Het Duivelsplateau is het 3e boek in de reeks rond de personages Nora Kelly en Corrie Swanson. Het duo Preston & Child is trouwens ook bekend van hun lange reeks rond Pendergast, de reeks rond Gideon Crew, een aantal stand alones en de vele boeken die zij alleen schreven. Zelf ken ik alleen een aantal boeken uit de Pendergast reeks, en vooral de combinatie van spanning met een heel klein beetje fantasy/iets bovennatuurlijks spreekt mij aan. Reden om enorm nieuwsgierig te zijn naar deze vrij nieuwe reeks.
De informatie op de achterflap verteld me dat dit deel gaat
over een wetenschappelijke archeologische opgraving van het Roswellincident in
1947. Een opgraving die zal geschieden onder leiding van Nora Kelly. Ze graaft
echter twee lijken op waarna FBI agent Corrie Swanson op de uiterst vreemde
zaak wordt gezet en het al snel richting een mogelijke atoomspionage gaat.
Ik moest even googelen naar het Roswellincident, maar daarna
kwam alles direct terug. Ik denk ergens eind jaren ‘70 / begin jaren ’80 kwam
het hele gebeuren nogal in het nieuws. Het zou om een Amerikaans doofpot
mysterie gaan rond UFO’s en de wildste verhalen deden toen de ronde. Een leuk
gegeven voor een boek!
Preston & Child hebben een beeldende haast filmische
manier van schrijven die lekker vlot wegleest. Ondanks dat ik de eerste 2 delen
niet heb gelezen kom ik gemakkelijk in het verhaal en in het leven van
archeologe Nora Kelly. Het verhaal en de personages worden duidelijk neergezet
en het verhaal krijgt langzaam vorm en richting. Er wordt vooral in het begin
nogal gestrooid met formules en wetenschappelijke onderbouwingen die voor een
kenner ongetwijfeld boeiend zullen zijn en hoogst waarschijnlijk ook terdege onderzocht
(en dus ook kloppen) maar voor mij als leek zonder natuurkunde in haar
vakkenpakket komen deze stukken erg droog en daardoor ook langdradig over.
‘De atomen vliegen simpelweg uit elkaar. Het zijn elementen
met namen als americium, berkelium, einsteinium, moscovium, tot aan nummer 118,
oganesson. Dat laatste is pas in 2002 bevestigd en het leeft maar twee
milliseconden voordat het uiteenvalt en iets anders wordt.’
Helaas blijft voor mij het boek ook een beetje kalm
doorkabbelen. Ondanks dat er wel af en toe een dode valt te betreuren wordt het
voor mij toch weinig spannend. Sterker nog, de enige persoon die ik dan
interessant vond verdwijnt al snel weer uit het hele verhaal. Jammer!
Alles bij elkaar maakt het voor mij tot een boek waarbij ik
me toch af en toe echt heb moeten aanzetten om door te lezen. Ik wilde ook
doorlezen, ik wilde uiteraard het grote geheim te weten komen, maar het duurde
mij allemaal net iets te lang.
Eenmaal in het laatste deel van het boek aangekomen lijken
de auteurs dit gemis ineens overvloedig goed te willen maken en wordt de lezer ineens
bedolven onder een explosie van actie en geweld.
Het deed mij een beetje denken aan films als Indiana Jones
en Romancing the stone. Beslist leuk om naar te kijken. Waarschijnlijk ook leuk
om te lezen mits je van dit soort boeken houd. En ik houd wel erg van
avontuurlijke verhalen maar ik verwachte hier toch iets meer van. Ik miste iets
meer psychologische diepgang in de personages en iets minder gebabbel en
gekabbel in het midden (of een korter boek), maar mocht het ooit verfilmd
worden dan zit ik op de eerste rij.
Ik geeft het 3 Kraaien, Karin K.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten