"Wintergast" - Jet van Vuuren

Titel: Wintergast

Auteur: Jet van Vuuren

Uitgever: Uitgeverij Karakter

Verschenen: 2013

Uitgave: Paperback en ebook

Aantal pagina’s: 352

ISBN: 9789045204345 en 9789045206042

Genre: Literaire thriller

Ingesneeuwd en geisoleerd van de wereld stuit Bea op een verschrikkelijk familiegeheim. Een geheim dat niet voor haar bestemd is.

Schrijver:

Jet van Vuuren is naast beeldend kunstenaar ook bibliothecaris. De afgelopen jaren won ze diverse verhalenwedstrijden, onder meer met een verhaal in dagblad Trouw.

Samenvatting:

Het is bijna kerstvakantie en Bea Versluis is moe. Moe van haar werk in het onderwijs en moe van haar man. Als een aangetrouwde neef uit Groningen haar vraagt of ze de kerstdagen bij hem en zijn familie komt doorbrengen, aarzelt Bea geen moment. Hoewel ze tot dan toe amper contact met hen heeft gehad, pakt ze haar koffers en vertrekt ze zonder echtgenoot richting het hoge noorden.

Onderweg naar de herenboerderij van de neef strandt ze echter met haar auto in een dichte sneeuwstorm. Als de neef haar daarna oppikt, zal ze zonder eigen vervoer de rest van de vakantie in het huis van de onbekende familie moeten doorbrengen. Een huis dat niet alleen ver van de bewoonde wereld ligt, maar ook geheimen herbergt.

Ingesneeuwd en geïsoleerd stuit Bea op een verschrikkelijk familiegeheim dat niet voor haar bestemd is. Dan merkt ze dat haar sprookjesachtige droom van een fijne kerst in een warme familiekring uit elkaar dreigt te spatten. Niet alleen wordt haar de welverdiende rust ontnomen, maar begint het langdurige slaapgebrek ook bezit van haar te nemen. Wat is nog werkelijkheid en wat is droom?

Mijn mening:

“Wintergast” is het eerste boek dat ik van Jet van Vuuren lees. De cover spreekt me aan en maakt me nieuwsgierig naar het boek. Zowel titel als cover doen denken aan de boeken van Suzanne Vermeer. Die lees ik altijd met plezier, dus ik had van dit boek ook hoge verwachtingen.

Het boek begint meteen goed, hoofdpersoon Bea wordt aangevallen door haar echtgenoot Egbert, die aan diabetes lijdt. Wanneer hij een hypo krijgt, heeft hij last van driftbuien en dat is nu ook het geval. Bea komt met de schrik vrij, maar heeft veel last van dit incident. Als zij dan ook een uitnodiging krijgt van een onbekende neef van Egbert om de kerst bij hen door te brengen op de familieboerderij in Groningen, stemt Bea toe. Egbert heeft al jaren geen contact meer met zijn familie.

Bea strandt echter langs de snelweg in een sneeuwstorm. Neef Sicco komt haar halen en brengt haar naar zijn boerderij, waar hij woont met opoe, zijn moeder Grietje en zijn dochter Roos. Tante Trijn woont dichtbij. Bea verwacht een warme en gezellige Kerst, maar niet is minder waar. Zij voelt zich niet welkom door het vreemde gedrag van Grietje en Trijn.

Het verhaal wordt verteld uit afwisselende perspectieven. Het grootste deel kijken we mee met Bea, maar af en toe ook met Roos en met Sicco. De hoofdstukken worden afgewisseld met dialogen tussen Grietje en Trijn. Juist deze conversaties lichten steeds een tipje van de sluier van het grote geheim.

Het gaat mis. Ik voel het, het gaat mis. Straks, als die vrouw van Egge er is, gaat het allemaal mis.

Bea voelt zich niet fijn op de boerderij. Zij is moe en dan beginnen de treiterijen door Grietje, die haar duidelijk weg wil hebben. Bea en Sicco voelen zich tot elkaar aangetrokken en willen samen meer te weten komen over wat er in het verleden is gebeurd.

Deze familie voelde verscheurd.

De moeder van Egbert, Annie heeft op jonge leeftijd zelfmoord gepleegd. Bea komt erachter dat Egge helemaal haar kind niet is, maar het kind van opoe. Zowel opoe als Annie hadden een verhouding met dezelfde boerenknecht. Maar wat is er nu echt gebeurd? De familie wordt opgeschrikt als opoe dood gevonden wordt, maar daar blijft het niet bij…

Het verhaal leest prettig en de wisselingen van perspectief zijn niet verwarrend. Toch weet het boek me al snel niet meer helemaal te pakken. Het middendeel duurt erg lang terwijl er weinig gebeurt. Het verhaal wordt in dit deel ook steeds minder realistisch. Het slaapgebrek van Bea en haar reactie daarop komen een beetje vreemd over. Ook de conversaties van Grietje en Trijn beginnen hun werkelijkheidswaarde te verliezen. Doordat de personages niet verder worden uitgediept, worden het bijna karikaturen. Ook het toneel, de boerderij, verliest de band met de realiteit. Ik vind dat erg jammer, want de opzet van het verhaal vind ik erg leuk.

Het plot is niet verrassend, doordat door het hele boek steeds een beetje informatie gegeven wordt. Eigenlijk weet de lezer alles al. Op zich niet erg, maar het boek verliest hierdoor de spanning, die je wel bij een thriller verwacht. Het plot was daarnaast ook verwarrend, ik raakte de draad een beetje kwijt. Op het einde kwam dan nog wel een kleine verrassing, maar die kon mijn mening niet meer veranderen.

Conclusie: opzet van het verhaal is erg leuk, uitwerking iets minder. **

Monique Dijkgraaf
http://wieschrijftblijft.wordpress.com/