Zij woont in
Amsterdam met haar man en hun twee kinderen. Zij combineert
schrijven met een functie als bestuursadviseur bij een
grootstedelijk psychiatrieconcern. Haar fascinatie voor het
gedrag van mensen in groepen vormde de bron voor haar eerste
roman In retraite.
Met Serpent, haar tweede boek, werd ze genomineerd voor
De Gouden Strop 2010.


Mijn mening:

A.W. Bruna gaf mij de kans om dit boek te lezen en er een recensie over te schrijven, waarvoor hartelijk dank! Het boek trok mij in eerste instantie aan door de het etiket “medische thriller”. Ik heb een paramedische achtergrond en heb dus zeker interesse voor veel medische zaken. Toen ik de cover zag, nam dat gevoel alleen maar toe. Er is een mooi verstild beeld te zien van een vrouw, liggend op haar zij met haar rug gedraaid naar de kijker. Het maakte mij nieuwsgierig naar de inhoud van het boek. Ook de titel vind ik pakkend. Mooi gevonden ook, je kunt het betrekken op de
operaties die de hoofdpersoon moet ondergaan, maar ook op de bijzondere ingreep die in de organisatorische top van het ziekenhuis plaats vindt.

Toen ik begon te lezen, werd ik niet teleurgesteld. Het verhaal raakte me meteen. Het is met vaart geschreven, hoewel er niet heel gemakkelijke taal gebruikt wordt. Medische termen komen er nogal eens in voor. Ik vond dat geen probleem, ik ben wel bekend op dat terrein. Misschien dat het af en toe lastig kan zijn voor de lezer die er niets van af weet. Het verhaal wordt afwisselend door de hoofdpersonen verteld, waardoor er een compleet beeld ontstaat. Het geeft ook een stukje spanning, doordat een hoofdstuk vaak afgebroken wordt op een cruciaal moment en de volgende persoon het overneemt in een nieuw hoofdstuk.

Het boek begint met de scene dat er een lijk onder aan de trap in het ziekenhuis ligt. Het is niet duidelijk wie het is en wat er gebeurd is. Het verhaal begint dan op het moment, een jaar eerder, dat Mensje Kramer een knobbeltje in haar borst ontdekt. Het blijkt niet goed te zijn en Mensje moet worden geopereerd. Ze maakt in deze situatie kennis met de ietwat autistisch aandoende chirurg Wim Grondman. Na de operatie komt ze op dezelfde zaal te liggen als Chantal. Diens echtgenoot Hamilton werkt bij de politie.

In het ziekenhuis werkt sinds kort ook Rita Jansen. Zij is aangesteld om orde op zaken te stellen. De artsen zouden moeten werken aan hun communicatie en patiëntgerichtheid. Maar is dit echt zo?

Ze zeggen dat ze de opdracht heeft om er mensen uit te werken.

Met name de “ouwe hap” zoals Rita hen heel complimenteus noemt, zit in de gevarenzone. Zo ook Wim.

Wim staat voor alles wat ik wil veranderen in dit ziekenhuis.

Inmiddels is Mensje als psycholoog aangenomen om het team van Rita te versterken, maar al snel is er spanning tussen beide dames. Mensje is het absoluut niet eens met de werkwijze van Rita en steekt dit niet onder stoelen of banken.


Ook Wim wordt gecoacht om zijn communicatie richting patiënten te verbeteren. Hij praat hiervoor met Scott, een Amerikaanse homofiele jongeman die ook lid is van het team van Rita. Dat Scott open is over zijn geaardheid, schokt Wim. Dit druist in tegen alles wat hij ooit geleerd heeft van zijn moeder en van de kerk. Maar toch… Wim is midden veertig, woont bij zijn moeder die lijdt aan diabetes en moet dagelijks haar chagrijn ondergaan. Het is duidelijk dat er ergens in hun relatie iets niet goed zit, maar de lezer kan er niet de vinger op leggen wat dat is.

Mensje knapt op na de operatie, maar Chantal wordt steeds zieker. Het klikt tussen hen, iets dat Hamilton niet snapt. Het klikt ook tussen Mensje en een van de grote bazen van het ziekenhuis, Ben van de Brink.

Hamilton richt zijn irreële woede en onmacht over de ziekte en overlijden van Chantal op degene die hij schuldig acht, namelijk Wim. Als hij Wim checkt in de politiedossiers, vindt hij een geheim uit het
verleden. Wat is er met Wim en zijn moeder gebeurd? Wat is de oorzaak van de plotselinge dood van de moeder van Wim? En zij is niet het enige sterfgeval, al snel volgt er nog een dode door een ongelukkige val van de trap. Of was dat helemaal niet zo ongelukkig?


Ik vond het boek tot net over de helft niet heel spannend. Dat maakte niets uit voor het leesplezier, want dat had ik zeker. Maar pas na de helft werd het voor mij een thriller. Op het einde van het boek zat er zeker spanning in het verhaal. En een onverwachte wending, wat toch ook bijna een vereiste is voor een thriller. Maar het boek heeft mij eigenlijk echt geraakt door de hartverscheurende en indrukwekkende manier waarop beschreven werd hoe Mensje met haar ziekte omgaat en vooral ook de ziekte en het sterven van Chantal. Juist ook door deze beschrijvingen, worden de personages echte mensen. Zeer goed is ook Wim neergezet, met al zijn bijzonderheden. Hij bracht in mij een soort beschermingsdrang teweeg. Je zou hem zo bij de hand willen nemen… Doordat deze reactie ook bij de personen in het boek ontstaat, is het verhaal voor mij zeer geloofwaardig geworden. Dat kan ook niet anders als de personages precies zo reageren als ik zelf zou doen…


Op de sticker op de cover wordt dit boek vergeleken met de boeken van Suzanne Vermeer. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, hoewel ik zeker ook altijd van de boeken van Vermeer geniet. Toch vind ik dit boek door het onderwerp en de uitwerking van een ander kaliber dan van collega Vermeer. Ik vind de een niet beter dan de ander, maar meer dat er appels met peren vergeleken worden.

Conclusie: het verhaal raakte mij, was indrukwekkend en af en toe hartverscheurend. Ik neig naar 5 sterren, maar omdat het omschreven staat als thriller en de spanning naar mijn mening een beetje laat op gang kwam, kom ik tot een prachtige ****1/2.