Thysia Huisman kan bogen op een jarenlange ervaring als regisseur en eindredacteur bij verschillende realityprogramma’s (Big Brother, Expeditie Robinson en Project Catwalk). Die ervaring achter de schermen kwam al goed van pas bij het schrijven van ‘Sensation Island’. Ook in ‘Schaduwdorp’ speelt televisie een rol. Voor haar narcistische en tirannieke baas Marcus moet hoofdpersonage Charlie terugkeren naar haar geboorteplek Urk om er de bewoners ertoe over te halen mee te werken aan een programma waarin de dorpelingen openheid verschaffen over wat boven- en ondergronds omgaat in het plaatsje. Thrillerlezers mocht de auteur wat vragen stellen.
Dag Thysia
- ‘Schaduwdorp’ speelt in Urk. Waarom
Urk? Heb je een persoonlijke band met het dorp?
Al sinds mijn jeugd ben ik
gefascineerd door Urk. We gingen met onze familie regelmatig op het IJsselmeer varen
en wanneer we op Urk aanlegden, vertelde mijn opa allerlei verhalen over dit
dorp. Dat het vroeger een eiland was, dat het zonder overleg ingepolderd werd,
dat er daarom nogal wat weerstand en achterdocht was ten opzichte van de
overheid en dat het een hele gelovige en gesloten gemeenschap was. Dat
fascineerde me als kind al… En nu als schrijver weet ik dat al die elementen van
Urk een perfecte arena vormen voor een thriller.
Toen ik vervolgens een paar jaar
geleden op een borrel hoorde over Urker vissers die coke uit de Noordzee vissen
in opdracht van drugskartels, was ik direct geïntrigeerd. Ik zat op de fiets
terug naar huis en wist dat hier een boek in zat, maar dan wel gecombineerd met
de televisiewereld waar ik zelf uit kom.
- Het beeld van Urk is niet
onmiddellijk positief. Leg je zelf even uit wat de Urk-gemeenschap typeert?
Er heerst op Urk echt een
eilandgevoel, ‘wij tegen de rest van de wereld’. Het geloof speelt een
belangrijke rol en het is een dorp van vissers. Die visserij staat steeds meer
onder druk, omdat vissers door de overbevissing steeds verder moeten varen om
vis te vangen en de vangst ook geregeld tegenvalt. Soms wordt er zelfs de hele
week dat ze op zee zijn niks gevangen. Alleen lopen de kosten wel door. En dat
maakt dat vissers met geldproblemen makkelijker te ronselen zijn om op de
terugweg van het vissen nog even een pakket cocaïne, dat aan een boei met een
tracker in de Noordzee ligt, op te vissen. Dat lijkt in eerste instantie makkelijk
verdiend geld, alleen zitten ze dan wel vast in de greep van drugscriminelen.
Dit gebeurt trouwens niet alleen op Urk, maar het komt voor in alle Nederlandse
vissersdorpen met kotters. Ook in België en Denemarken.
Drugs smokkelen en
tegelijkertijd heel gelovig zijn lijkt moeilijk met elkaar te rijmen. Die
dubbele moraal en zo’n duistere kant van een ogenschijnlijk idyllisch
vissersdorpje lenen zich natuurlijk heel goed voor een thriller.
- De sfeer van 'wij tegen de rest
van de wereld' is inderdaad sterk aanwezig in het boek. Ging je in
voorbereiding op je boek op onderzoek?
Natuurlijk ben ik zelf op
onderzoek uitgegaan. Ik had gelukkig een paar bronnen op Urk die me heel veel
hebben verteld over het dorpsleven, de mensen, de tradities, de visserij, maar
ook de drugsproblematiek van de jeugd en het cokevissen. Daarnaast doe ik ook
altijd veel online onderzoek. Je kunt trouwens genoeg informatie vinden over
cokevissen; er is door misdaadverslaggever Wouter Laumans zelfs een podcast (‘Cokevissers’)
over gemaakt.
En voor de algemene research was
de reality serie Urk op SBS6 natuurlijk ook een mooie bron van inspiratie.
- Eén van de problematische
thema’s in ‘Schaduwdorp’ is het drugsgebruik onder jongeren. De ouders doen
alsof ze het niet zien, zo lang op zondag iedereen maar netjes in de kerk zit.
Is het in werkelijkheid zo een groot taboe?
Ja, dat denk ik wel. Urk is een
heel gelovig dorp; er zijn 24 kerken op 22.000 inwoners en er heerst nog steeds
een traditionele rolverdeling. Als je 20 bent, moet je toch echt wel gaan
trouwen en kinderen krijgen. Om die reden gaan jongeren al heel jong uit (vanaf
hun 12e, 13e) en gebruiken dan veel drank en drugs in
illegale barretjes. Uit onderzoek van het CBS blijkt trouwens ook dat jongeren
op Urk heel hoog scoren qua drank en drugsgebruik. Maar veel ouders zien het
door de vingers, zolang ze maar rond hun 20e uitgeraasd zijn én
zolang ze maar iedere zondag in de kerk zitten. God zal hen wel (weer) op het
rechte pad houden!
- Enerzijds is er het idyllische
dorpje, anderzijds de duistere onderstroom van verslaving en hypocrisie. Welke
stukken schreef je het liefst? Waarom?
Heel flauw, maar beide kanten vond ik leuk om te
schrijven. Je moet altijd eerst beschrijven hoe mooi en idyllisch iets is,
zodat het daarna voor de lezer harder binnen komt wanneer hij ontdekt dat er
ook een hele duistere kant is. Sowieso moeten er altijd meer lagen zijn aan
zowel het verhaal als een personage. Een slechterik moet niet alleen slecht
zijn, maar ook iets sympathieks hebben. Al is het maar dat hij of zij heel lief
is voor zijn hond of kinderen.
- Charlie is het hoofdpersonage.
Lijkt ze een beetje op jou?
Ja, absoluut. Ik heb veel van
mezelf in haar personage verwerkt. Niet alleen dat ze bij de tv werkt net als
ik, maar ook dat ze houdt van feesten, dat ze heel ambitieus is en veel te jong
haar moeder verloren is. Ook veel uitdrukkingen en details zijn ‘typisch Thysia’.
Hahaha… Als je me goed kent, haal je dat er zo uit.
- Charlie is een ambitieuze jonge
vrouw die het wil maken in de televisiewereld, maar ze botst op nogal wat
‘obstakels’. Put je daarbij uit eigen ervaring en is het meteen ook een metafoor
voor hoe moeilijk het is als vrouw om het te maken en al helemaal in de wereld
van televisie?
De tv wereld is best een hele harde
wereld. De mensen die heel overtuigd van zichzelf zijn en heel hard schreeuwen
dat ze de beste zijn, komen over het algemeen heel ver. Dat heb ik best vaak
als frustrerend ervaren. En ja, er lopen absoluut types rond zoals
presentator/producent Marcus die er niet vies van zijn om mensen tot de grond
toe af te fikken.
- Kent de televisie-industrie niet
ook een soort van ‘eilandmentaliteit’ net als Urk?
Ja, zeker. Tijdens de
productie van een tv-programma werk je voor een bepaalde periode met een team
keihard om het van A tot Z allemaal te realiseren. Immers… Alles voor het
programma! Dat is aan de ene kant heel lekker, want je gaat er met zijn allen
voor om tot het beste resultaat te komen. Het programma is het
allerbelangrijkste! En daar schuilt ook juist het gevaar… Vaak benaderen
tv-makers hun programma als de heilige graal, alsof ze in de Champion’s League
spelen en daar moet alles voor wijken.
Charlie moet niet alleen rekening houden met de grillen van Marcus. In haar hoofd en in haar hart wordt ook strijd geleverd. Hoe was het voor jou om je in te leven in haar struggle om weer geconfronteerd te worden met alles en iedereen die ze ooit achterliet en om dat wat - de gesloten gemeenschap achter gesloten deuren wil houden toch openbaar te maken?
De drang van Charlie om te
‘scoren’ met spannende televisie, zodat ze eindelijk gezien wordt door haar
baas Marcus was heerlijk om te beschrijven. Daar kon ik me goed in inleven. Daarvoor
moet ze alleen wel haar familie en vrienden van vroeger voor de bus gooien en
maakt dat ze steeds voor een dilemma komt te staan. Waar kiest ze voor…. Haar
carrière of alles en iedereen waar ze vandaan komt?
- Heeft jouw ervaring als
programmamaakster je daarbij geholpen en is die ervaring van invloed geweest op
hoe je het verhaal hebt opgebouwd?
Ja, ik verwerk mijn eigen
ervaringen achter de schermen van de televisiewereld om te laten zien hoe het
mechanisme van een tv productie werkt. Als tv-maker wil je een bepaald verhaal
vertellen en dan zoek je daarna eigenlijk de mensen die dat in beeld kunnen
vertellen. Charlie en haar collega’s zijn er heel bedreven in om mensen te
manipuleren zodat ze voor de camera helemaal leeglopen, maar Charlie komt in
conflict met zichzelf als die mensen haar eigen familie en vrienden van vroeger
zijn.
- Marcus en zijn ploeg jagen
effect na en deinzen er niet voor terug om de waarheid geweld aan te doen. Een
puntje van kritiek op hoe de mediawereld te werk gaat dat je graag wil
meegeven?
De mediawereld gaat best rücksichtslos te werk vind
ik. Kandidaten worden gezien als een soort van pionnen, die je heen en weer kan
schuiven tot ze in de juiste positie staan om het verhaal zo spannend mogelijk
te vertellen. Er zijn allerlei trucjes om mensen te laten leeglopen over hun
verdriet en ellende. Iedereen heeft knopjes waar je op kan drukken om dat voor
elkaar te krijgen. En tv-makers weten precies welke knopjes dat zijn.
- Welk personage in ‘Schaduwdorp’
ligt je het meest aan het hart en welk personage staat het verst verwijderd van
jou?
Charlie ligt me het meest aan
het hart. Ze is eigengereid, heeft een waanzinnige levenslust en is grappig. Ik
hoop dat iedereen haar in zijn of haar hart sluit. Maar je wil haar ook vaak
genoeg door elkaar rammelen als ze dubieuze keuzes maakt. Dat maakt haar een
leuk personage vind ik.
- Hoe is de feedback die je krijgt
van je lezers? Zou je nu het boek af is en in de winkel ligt er iets aan willen
veranderen mocht dat mogelijk zijn? Wat dan?
De feedback die ik krijg op
Schaduwdorp is heel positief en dat is natuurlijk fantastisch. Ik vind het ook
heel leerzaam om recensies te lezen en ik heb achteraf altijd wel dingen die ik
misschien had willen veranderen; gelukkig kan dat gewoon niet meer zodra je
manuscript naar de drukker gaat. Dit is wat het is! En ik denk eigenlijk dat
Schaduwdorp prima is zoals het nu is. Ik stort me gewoon op een nieuw verhaal.
- Tot slot: zal in jouw volgende
boek – wordt het weer een thriller? – de
televisiewereld opnieuw een
belangrijke rol spelen? Heb je al een nieuw verhaal in jouw hoofd of zelfs op
papier waarover je iets wil delen met de Thrillerlezers?
Op dit moment ben ik met drie
verschillende verhalen bezig. Allereerst ben ik begonnen aan de bizarre,
waargebeurde familiegeschiedenis van mijn stiefoma (de moeder van mijn
stiefmoeder) waarin het draait om een moord én alle intriges, verraad en het
intergenerationele trauma die daaruit voortkomen. Dit verhaal heeft mijn
stiefoma me 25 jaar geleden verteld. Sindsdien suddert het in mijn hoofd en het
moet er nu uit. Dat het waargebeurd is, maakt het heel bijzonder om te
schrijven. Het wordt misschien geen ‘thriller thriller’, maar het wordt wel een
hele spannende roman.
Verder ben ik begonnen aan het
opschrijven van het levensverhaal van een goede vriendin die een nogal bewogen
leven heeft gehad. Het moet laten zien dat er ondanks drama en de ergste
tegenslagen altijd licht aan het eind van de tunnel is.
En…. Ik heb net het idee voor
een volgende thriller bedacht die ook in de tv wereld zal spelen. Ik denk dat
het heel spannend kan worden, maar daar kan ik in dit prille stadium nog niets
over vertellen. Sorry. To be continued…
De perfecte
manier om je lezers heel nieuwsgierig te krijgen! Veel om naar uit te kijken
dus.
Thysia,
hartelijk dank voor de tijd die je voor Thrillerlezers wou vrijmaken!
Anita voor Thrillerlezers!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten