Interview met Sophie Wester

 

In augustus, midden in de zomer, bracht schrijversduo Sophie Wester ‘Moordende hitte’ uit. Het debuut van Sophie Fraza en Ester Ankoné kan op heel wat lovende kritieken bogen en trok uiteraard de aandacht van Thrillerlezers! Het lijkt ons dan ook het juiste moment om kennis te maken met de twee dames die besloten hun creatieve genieën te combineren.

 

Dag Sophie en Ester

 

• Sophie Wester is het pseudoniem voor twee auteurs. Stellen jullie je even voor?

Ik ben Sophie Fraza, 42 jaar, moeder van drie kinderen (11, 13 en 15) en docent Nederlands.
En ik ben Ester Ankoné, 43 jaar, moeder van twee jongens (10 en 13) en heb jarenlang op dezelfde middelbare school als Sophie voor de klas gestaan, maar sinds deze zomer ben ik fulltime auteur (heel cool om op te schrijven:))

• ‘Moordende hitte’ is jullie eerste ‘kindje’ samen. Is het een lang gekoesterde droom die in vervulling is gegaan?

Sophie: Voor mij eigenlijk wel. Ik wilde als kind al schrijfster worden, maar had die droom min of meer opgegeven. Tot ik samen met Ester De Schrijversacademie ging doen en dacht: met haar gaat het toch lukken!

Ester: Voor mij niet. Taal is wel altijd ‘echt mijn ding’ geweest, maar dat uitte zich vooral in de bergen boeken die ik las en natuurlijk in het lesgeven. Toen ik een paar jaar geleden samen met Soof de Schrijversacademie ging doen, was dat ook met het idee de specialisatie Redactie te gaan volgen. Maar het schrijven zelf bleek zo leuk, dat ik daar graag mee door wilde gaan. 

• Wie kwam met het idee om een boek te schrijven? Hoe is dat concreet gegaan?  

Ester: Toen we De Schrijversacademie deden, kwam Sophie met het idee om samen een thriller te schrijven. Zij dacht dat wij dat konden en ik wilde het wel proberen. 

• Waren jullie het er onmiddellijk over eens dat het een spannend verhaal zou worden?

Sophie: Ja! Ester leest veel thrillers en zij houdt van het schrijven van spannende scènes en ik ga heel erg aan op de puzzel van de plot.

• Wat leverde de inspiratie voor ‘Moordende hitte’?

We begonnen eigenlijk met een heel ingewikkeld verhaal, dat zich deels in het buitenland afspeelde en daar liepen we vrij snel op vast. Toen besloten we het gewoon dicht bij huis te houden: write what you know! Dus kozen we voor een clubje vrouwen, in een soort buurt waar we zelf ook wonen, met problemen die voor veel vrouwen herkenbaar zijn. En dat vloeide zo uit onze pen, haha. We hebben ontzettend veel plezier gehad met het schrijven van dit boek.

• Als docenten Nederlands zijn jullie beroepshalve bekend met literatuur en boeken in het algemeen. Lezen jullie zelf veel?

Ester: Ja! Ik vind het heerlijk om me in een boek te verliezen en ik maak er echt tijd voor. Ik lees ongeveer een boek per week.

Sophie: Bij mij wisselt het. Soms lees ik heel veel, soms helemaal niet. Als ik zelf aan het schrijven ben en helemaal in ons eigen verhaal zit, vind ik het lastig om te lezen. Dan kijk ik liever tv. 

• Welk genre geniet jullie voorkeur?

Ester: ik wissel romans af met thrillers en lees tussendoor ook af en toe een jeugdboek. 

Sophie: Ik lees voornamelijk romans, soms ook fantasy en ik heb een grote voorliefde voor strips. 

• Hebben jullie een favoriet boek? Welk boek is dat? Waarom net dat boek?

Sophie: Voor mij is dat ‘Tijdmeters’ van David Mitchell. Dat boek begint met een realistisch verhaal, waar hij heel geleidelijk fantastische elementen aan toevoegt. Het concept is helemaal uitgewerkt en (gek genoeg) heel geloofwaardig. Het is zo moeilijk wat hij doet! Nu ik zelf schrijf, zie ik ook dat hij de dialoog op een briljante manier inbedt in de omgeving. 

Ester: Nee, ik heb geen favoriet boek. Er zijn zoveel geweldige boeken! Wel ben ik enorm fan van Stephen King en heb ik meerdere van zijn boeken (Het, De Noodzaak en Misery, om er maar een paar te noemen) meer dan eens gelezen. En dat geldt ook voor de Harry Potterserie.

• Welk van de door jullie gelezen boeken hadden jullie graag zelf geschreven? Waarom?

Ester: Ik vind de thrillers van Helen Fields geweldig. De gecompliceerde plot waarin uiteindelijk alles op zijn plek valt, de intrigerende personages en natuurlijk de nagelbijtende spanning, heerlijk! Dat soort boeken zou ik heel graag schrijven!
Sophie: Poeh, als ik echt mag kiezen, dan ga ik voor Harry Potter. Het lijkt me fantastisch om zo’n magische wereld te creëren en ook om zo’n groot publiek te bereiken. 

 

• Zijn jullie kennis en ervaring als docenten Nederlands van nut geweest tijdens het schrijven van ‘Moordende hitte’?

Absoluut, qua spelling en zinsbouw zou het in onze boeken wel goed moeten zitten… En verder helpt veel lezen ook!

• Hoe verliep het schrijven van het boek praktisch? Schreven jullie samen? Schreven jullie aan dezelfde stukken van het plot? Wie bracht de ideeën aan?

Van een werkmethode was tijdens het schrijven van ons eerste boek nog niet echt sprake. We hadden een idee en daar gingen we mee aan de slag. Het is nog het best te vergelijken met het bouwen van een huis zonder bouwtekeningen. Het verbaasde ons eigenlijk zelf dat het een bewoonbaar huis werd, alleen kwamen we er veel te laat achter dat de stopcontacten op de verkeerde plekken zaten en het was nog best veel werk om die op de goede plekken te krijgen. Het tweede boek hebben we veel gestructureerder aangepakt: we plotten samen en verdelen de scènes op voorkeur en op wat we goed kunnen. Soms voelt de één iets heel erg en kan de ander daar niet zoveel mee. Dan is ook duidelijk wie het gaat schrijven. Uiteindelijk redigeren we toch alles elkaar en zo komt er vanzelf een Sophie Westersausje overheen.

 

• Waren jullie het altijd over de hele lijn eens over de ontwikkeling van de plot of moesten jullie soms compromissen sluiten?

Compromissen sluiten we niet. We willen allebei 100 procent achter het verhaal staan. En door veel te praten, komen we er eigenlijk altijd naar beider tevredenheid uit.  

• In ‘Moordende hitte’ is een belevingstuin het bindmiddel tussen de personages. Waarom kozen jullie voor een tuin? Is tuinieren een hobby van (één van) jullie?  

Ester: Mij leek zo’n project een heerlijke metafoor voor alle onderlinge problematiek: hoe slechter het gaat met de dames, hoe slechter het gaat met de tuin. Daar had ik Sophie wel voor nodig: ik weet helemaal niets van tuinieren. Gelukkig leek haar die setting ook heel leuk en ging ze er lekker op los:)
Sophie: ik heb zelf geen moestuin, maar ik hou wel echt van tuinieren. In mijn tuin staat een appelboom en daar is altijd wat mee: schimmels, appelbloedluis, noem maar op. Het fascineert me dat iets wat zo eenvoudig lijkt, toch zo mis kan gaan. Dat is ook wat er in het boek gebeurt: Annejet heeft een romantisch beeld bij tuinieren, maar daar blijft niets van over.

• De buurt is een kleine gemeenschap op zich.  Het oogt vriendelijk (men springt bij elkaar binnen voor koffie, thee en gebak; de buurvrouw heeft de reservesleutel, …) maar tegelijkertijd zijn er de geheimen en het bedrog. Het decor is volledig aan jullie fantasie ontsproten?

Voor het decor hebben we wel inspiratie uit onze omgeving gehaald, en ook sommige anekdotes komen uit ons eigen leven, maar gelukkig hebben we geen persoonlijke ervaring met dit soort geheimen en bedrog.

• In de thriller hebben drie vrouwelijke personages de hoofdrol. Een bewuste keuze omdat mannelijke hoofdrollen niet hetzelfde effect zouden sorteren?

De vrouwelijke hoofdpersonages komen voort uit ons idee om het dichtbij te houden. En wat natuurlijk ook meespeelt, is dat we voor de De Crime Compagnie schrijven, een uitgeverij voor vrouwenthrillers. Een thriller met een mannelijke hoofdpersoon sluiten we in de toekomst echter zeker niet uit!

• Het deed me af en toe denken aan Desperate housewives. Kunnen jullie me daarin volgen?

Jazeker, het was ook het eerste wat onze uitgever zei toen ze het manuscript had gelezen. 

• Ervaar je als schrijversduo dan ook dezelfde sympathieën of antipathieën naar de personages toe? 

Wat dat betreft zitten we best wel op één lijn. We hebben ze tenslotte samen in het leven geroepen:).

 

• Wat met Snoepie de kat gebeurt, brengt Karin helemaal uit balans. Kunnen jullie je inleven in haar manier van reageren?

Voor ons was het logisch wat Karin zou doen; Snoepie was haar enige bron van onvoorwaardelijke liefde en toen ze die verloor, brak er iets in haar. Ze was natuurlijk al niet superstabiel, haha. 

• Het gemis van wie of wat zou jullie uit balans kunnen brengen?

Ester: Dan denk ik in de eerste plaats aan mijn jongens en mijn man. Maar ik moet er ook echt niet aan denken om mijn ouders te verliezen; ik heb een heel hechte band met hen allebei. 

Sophie: Voor mij geldt hetzelfde: mijn gezin en mijn ouders. Ik heb ook twee zussen met wie ik heel close ben en ik moet er niet aan denken dat ik zonder een van hen verder zou moeten. 

• Zou het jullie kunnen gebeuren dat de hitte in jullie zelf het helemaal van jullie overneemt?

 

Ester: Ik vind mezelf niet bepaald een heetgebakerd typje, dus ik zou graag denken van niet. Maar zeg nooit nooit…
Sophie: Ik ben er wel eens van overtuigd geweest dat mijn toenmalige vriend vreemdging met mijn beste vriendin. Dat bleek achteraf niet zo te zijn, maar ik weet nog wel dat dat jaloerse gevoel me helemaal overnam. Dus ja, ze mochten blij zijn dat ik op dat moment geen koekenpan bij de hand had. 

• Jullie belanden in de virtuele realiteit van ‘Moordende hitte’. In welke rol zien jullie jezelf en elkaar? Wie willen jullie tegenkomen in de rollen van de andere personages? 

Oei, wat een moeilijke vraag! We zien voor onszelf niet echt een rol weggelegd en dat komt ook doordat onze personages tot het uiterste gedreven worden, waardoor hun slechte eigenschappen enorm uitvergroot worden. In dat opzicht gunnen we niemand een rol in deze realiteit. 

• Tot slot. Jullie zijn ondertussen met een nieuw boek bezig. Hoe zal de titel luiden en waarover zal het gaan?

Ons tweede boek ligt klaar en zal in februari uitkomen. De titel luidt: ‘Een lege plek’ en het boek gaat over Birgit Zilver, een ambitieuze fertiliteitsarts die besluit om haar ex-vriend en zijn ziekelijk jaloerse vrouw te helpen met het realiseren van hun kinderwens. Daarmee zet ze een vernietigende kettingreactie in gang, waardoor ze haar leven niet meer zeker is. 
Op dit moment schrijven we aan boek drie, waarin een docente Nederlands de hoofdrol heeft. Wanneer haar zoon verdacht wordt van moord doet ze er alles aan om zijn onschuld te bewijzen. Maar is hij wel zo onschuldig?

Sophie en Ester, het was fijn om jullie een aantal vragen te mogen voorleggen. Twee boeken in het vooruitzicht!  Jullie lijken jullie draai gevonden te hebben!  En Sophie, wat die koekenpan betreft, stop die maar ver weg of geef ze een rol in één van jullie boeken.  De situatie zou zo uit de hand kunnen lopen! 😊

Anita voor Thrillerlezers!