Wanneer de 19-jarige Iselin
niet terugkomt van een ronde hardlopen, wordt er direct groot alarm geslagen.
Inspecteur Jakob Weber zet samen met zijn team alles op alles om Iselin op te
sporen en al snel zijn er een aantal verdachten in het vizier. Bij zijn onderzoek
krijgt Weber assistentie van de gedreven Noora Yun Sande die haar baan bij een
vooraanstaand onderzoeksteam in Oslo heeft opgegeven om in Bodø aan de slag te
gaan. Noora heeft zo haar eigen redenen om naar het afgelegen Bodø af te
reizen, maar bijt zich onmiddellijk vast in deze nieuwe opdracht. Dan verdwijnt
er op een nabijgelegen eiland nog een jonge vrouw tijdens een rondje hardlopen.
Zijn deze zaken aan elkaar gelinkt of is er sprake van toeval?
Ørjan Karlsson heeft in
Noorwegen al diverse thrillers op zijn naam staan maar ‘Iselin was bijna thuis’
is het eerste boek wat in het Nederlands vertaald is. Het is een eerste deel in
een serie rondom Jakob Weber en als het aan mij ligt mogen er snel meer
bijkomen. Niet in de laatste plaats omdat er aan het eind van dit deel nog wel
wat zaken zijn die nog niet opgehelderd zijn.
Eigenlijk houd ik daar
helemaal niet zo van, van open eindjes. Maar het is Ørjan Karlsson vergeven,
want met dit eerste deel heeft ie een dijk van een thriller neergezet. Zijn hoofdpersonages
zijn vanaf het moment van introduceren meteen al interessant. Weduwnaar Weber
heeft een zachte kant maar is beslist niet zielig. Noora lijkt een zelfbewust
type maar heeft niet helemaal vrijwillig de overstap gemaakt naar een team in
the middle of nowhere. Genoeg voer om nog verder uit te kristalliseren in
verdere delen, maar voor mij was er eigenlijk meteen een klik met de
personages. Wanneer een auteur dat al binnen een tiental pagina’s weet te
bewerkstelligen, vind ik dat altijd bijzonder knap.
De schrijfstijl van Karlsson
is vlot en filmisch. Korte hoofdstukken en veelvuldig wisseling van perspectief
houden vaart in het verhaal. Er zijn heel wat personages die wat te verbergen
hebben, en ik had tot het eind toe geen flauw benul wie de dader zou kunnen
zijn, ook al kijk je een aantal hoofdstukken mee door de ogen van deze dader.
De laatste paar hoofdstukken gaan flink in de versnelling en ik betrapte mezelf
erop dat ik met ingehouden adem zat te lezen. Zoals ik al zei wordt niet alles
opgehelderd, wat ik zelf wel jammer vond, maar wat zeker alvast een opzetje zal
zijn voor de volgende delen.
Reden te meer dus om uit te
kijken naar een volgend deel. Van dit deel heb ik alvast behoorlijk genoten.
4 kraaien
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten