Interview met Darline Degheldere

 

In mei 2022 bracht Darline Degheldere onder de vleugels van Hamley Books haar tweede psychologische thriller op de boekenmarkt.  Met haar eerste boek ‘Het herschreven verleden’ haalde ze de top vijf in de allereerste Fintro Prijs voor spannende boeken.  Het jaar daarop werd ze met ‘De vijfde kamer’ opnieuw genomineerd voor de tweede editie van diezelfde prijs.  Het begin van een mooi verhaal?

Dag Darline

Fijn dat ik jou voor Thrillerlezers! wat vragen mag stellen!

•  Zou je jezelf even kort willen voorstellen aan de lezers?

In het kort: gehuwd, 2 dochters, 3 kleinkinderen (4^de op komst). Volgens jaar word ik 60. Momenteel nog fulltime actief in de financiële wereld.

•  Wie of wat motiveerde jou om te beginnen schrijven?

Sinds mijn 8 jaar lees ik boeken. Enkel ’s avonds bij het slapen gaan, of op vakantie.

Ik heb altijd over het leven van schrijvers gefantaseerd: hoe zij zich opsluiten in een zolderkamertje, met een thermos thee (of koffie) om zich daar in hun fantasiewereld onder te dompelen. Maar, ik heb nooit gedacht, noch verwacht dat zoiets ook in mij zat. Tot ik op vakantie was met mijn dochter. Zij moedigde me aan. ‘Schrijf dan een kortverhaal.’ En dat was de aanzet, het kortverhaal is een boek geworden.

•  Schrijf je dagelijks?  Heb je een vaste routine?

Nee. Dagelijks is niet mogelijk. Vooral in het weekend en op vakantie.

•  Geef eens een beeld van jou als schrijfster?  Schrijf je ’s ochtends, ’s avonds, ’s nachts?

Haha, ’s nachts, nee. Ik ben geen avond/nachtmens, nooit geweest. Ik heb er zelf nog niet bij stilgestaan maar nu me die vraag wordt gesteld… tja, ik schrijf eigenlijk meestal tussen 14 en 18u30.

Ben je het type dat moet met rust gelaten worden of toets je jouw ideeën aan de aanwezigen rondom jou?

Ja, absoluut, rust. Er mag niemand rond me aanwezig zijn.

Zonder je jezelf af of schrijf je liefst in een kamer waar wel wat gebeurt?

Omdat mijn man golfer is, is hij meestal niet thuis wanneer ik schrijf. Moest dat wel het geval zijn, dan zou ik me afzonderen.

Speelt er muziek op de achtergrond (welke?)

De radio gaat af en dat is heel bijzonder, want de radio staat normaal heel de dag aan. Ik studeerde vroeger met de radio op de achtergrond. Ik strijk voor de tv. Ik fiets met oortjes (spotify) Ik heb geen stilte nodig bij de dingen die ik doe... behalve tijdens het schrijven.  

Of luister je enkel naar de verteller in jouw hoofd?

Dat heb je mooi verwoord. Inderdaad, ik wil me afzonderen van alles en iedereen om me te laten onderdompelen in een verhaal waarvan ik dikwijls het begin en/of einde ken en waaromheen een hele vertelling gesponnen moet worden.

•  Is schrijven voor jou een ontspannende uitlaadklep of een kwestie van bloed, zweet en tranen laten?

Ontspannend is hier het juiste woord. Schrijven is een moment waarop ik alles achter me laat.

• ‘Blanco’ is jouw tweede thriller in samenwerking met Hamley Books.  Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?

Bij ‘Het herschreven verleden’, mijn eerste creatie, vroeg ik me af op dat een volwaardig boek was. En dan plots kwam daar de wedstrijd van Fintro. Die heb ik niet gewonnen, maar een nominatie was voor mij voldoende om van het manuscript een boek te laten drukken, het uit te geven in eigen beheer én met mijn volgend manuscript terug deel te nemen aan de 2^de editie van de wedstrijd. De tweede nominatie sterkte me erin een uitgever te zoeken. Heel toevallig werd ik uitgenodigd voor een boekpresentatie van Belinda Aebi. Daar ben ik naartoe gegaan met in het achterhoofd de hoop om haar uitgever te spreken. Sandra Vets, van Hamley Books, vroeg me haar het manuscript te bezorgen. Iets later kreeg ik telefoon dat ze het boek wilde uitgeven 😊

• ‘De vijfde kamer’ was jouw eerste psychologische thriller?  Kan je beschrijven wat je ervoer toen je jouw boek in de boekenwinkel zag liggen?

