Titel: zeven dagen
Auteur: Alex Lake
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: 3 oktober 2022
Recensie door: Tamara
Kraaien: 3.5
Het is twaalf jaar geleden
dat een automobilist Maggie Cooper de weg vroeg. Twaalf jaar geleden dat hij
haar aan haar pols door het open autoraam trok en een naald in haar arm stak.
Twaalf jaar geleden dat ze wakker werd in een doodstille, aardedonkere kelder.
Een kelder die haar thuis zou worden.
Inmiddels is Maggie alle hoop
verloren dat ze ooit nog wordt gevonden. Ook aan ontsnappen denkt ze allang
niet meer. Ze heeft nog maar één wens: het leven van haar zoon Max redden. Want
over een week wordt Max drie, en dan komt haar ontvoerder hem halen… net zoals
bij haar andere twee zoons is gebeurd op hun derde verjaardag. Maar dit keer
zal ze het niet laten gebeuren. Dit keer zal ze haar zoon redden, al is het het
laatste wat ze doet. Maggie heeft zeven dagen – en de tijd tikt.
“Hij is nu drie. Het wordt
tijd dat hij gaat.”
Je begint het verhaal met
Maggie zoals een echte tiener hoort te zijn. Opstandige puber met de nodige
“relatie problemen”. Tot ze door een automobilist wordt ontvoerd en al 12 jaar
lang in een klein keldertje zit.
12 jaar lang moet ze zien te
overleven.
Het verhaal loopt soepel en
, ondanks dat er niet echt hele spectaculaire dingen gebeuren, blijf je lezen.
Ik vond het voor de verandering
eens fijn niet te lezen hoe deze man Maggie verkracht.Het wordt benoemd en het
is ook klaar. Je leeft mee met Maggie maar ook met haar familie. Hoe ieders van
het gezin anders omgaat met de
ontvoering en de slopende tijd die het met zich meebrengt.
Ik vond het een heel fijn boek om
te lezen. LAke heeft een fijne manier van schrijven en weet je aandacht er goed
bij te houden. Op het moment dat MAggie een idee heeft om te ontsnappen, leest
het verhaal in een sneltempo. Je kan (en wil) niet meer stoppen tot je de
laatste zin hebt gelezen!
Ook worden alle lijntjes netjes
weggewerkt en blijf je niet met vragen achter.
Wat ik wel een minpuntje
vond , en dat is denk ik erg persoonlijk, dat de ontvoerder de rechercheur elke
keer een brief stuurt en daarin afsluit met ???.
Ik vond dat een beetje
kinderachtig.
MAar de manier waarop de brieven
werden gepost, vond ik wel weer leuk bedacht.
Dit boek is echt de moeite
waard om te lezen. Niet te moeilijk, niet te ranzig en niet te eng.
Spanning: 3
Originaliteit: 4
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Plot: 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten