Het Beest van Carmen Mola

 

Een nieuwe thriller van het driekoppige schrijverscollectief Carmen Mola. Ik ga er blanco in want ik heb de voorgaande trilogie nog niet gelezen maar wel veelvuldig over gehoord, vooral dat die zo gruwelijk zou zijn. Ik begin dus wel met een bepaald verwachtingspatroon aan deze stand-alone.

 ‘Het Beest… zal ons allemaal te grazen nemen. Het Beest zal ons allemaal uitmoorden…’

 Een heftig begin met een jammerende oude vrouw die bij de lichaamsresten staat van een jong meisje. Achteloos in de smerigheid neergeworpen lijken ze op slachtafval. Een zwerfhond speelt met haar afgerukte hoofd. We vertoeven op dat moment in de Cerillo del Rastro, de armenbuurt van Madrid anno 1834, alwaar de cholera in alle hevigheid is uitgebarsten.

 Na dit heftige begin verwacht ik eigenlijk dat het hele boek vol zit met dit soort gruwelijkheden maar niets is minder waar. Na deze spannende start ontpopt het boek zich meer en meer als een boeiende historische roman met wat spanning die de lezer trakteert op de grauwheid van het Madridse bestaan. Overlopende riolen, wegkwijnende kindertjes, zwerfhonden en ongedierte zoekend naar wat voedsel, cholera lijders, cholera doden, een dubieuze houding van de kerk en zijn dienaren en uiteraard ontbrekende de nodige sappelende hoertjes ook niet in dit straatbeeld. De beschrijvingen zijn echt beeldend, de sfeer één grote dot naargeestigheid. Te midden van dit alles is daar de jonge Lucia die, na de vroegtijdige dood van haar moeder, de zorg draagt voor haar jongere zusje Carmen. Een gevaarlijke taak want in dit Madrid waart tevens ‘Het Beest’ rond. Menig verhaal doet er de ronde, maar niemand weet precies wie of wat het nu is. Tenminste… niemand die het kan navertellen!

 Het Beest is een verhaal vol geheime genootschappen, duistere riten, verraad, politiek gekonkel en een vermeend medicijn tegen de cholera. Het is mooi en beeldend geschreven en de situaties en leefomstandigheden komen echt tot leven. Verder heeft het ook boeiende en niet alledaagse personages. Maar het is dus niet echt gruwelijk, op een paar korte spannende passages na. Vooral de eerste helft van het boek is, naar mijn mening, meer een mooie roman en pas in de tweede helft komt er wat meer vaart in het verhaal en werd het ook iets spannender. Heeft mij dit teleurgesteld? Ik moet eerlijk zeggen, omdat ik wat anders en ook iets tenenkrommend spannends had verwacht, viel het begin mij toch iets tegen. Maar van de tweede helft heb ik absoluut genoten. Ik zou daarom het boek ook 2 cijfers willen geven. Een 3,5 voor de eerste helft en een 4 voor de tweede helft.

En voor iedereen die wellicht de eerdere trilogie al heeft gelezen of die, net als ik, verwacht dat dit boek een tenenkrommende thriller is…. dat is het dus niet en zo kan je er beter ook niet instappen. Maar als je van een boeiend historisch verhaal met ook wat spanning houdt, dan is dit zeker een aanrader.

 3,5/4 Kraaien.

Karin K.