Wat me vooral in het 1e deel is bijgebleven is de heerlijke droge humor die in dit boek werd verwerkt en nu ik weer lekker buiten in het zonnetje kan lezen, heb ik wel zin in een luchtig humoristisch boek met een flinke knipoog.
De cover:
Net als bij het eerste deel siert ook hier Angela weer met haar haar mopshondje
de cover. Opvallend vind ik het dat de mops niet meer Poetin heet, maar in dit
deel de naam Poepie heeft gekregen. Waarschijnlijk heeft deze naamswijziging
met de huidige oorlogssituatie tussen Rusland en Oekraïne te maken.
Begrijpelijk, maar toch vond ik de naam Poetin grappiger dan de nu gekozen naam
Poepie. De cover zelf springt in het oog
en zou voor mij een reden zijn om dit boek in de boekhandel op te pakken.
Het verhaal:
Het verhaal gaat verder, waar het vorige deel is geëindigd. Na het oplossen
van de moord is de rust weer wedergekeerd in Klein-Freudenstadt. Achim, de man
van Angela is op wandelvakantie en eigenlijk verveelt Angela zich een beetje.
Van haar mag er wel weer een beetje reuring komen en ze wordt op haar wenken
bediend, wanneer ze op het kerkhof een dode man vindt. De plaatselijke
commissaris van de politie komt tot de conclusie dat het hier een natuurlijke
dood betreft, maar Angela heeft daar zo haar bedenkingen bij en besluit, nadat
de commissaris de zaak niet verder wil onderzoeken, zelf op onderzoek te gaan
naar de moordenaar. Het spoor leidt Angela naar twee
begrafenisondernemersfamilies, die zo lijkt het een grondige hekel aan elkaar
hebben.
Ik geniet ervan dat de personages uit het eerste boek ook in
dit deel weer flink aan bod komen. Mopshondje Poepie, haar man Achim, lijfwacht
Mike die haar ook in dit deel weer uit een aantal netelige situaties redt, de
fruit/markverkoopster en naamgenoot Angela en haar vriendin Marie.
Mijn leeservaring:
Zoek je een spannend boek, dat je op het puntje van de stoel houdt tijdens het
lezen, dat raad ik je dit boek niet aan. Ben je een liefhebber van een ‘Cosy
crime, whodunit detective’ dan is dit boek er eentje die je zeker kunt lezen. Toch
geniet ik weer enorm bij het lezen van dit tweede deel. De humor die me zo
heeft gegrepen bij het lezen van het eerste deel, is ook in dit deel weer goed
aanwezig. Ook deze keer zit ik regelmatig hardop te schateren van de hilarische
situaties waarin Miss Merkel verzeilt raakt. Grappige woordspelingen en
situaties die verwijzen naar het politieke verleden maken het verhaal extra
leuk. De schrijfstijl van David Safier is prettig, al wijdt hij naar mijn idee
soms een beetje te vaak uit, wat de vaart en de spanning uit het verhaal haalt.
Dat vind ik jammer en daar zit wat mij betreft nog wel een puntje van
verbetering in.
Mijn eindoordeel:
Miss Merkel en de moord op het kerkhof van David Safier is een heerlijk
luchtige detective, waarbij de erin verwerkte humor voor mij echt een pré is.
Een heerlijk boek voor een zomerse zonnige dag.
Wanneer de auteur er wat meer vaart en daarmee spanning had weten te brengen
had ik het wat meer kraaien toebedeeld.
Met dit minpuntje meegenomen krijgt Miss Merkel en de moord op het kerkhof van
David Safier van mij 3.5 kraai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten