De Kelder van Marc Raabe.

 

Wie de reeks over Tom Babylon en Sita Johanns van Marc Raabe heeft gelezen en al is gevorderd tot en met deel 3, De Horzel, zit met smacht op dit 4^e en verlossende deel De Kelder te wachten. Deel 3 werd immers afgesloten met een mega cliffhanger, en maar goed ook want verder viel mij na de 2 hele goeie voorgaande delen juist dat 3^e deel wat tegen. Ga ik nu met dit 4^e deel een spetterend einde tegemoet? Ik hoop het van harte.

 

Net als de voorgaande delen start ook De Kelder uitermate spannend en nieuwsgierig makend. Vervolgens wordt er in doorgaans vrij korte hoofdstukken nogal wat heen en weer geschakeld in tijd. Tevens wordt er geschakeld tussen de belevenissen van Sita Johanns enerzijds en die van Tom Babylon anderzijds. Twee parallel lopende verhaallijnen waarvan ik die van Sita veruit de meest aangrijpende en meest interessante vond. Beide verhaallijnen draaien uiteindelijk om de immer aanwezige zoektocht naar Viola, het verdwenen zusje van Tom Babylon. Grootste vraag daarbij is natuurlijk of hij haar zal vinden?

 Zonder al te veel spoilers vrij te geven speelt een groot deel van het boek, en dan met name die rond het personage Sita, zich af in een psychiatrische instelling. De sfeer die Marc Raabe daarbij creëert is claustrofobisch en beklemmend. Vooral de 1^e helft van het boek, en dan vooral dus die stukken over Sita, waren voor mij het meest boeiende. De 2^e helft, en dan voornamelijk de stukken omtrent Tom Babylon, vond ik na verloop van tijd toch een beetje te lang duren en haalde voor mij daardoor ook de vaart uit het verhaal.

Sowieso een boek, maar dit geld voor de hele reeks, om goed je aandacht bij te houden. Heden en verleden worden veelvuldig met elkaar afgewisseld en ook zijn er nogal wat historische gebeurtenissen, alsmede het oud Duitse politieke klimaat, dat een belangrijk rol heeft in de reeks en in elk boek afzonderlijk. Dat maakt het soms wel wat lastig om goed de aandacht erbij te houden, maar juist deze gebeurtenissen maken het extra interessant.

 De manier van schrijven van Marc Raabe is levendig en boeiend en het leest dan ook vlot weg. De personages zijn, mede doordat het een reeks is en ze bij elk volgend deel verder groeien, flink uitgediept en hebben elk hun persoonlijke bagage. Vooral het type Sita Johanns is er bepaald niet één van dertien in een dozijn. Met haar onaangepaste gedrag en vrij als ze is van het gangbare denken, lijkt ze een beetje op types als Lisbeth Salander van de Millennium reeks, en Sita’s tomeloze gedrevenheid lijkt zelfs een beetje op die van Clarice Starling van The Silence of the Lambs. Een fijn personage dat je snel in je hart sluit, niet omdat ze perfect is maar juist omdat ze dat niet is.

Al met al een boeiend en interessant einde, dat voor mij persoonlijk net iets te lang duurde maar dat wel een mooie afronding is van deze reeks van vier.

Is dit dan echt de aller, aller, allerlaatste met Tom Babylon en Sita Johanns? Tja, Marc Raabe benoemt het heel even in zijn nawoord, dus vergeet vooral niet dat ook even te lezen als je het uit hebt.

Ik geef De Kelder 4 Kraaien!

Karin K.