Hij lag ook in de Carrefour, daar heb ik hem het eerst gespot. Ik kreeg ook foto’s opgestuurd van vrienden die hem in Standaard boekhandels hadden gezien. In bepaalde vestigingen lag hij gewoon tussen andere grote schrijvers. Ik kan je zeggen dat je dan uit pure fierheid wel een paar centimeters groeit. 😉

•  ‘Blanco’ is jouw tweede thriller.  Je kiest ook met dit boek voor het psychologische genre.  Waarom kies je voor dit genre?

Interessante vraag. Misschien omdat ik te weinig kaas gegeten heb van hoe het eraan toegaat op andere domeinen (werking van misdaadpolitie, drugskwesties, geschiedenistoestanden…)

In de psyche van de mens is veel mogelijk. Er kan van alles in het hoofd omgaan en je hoeft je niet af te vragen of dat realistisch of juist is.

•  Je schrijft het boek in de ‘ik’-vorm, waardoor je onmiddellijk heel dicht betrokken raakt bij wat het hoofdpersonage Amanda voelt en meemaakt.  Hoe heb jij dat ervaren?

Vraag me niet waarom, maar mijn eerste boek was in de ik-vorm, tweede niet, derde weer wel, vierde (in wording) niet. Ik wissel graag af hoewel de ik-vorm iets moeilijker is omdat je dan alleen maar dingen kan schrijven die enkel het hoofdpersonage kan weten of voelen. Al kan dat evengoed als ‘gemakkelijker’ aanzien worden. Natuurlijk vraag je je af hoe je zelf in zo’n situatie zou reageren.

•  Geheugenverlies lijkt me iets heel complex op zich.  Hoe moeilijk of gemakkelijk was het dan om dat te ervaren vanuit het personage?

Het schrijven van een boek verloopt iets anders. Als auteur wist ik wat Amanda was overkomen en vanuit dat standpunt moest ik nadenken hoe, wat en wanneer sommige herinneringen zouden opduiken/doorsijpelen.

•  Met welke limieten zag je jezelf geconfronteerd tijdens het schrijven?  Het moet realistisch blijven, maar tegelijkertijd wil je ook een psychologische thriller afleveren.

Het moeilijke was het tijdperk. Daarom speelt het verhaal zich ook af in de jaren ’90. Vandaag is zoiets niet denkbaar. Je hoeft maar een smartphone te openen en je vindt er zo goed als je hele leven in terug.

Ik wilde ook dat Amanda sterker werd zodat ze halfweg zelf conclusies kon trekken en actie ondernemen. Die opbouw was niet zo gemakkelijk.

•  Heb je zelf al, van dichtbij of van veraf met deze problematiek te maken gekregen en was dat de aanleiding tot het schrijven van ‘Blanco’ of vond je de ‘vonk’ voor dit boek elders?

Gelukkig is die problematiek me bespaard gebleven.

De ‘vonk’ voor BLANCO was tijdens een vakantie in 2019. Een vriendin las een boek van Harlan Coben (zes jaar). Ze vertelde ons een kleinigheid en vroeg naar wat wij dachten dat er gaande was.

Een man mocht zes jaar geen contact opnemen met een bepaald persoon en toen hij, na die zes jaar, contact zocht kreeg hij overal het deksel op zijn neus. Of ze kenden hem niet, of ze begrepen niet wat hij juist wilde… en toen dacht ik: ‘misschien ligt het niet aan die mensen die hij opzoekt, maar aan hemzelf? Misschien is híj een aantal jaren uit de running geweest, opgenomen in een instelling? Of nee, lag hij in coma en toen hij daaruit ontwaakte was een groot deel van zijn geheugen weg?

En dan begint het nadenken: hoe geraakt iemand in een coma? Hoeveel herinneringen zijn er weg? Hoe breng ik er spanning in en waaruit bestaat het plot....

•  Heb je vooraf onderzoek verricht naar dat soort lijden en hoe patiënten daar mee omgaan?  Welke coaching ze daarbij krijgen?

Op internet vind je wel getuigenissen van mensen die na een ongeval uit een coma ontwaken. Er bestaan heel veel sites over de opvolging, rehabilitatie…

Ik heb ook info gevraagd aan een neurochirurg.

•  Stel dat je zelf zou getroffen worden door geheugenverlies, welke herinnering zou de ergste zijn om te verliezen?

Mijn kinderjaren en de herinneringen aan de jeugdjaren van mijn 2 dochters.

• ‘Blanco’ leest heel realistisch.  Hoe wist je hoe ver je kon, mocht, moest gaan?

Je bedoelt met realistisch, iets wat iedereen zou kunnen overkomen? Want dat was ook het uitgangspunt. Het moet realistisch zijn, zonder saai te worden. Ik vind het tof te vernemen dat lezers zich in het hoofdpersonage kunnen plaatsen. Ik heb geschreven vanuit het perspectief van een doorsnee vrouw (die weliswaar iets vreselijks is overkomen). Je voelt dan gemakkelijk aan wat realistisch is en wat niet. (let wel: ik heb veel moeten schrappen om realistisch te blijven. 😊)

•  Zijn psychologische thrillers ook jouw persoonlijke leesvoer?

Toch wel. Al lees ik zeker ook andere genres.

•  Wie zijn jouw favoriete auteurs?

Momenteel (want dat wijzigt zich): Steve Cavanagh, Nicci French, Harlan Coben, Herman Koch…

•  Geven zij jou inspiratie voor jouw eigen boeken?

Onrechtstreeks blijf ik natuurlijk gefocust hoe zij hun verhaal opbouwen en denk je na over wat het is, wat het boek zo vlot leesbaar maakt, waarom het bijblijft, boeit of waarom het me aanspreekt.

•  Het is nu vakantie.  Welk boek, naast die van jou uiteraard 😊 raad je de lezers van dit interview aan om zeker mee te nemen in de valies?  Waarom?

Ik heb echt genoten van ‘Mindful moorden’ van Karsten Dusse. En de drie boeken van Steve Cavanagh (dertien, Fitfy fifty, Verdraaid).

•  Tot slot.  Darline, je hebt nu twee psychologische thrillers op jouw naam staan.  Volgt er snel een derde?  Blijf je in het genre? Vertel!

Graag deel ik jullie de inhoud van mijn volgend boek mee. Het is nog onder voorbehoud, maar geeft wel een idee waarover het zal gaan 😊

Een banale douanecontrole leidt tot een schokkende ontdekking.

In de koffer wordt het dode lichaam van een studente gevonden. 

In de hoop enkele cold cases te kunnen oplossen gaat de onderzoeksrechter in op een ongewoon verzoek: een interview met een biograaf.

De taak van de biograaf bestaat erin te achterhalen of de man iets te maken heeft met de meisjes op de lijst van de vermissingen. Is de hoogbegaafde verdachte een moordenaar of een seriemoordenaar? En kan hem iets ontfutseld worden of raakt de biograaf verstrikt in  manipulatieve machtspelletjes?

Laat dat boek er maar snel aankomen!  Lijkt me spek voor de bek van de Thrillerlezers!.

Wisten jullie … ?

Een wijze kater!

 

Deze foto vind ik wel grappig. De ‘mascotte’ van Uitgeverij Hamley Books is een zwarte kat (Hamley). Als de cover het zwarte exemplaar niet toelaat dan wordt een witte kat gebruikt en toevallig hebben wij een witte kater. Hij komt er altijd bijzitten als ik schrijf.

Hij las mee en zag dat het goed was 😊

Darline