Interview met Angelique Haak

 

‘Een nieuw begin’, ‘Uitgeschakeld’, ‘Zwarte ziel’ (Jennifer Brugman-serie) en ‘Nooit meer alleen’… U hoort waarschijnlijk een belletje rinkelen!  Het zijn de spannende boeken van Angelique Haak die jullie eerder konden lezen.  En nu heeft ze ‘Het verkeerde meisje’ op het publiek losgelaten.  Een standalone of het begin van een nieuwe serie?  Laten we het aan Angelique zelf vragen.

Dag Angelique

• ‘Het verkeerde meisje’ is reeds jouw vijfde boek?  Voelde het uitbrengen van dit boek nog altijd even spannend als ging het om jouw eerste boek?

Jaaaaa, absoluut! Ik vond het uitbrengen van dit boek superspannend, omdat het echt weer iets anders is dan mijn eerdere boeken. ‘Het verkeerde meisje’ bevat meer gruwelijkheden, is vrij beeldend geschreven en ik was erg benieuwd hoe mensen daarop zouden reageren. Maar op een paar mensen na (die zelfs vinden dat ik losse radertjes in de bovenkamer heb, haha), zijn de reacties op het boek super!

•  Hoe beleefde je de dag dat het boek arriveerde in de boekhandel?  Wat doe je als auteur op zo’n dag?

Deze keer was de boekpresentatie pas vijf dagen na de verschijningsdatum. Meestal is het op dezelfde dag en dan ben ik heel de dag zenuwachtig aan het ijsberen omdat ik weet dat dan ’s avonds dat spannende moment in de boekhandel is. Nu was de dag van verschijning eigenlijk heel relaxed. Ik heb een appeltaartje op het boek genomen en het ijsberen bewaard voor later in de week.

•  Is ‘Het verkeerde meisje’ een standalone of het begin van een nieuwe serie?

Het is een standalone. Het verhaal van Amelie is voor mij volledig afgerond en goed zoals het is.

•  ‘Een nieuw begin’, ‘Uitgeschakeld’ en ‘Zwarte ziel’ vormen een trilogie rond Jennifer Brugman.  ‘Nooit meer alleen’  en ‘Het verkeerde meisje’ zijn standalones.  Is dat een beslissing die bij jou of bij de uitgever ligt?

Bij de trilogie was het zo dat ik ‘Een nieuw begin’ (mijn debuut) niet schreef met het idee een complete serie rondom Jennifer Brugman uit te brengen. Ik kwam net kijken, was dolblij dat mijn werk überhaupt gepubliceerd werd en dacht nog niet eens na over een volgend boek. De uitgever opperde het idee dat het ook prima uit zou kunnen groeien tot een serie en toen het boek er eenmaal was, was dat ook een veelgehoorde kreet van lezers. Pas toen ben ik na gaan denken over een tweede deel en is er uiteindelijk zelfs nog een derde deel gekomen. De beslissing ligt dus uiteindelijk wel bij mij, maar soms word ik op ideeën gebracht door anderen 😉

•  Wat geniet bij jou, als lezer, de voorkeur: een standalone of een serie?  Waarom?

Als lezer kan ik van beiden enorm genieten, alleen merk ik de laatste jaren wel dat series me wat sneller gaan ‘vervelen’ als ik dat even zo oneerbiedig mag zeggen. Meestal heb ik het na een aantal delen wel gezien met de personages en hun heldendaden waar geen eind aan komt. Vandaar dat ik het zelf ook bij drie delen Jennifer Brugman heb gehouden.

•  Jouw hoofdpersonages zijn vrouwen.  Toeval of is dat een weloverwogen keuze?  Denk je ooit een thriller te schrijven met een man in de hoofdrol?

Het is nooit een weloverwogen keuze geweest, maar wel de meest logische aangezien ik zelf een vrouw ben 😉. Het inleven in de psyche van een vrouw gaat me nu eenmaal makkelijker af dan in die van een man (met het schrijven, maar ook in het echte leven, haha). Maar in de trilogie, waarin de perspectieven wisselen, heb ik ook stukken vanuit het perspectief van de mannelijke personages geschreven. Dus wie weet…

•  Je schrijft spannende boeken die op heel goede kritieken mogen bogen.  Schrijf jij volgens bepaalde formules?

Ooooh, was dat maar waar! Als er een formule was voor het schrijven van boeken die op goede kritiek mogen bogen (wat zeg je dat leuk trouwens) dan zou ik hem graag ontdekken. Maar nee dus, bij ieder boek waaraan ik begin voelt het alsof ik alles wat ik heb geleerd bij voorgaande boeken vergeten ben en het weer voor eerst doe. Misschien is juist dat wel mijn formule?

•  Waaraan moet een spannende thriller voldoen?

Dit is natuurlijk een schot voor open doel maar uiteraard moet er voldoende spanning in een thriller aanwezig zijn. Daarbij vind ik het prettig als de personages ‘echt’ zijn. Dat conversaties natuurlijk overkomen en iemand niet alleen maar goed of slecht is. Ook hou ik van een snufje (droge) humor en van cliffhangers. En het liefst sla ik een boek uiteindelijk dicht met een wow-gevoel omdat ik verrast ben met een fijne plottwist. Nu ik dit zo opsom zie ik dat ik best veeleisend ben…

•  Welke is de meest spannende thriller die jij zelf ooit las?

Ik kan niet specifiek één thriller als spannendste ooit benoemen. Het wordt me uiteraard vaker gevraagd en als het echt móet lepel ik dan wel een titel op, maar ik heb door de jaren heen heel wat thrillers gelezen en er zijn er meerdere die in mijn geheugen gegrift staan als toppers (en die lijst wordt natuurlijk ook nog altijd aangevuld). Daarbij ervaar ik sommige thrillers, als ik ze nu na al die jaren teruglees, inmiddels heel anders omdat mijn leesvoorkeur (en thrillerervaring) veranderd is. Maar er zijn een aantal thrillers die ik toch al meerdere keren gelezen heb, en die ik nog steeds geweldig vind. Titels die bij me naar boven komen zijn Misery van Stephen King, De Sadist van Dean Koontz, Vermist van Chevy Stevens, Het Franciscuskomplot van Dean Koontz, De Freak van Ryne Douglas Pearson, Stalker van Alan Jacobson.

•  ‘Het verkeerde meisje’ thrilt van begin tot einde.  Die volgehouden spanning creëren zorgt dat ook voor spanning bij jou zelf?

Haha, gelukkig schrijf ik met veel tussenpozes. Soms heel lange tussenpozes zelfs als ik in de knoop zit met het verhaal. Maar ik snap wat je bedoelt. En het schrijven van heftige stukken is – zeker bij dit boek – altijd wel pittig. Op dat moment doorleef ik de angsten en emoties van de personages en zit ik helemaal in het verhaal. Op het moment dat ik dan stop met schrijven, is het soms lastig om dat knopje meteen weer helemaal om te krijgen. Bij dit boek was het zelfs zo, dat ik een periode ook echt moeite had met ontspannen over straat gaan, omdat ik zo met het verhaal bezig was en in iedereen een potentiële ontvoerder zag. Als er iemand een poosje achter me liep of fietste, kreeg ik spontaan de kriebels… Gelukkig is dat ook weer overgegaan, haha.  

•  Het boek thrilt rond een heel beperkt aantal personages.  Welk effect beoog je hiermee?

Focus. Ik lees weleens boeken waarbij ik – zeker in het begin – struikel over de personages en merk dat ik me dan bij het opnieuw oppakken van het boek steeds afvraag wie wie ook alweer was. Dat leidt voor mij ontzettend af van het verhaal en het leesplezier, daarom probeer ik zelf het aantal personages meestal enigszins te beperken en alleen te schrijven over de personen die het verhaal echt nodig heeft. Dat lukt natuurlijk niet altijd, want soms zie je als schrijver niet in dat iemand eigenlijk geen functie heeft, simpelweg omdat je die persoon zelf zo leuk of interessant vindt. Dat zijn de zogeheten ‘darlings’ die dan vaak bij redactierondes alsnog sneuvelen. Snik.

•  Waar ligt de ‘vonk’ (ik las je nawoord, maar de lezer misschien nog niet) voor dit boek?

Leuk dat je het nawoord hebt gelezen, ik heb begrepen dat lang niet alle lezers dat altijd doen! Ik beschrijf in mijn nawoord dat een boek voor mij altijd begint met een vonkje. Iets wat me triggert en waarvan ik het gevoel krijg: hier móet ik iets mee. In het geval van Het verkeerde meisje waren het twee vonkjes: een indringende column van Claudia de Breij met de titel ‘Juiste plaats, juiste tijd’ en een afschuwelijk nieuwbericht over een Britse tiener die een hond van een klif gooide terwijl zijn vriend (eveneens een tiener) het lachend filmde. Vanuit die twee vonkjes ontstonden er een dader en een slachtoffer. Een pathologische leugenaar met een waar killerbrein en een meisje op de juiste tijd op de juiste plaats, met wie het desondanks gruwelijk verkeerd ging…

•  Had je al onmiddellijk de hele plot in je hoofd zitten of groeit het verhaal in de interactie tussen de personages?  Wat is er eerst: de misdaad, de personages, …?

Om eerlijk te zijn is dat bij ieder boek weer anders. Bij het ene boek heb ik heel duidelijk het einde in mijn hoofd zitten, bij een ander boek weer juist het begin, bij een ander is de hoofdpersoon weer leidend. Kortom, hier heb ik geen vast patroon voor. Ik begin met dat vonkje waar ik het eerder over had en van daaruit ontwikkelt het verhaal zich gaandeweg. Volgens veel schrijfexperts is het niet handig om zonder schrijfplan aan de gang te gaan, want hoe kun je een verhaal schrijven als je niet weet waar je naartoe wilt? Hét recept voor continu vastlopen. Mijn ervaring is inmiddels dat een schrijfplan voor mij juist niet werkt. Al voor de eerste hoofdstukken op papier staan ben ik er minimaal zes keer van afgeweken en is alles weer veranderd. Op die manier ben ik meer tijd kwijt aan het updaten van mijn schrijfplan, dan dat ik daadwerkelijk aan het schrijven ben, haha. Dus ja, ik neem de hobbels die ik door de chaos tegenkom voor lief en rijd zonder de TomTom naar mijn eindbestemming… (in het echte leven verdwaal ik overigens zowel mét als zonder TomTom).

•  Het woord ‘sprookje’ komt een paar keer terug.  Hou jij van, geloof jij in sprookjes?

Ik ben gek op sprookjes, altijd al geweest. De eenvoud ervan, het happy end. What’s not to like? En of ik er in geloof, haha. Ik denk dat, als je er voor openstaat, er in ieders leven sprookjesachtige momenten zijn. Geen pratende theekopjes of dansende muizen, maar wel onvergetelijke momenten om een levenlang te koesteren.

•  Heb je een favoriet sprookje?  Welk en waarom?

Jaaaaa, heel veel, maar mijn uber-favoriete sprookje is Beauty and the Beast. Mijn man trok lang geleden ooit eens (we zijn al vanaf de middelbare school samen) de vergelijking tussen mij en Belle. Het dorpsmeisje dat door iedereen wat vreemd gevonden wordt en die het liefst met haar neus in de boeken zit. Dat bestempelde hem uiteraard meteen tot ‘Het beest’ en sindsdien is dat een beetje ons sprookje geworden. Ik heb de film (zowel de tekenfilm als de Amerikaanse musicalfilm uit 2017) al meerdere keren gezien en ik geniet er nog steeds van. En, ik heb een aantal jaren geleden zelfs mijn arm laten voorzien van een Beauty and the Beast-tattoo…

•  Sprookjes hebben iets wreeds, het is niet altijd ‘En ze leefden lang en gelukkig’ en toch worden we erdoor aangetrokken.  Hoe zou jij dat verklaren?

Ik weet dat de meeste sprookjes oorspronkelijk niet zo ‘zoet’ waren als Disney ze ons later heeft voorgeschoteld. Zo lopen er inderdaad heel wat bekende sprookjes eigenlijk anders af dan hoe de meeste mensen ze heden ten dage kennen. Voor mij persoonlijk gaat bovenstaande vlieger niet op, want ik word niet zo aangetrokken door die ‘wrede’ sprookjes, ik ben juist fan van die Disneyvibe. Als ik een sprookje lees/kijk, wil ik feelgoodgarantie, even die kop in het zand en juist wel dat happy end-gevoel. Wil ik gruwelen, dan pak ik wel een thriller. De aantrekkingskracht van het gruwelijke in boeken en films is een fascinerende. Ik vergelijk het met een rit in de achtbaan. Wel de spanning willen ervaren, maar weten dat je aan het eind van de rit weer veilig uit dat karretje kunt stappen…  

•  ‘Hans en Grietje’ verloopt parallel met het begin van het verhaal.  Zitten er nog andere sprookjes verwerkt in het verhaal? 

