Mijn absolute nummer 1 van dit jaar is De donkere kant van Sally Diamond van Liz Nugent!
Wat een boek. Denk je nog even dat het misschien komisch wordt door deze tekst:
‘Zet me maar bij het vuilnis,’ zei hij vaak. ‘Als ik doodga, zet me dan maar bij het vuilnis. Ik ben dan toch dood, dus mij maakt het niet uit. Jij zult wel tranen met tuiten aan het huilen zijn.’ En dan lachte hij. Net als ik, want we wisten allebei dat ik niet zou huilen. Ik huil nooit.
Sally Diamond snapt niet wat er zo vreemd is. Ze deed gewoon wat haar vader altijd al zei: hem bij het vuilnis zetten na zijn dood.
Maar het is een boek waar je bij dichtslaan echt nog een poosje over nadenkt en je moet een hart van steen hebben, als je niet meeleefde.
Nummer 2
Prima Facie van Suzie Miller
Ook een boek wat je niet onberoerd zal laten, mits dat ene hart. Zodra het verhaal kantelt, ben ik in shock. Verbijsterend hoe mannen met macht omgaan met vrouwen en hoe het hoofdpersonage opeens aan de andere kant staat.
Nummer 3
Ontmaskerd van Bernice Berkleef
Ooit richtte ik Thrillerlezers op om meer aandacht te gaan geven aan Nederlandse auteur, want dat was er zo'n 12 jaar geleden maar bitter weinig. Dus er moet zeker een Nederlandse auteur in mijn top 3.
Het erg spannende verhaal op Ameland over het Sunneklaasfeest leest als een tierelier. Ook ben je enigszins verbijsterd dat deze traditie in Nederland gewoon bestaat. Maar nu hebben we wel meer achterlijke tradities. Of het toeval is dat dan juist de vrouwen niets mogen en de mannen als heersers over het eiland klappen uitdelen aan niet ondergeschikte vrouwen?
Maar ik zou zeggen, dit boek hoort op de shortlist van een wedstrijd met mensen die verstand van thrillers hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten