Kort geding met Verknipt van Sandra , deel 1

 

Zoey raakt zwaargewond bij een roofoverval die compleet uit de hand loopt. Als gevolg van het drama vervreemdt haar man Philip van haar, en lijdt ze zelf aan een zware depressie. Zoey raakt zwaargewond bij een roofoverval die compleet uit de hand loopt. Als gevolg van het drama vervreemdt haar man Philip van haar, en lijdt ze zelf aan een zware depressie. Avond na avond dwaalt ze rond in Central Park, tot ze op een dag Vivian tegenkomt. Zij geeft haar moed, kracht en zelfvertrouwen. Tot Philip aankondigt dat hij haar gaat verlaten, en het sprankeltje hoop dat ze nog over heeft om haar huwelijk te redden, vervliegt. Zoey wordt aan de deur gezet en moet zich noodgedwongen beredderen. Terwijl ze de scherven van haar leven tracht op te rapen, geraakt ze alsmaar dieper verwikkeld in de duisternis die al zolang om haar heen sluimert.

Een Kort geding: 3 mensen met elk hun mening over hetzelfde boek:

Jantsje:

 Wauw, ik had niet verwacht dat Sandra J. Paul een boek kon schrijven dat ik nog beter vond dan ‘Mijn waarheid’ en ‘Paniek’. Wel dat is naar mijn idee zeker gelukt.

Hoe ze alles beschrijft, de gedachten gang van Zoey,  haar grillige gedrag, haar psychose, zo duidelijk, met zoveel gevoel.
Je gedachten gaan van spanning, woede, medelijden, naar verbazing.
Het boek is moeilijk om aan de kant te leggen en je vliegt door de pagina’s heen.
Het leest gemakkelijk en is erg spannend.
En net als je denkt te weten hoe het in elkaar steekt, volgt er weer een wending.
Het lijntje is maar dun tussen waarheid en leugen, of fantasie.

 Ik geef het dan ook 5 welverdiende kraaien.

Jolanda:

 

Dit boek heeft me diverse stadia van emoties door laten gaan: waar ik met medeleven en begrip begon, werd ik gedurende het lezen heen en weer geslingerd tussen boosheid, irritatie en verwondering en vervolgens weer naar medeleven maar ook verbijstering en afschuw. Je zou er zelf ‘verknipt’ van raken.

Het is moeilijk om qua inhoud iets over het boek te vertellen zonder spoilers weg te geven, want de afloop van het boek is van tevoren onmogelijk te raden. Niets is namelijk wat het lijkt in deze thriller, en het aantal keren dat ik “oh, wacht” heb gedacht zijn niet te tellen.

Als je denkt dat de roofoverval en de moord op Zoey’s ongeboren kind al verknipt is, dan staat je dus nog wat te wachten.

Een meesterlijk boek, die het genre ‘psychologische thriller’ echt eer aan doet!

 

4,5 kraai

 

Hilona:

 

Vanaf de eerste bladzijde weet Sandra mij weer te pakken met haar verhaal. Ik blijf me verbazen hoe goed Sandra het keer op keer voor elkaar krijgt om in het hoofd van een verknipte personage te kruipen en de emoties weet over te brengen in haar verhaal. Het is verschrikkelijk wat Zoey heeft meegemaakt en dat raakt mij, maar aan de andere kant irriteer ik mij ook enorm aan de ‘slachtofferrol’ die zij aanvankelijk kiest, maar dat zegt waarschijnlijk ook weer heel veel over mijzelf. Ik ben meer van de ‘niet-lullen-maar-poetsen-, schouders-eronder-en-weer-door-mentaliteit, wat ook niet altijd even handig is, maar dat terzijde.

Ik vind Vivian maar een enge persoonlijkheid en ik begrijp niet dat Philip haar aan de kant zet, maar haar vervolgens niet echt kan loslaten. Over Zoey heb ik zo mijn ideeën en hoe verder het verhaal vordert, hoe sterker ik het idee heb dat ik weet welke kant het verhaal op gaat. De stijgende spanning is goed voelbaar en zwelt aan tot een verbijsterende ontknoping die ondanks dat ik het inderdaad bij het juiste eind had, toch met een knal bij me binnen komt en mij in ieder geval nog een tijdje in haar greep heeft gehouden.

 5 Kraaien.