Nee hoor, de rest van het boek is niet bepaald ‘sprookjesachtig’ te noemen 😉

•  Naast ‘sprookje’ is ‘familie’ een tweede begrip dat centraal staat.  Schrijnend wat het gemis daaraan kan in gang zetten.  Voel je dat ook als auteur terwijl je schrijft?

Ik vind familiebanden en patronen die binnen families ontstaan erg interessant en het speelt dan ook in al mijn boeken in meer of mindere mate wel een rol. Het gemis aan familie is iets wat ik uit persoonlijke ervaring ken, dus daar voel ik zeker wel wat bij.  

•  Had jij zelf meteen een klik met hoofdpersoon Amelie?

Nee, om eerlijk te zijn niet. Ik vond haar niet echt sympathiek, een beetje een snob eigenlijk, maar dat was ook wat ik voor ogen had. Gaandeweg het verhaal ontwikkelde ze zich tot iemand met lef en pit, iemand waar ik respect voor kreeg.

•  Kon je begrip opbrengen voor ‘het killerbrein’ in het boek?

Tot op zekere hoogte. Ik wilde heel graag beschrijven hoe ‘het killerbrein’ ontstond. En door die situaties zo uit te diepen was er uiteindelijk toch, ondanks alle gruwelijkheden, een lichte vorm van empathie.

•  Het uitwerken van een karakter met een antisociale persoonlijkheidsstoornis vergt toch wel wat energie, of niet?  Hoe weet je hoever je kan gaan?  Heb je voor de uitwerking van dit karakter specialisten ter zake geconsulteerd?

Tot hoever ik kan gaan is niet iets waar ik mee bezig ben als ik schrijf. Het verhaal is het verhaal. Pas wanneer het af is, ga ik kijken of ik vind dat bepaalde dingen ‘te ver’ gaan of dat ze echt nodig zijn voor het verhaal. Voor de uitwerking van het lugubere karakter in Het verkeerde meisje, heb ik het boek ‘Het gewelddadige brein’ van neurocriminoloog Adrian Raine gelezen, over de biologische wortels van crimineel gedrag. Erg interessant!

•  Herken je het gevoel van ‘op het verkeerde moment de verkeerde persoon op de verkeerde plaats’ te zijn?

Op het verkeerde moment de verkeerde persoon op de verkeerde plaats zijn. Daar is wel heel veel verkeerd aan, haha. Gelukkig is het niet zo ernstig, maar soms ben ik wel letterlijk op het juiste moment op de verkeerde plaats of op het verkeerde moment op de juiste plaats. Vooral in periodes waarin ik middenin mijn schrijfproces zit kan ik nog weleens wat warrig zijn en wil het me soms gebeuren dat ik afspraken verkeerd opsla in mijn geheugen, of op de verkeerde plek eindig. Oeps…

•  Tot slot, heb je al ideeën voor een volgende thriller?  Kan en mag je er al iets over kwijt?  Wanneer mogen we jouw volgende boek verwachten?

Ik ben een poosje geleden al aan de slag gegaan met een nieuw boek. Na de zomervakantie ben ik van plan dat op te pakken. Ik kan alvast zeggen dat het weer heel iets anders wordt dan Het verkeerde meisje en dat ik voor dit boek veel uit mijn eigen ervaringen als schrijfster kan putten. Wanneer het te verwachten is, daar heb ik nog geen idee van, maar ik hoop op volgend jaar zomer want al die foto’s van mensen die mijn boek aan het zwembad/strand lezen bevallen me wel! 😊

Heel veel dank voor de tijd die je voor Thrillerlezers! wou vrijmaken!

Jullie ook bedankt en wie weet tot bij een volgend boek weer!

Groetjes

Angelique