Dwaas daglicht
Nick Lee, VN-gezant die als taak heeft de
vernieling van cultureel erfgoed tegen te gaan, komt naar Gent op uitnodiging
van Kelsey. Kelsey, ooit zijn aanstaande
bruid, is nu als religieuze specialiste op het gebied van restauratie van
kunstwerken. Haar laatste opdracht: de
restauratie van de reproductie van het paneel van De Rechtvaardige Rechters
waarvan het origineel in 1934 verdween uit de Sint-Baafskathedraal in Gent en
nooit meer werd teruggevonden.
Op het moment dat Nick en Kelsey elkaar na
negen jaar weer zullen treffen staat het gebouw waar zij zich in bevindt in
brand en is Kelsey in een gevecht verwikkeld.
Haar agressor gaat ervandoor met haar laptop; het net gerestaureerde
paneel gaat volledig in vlammen op.
Het Lam Gods – voltooid in 1432 – is
eeuwenlang vele keren doelwit geweest van vandalisme en diefstallen. Blijkt dat de restauratie door Kelsey nog
maar eens voor beroering zorgt. Nadat het
paneel in de as is gelegd gaan de poppen echt goed aan het dansen.
Het twaalfde paneel van Het Lam Gods brengt
meerdere spelers op het toneel: Bernat
de Foix in de buurt van Carcassonne, eeuwen geleden een katharenbastion dat ten
onder ging tijdens de Albigenzische kruistocht bevolen door het Vaticaan, de maagden
van de orde van de Maagden van Sint-Michiel in de Pyreneeên en Fuentes, een hoge
pief in het Vaticaan, bepalen de koers van de plot.
Een eeuwenoude geschiedenis van vijandigheid
laait op en geeft nieuwe zuurstof aan oude vetes. Het plot wervelt van de actie:
achtervolgingen, ontsnappingen, oude rekeningen die worden vereffend, … Steve
Berry levert een meestal entertainend verhaal af. Meestal.
Regelmatig last de auteur een intermezzo in waarin hij de lezer vergast
op een les in geschiedenis. Toegegeven,
persoonlijkheden zoals Jeanne d’Arc, de Heilige Maagd Maria en Jan Van Eyck,
vooral als zij in één adem genoemd worden,
wekken interesse. Het is echter een
veelheid aan geschiedenislessen en -feiten die regelmatig de voortgang van het
verhaal onderbreken. Op den duur van het
goede te veel. De vele uitgebreide
uiteenzettingen over de hiërarchie in de verschillende ordes en in het Vaticaan
en de veelvuldige herhalingen van informatie doen de aandacht verslappen.
De cliffhangers aan het einde van de korte
hoofdstukken, het mysterie dat besloten lijkt in de Abbaye de Saint-Michel
maken dat je de tocht toch verder zet. Wat
is zo waardevol aan een kopie van De Rechtvaardige Rechters uit 1945 dat men
bereid is ervoor te moorden, ja zelfs te sterven? Weinig mensen ter wereld kennen de betekenis
van wat afgebeeld wordt op het paneel.
Duidelijk is wel dat alle partijen veel veil hebben om die kennis in
handen te krijgen of te beschermen.
De Rooms-Katholieke Kerk krijgt alweer
stevige vegen uit de pan als haar oorlogszuchtig verleden en het seksuele
misbruik gepleegd door haar dienaars nog maar eens aan bod komen. Het is alweer diezelfde kerk die een lang
bewaard en beschermd geheim dat niet strookt met wat ze predikt uit de wereld
wil helpen.
Steve Berry zou Gent, Toulouse, Carcassonne
en de Abbaye Saint-Martin du Canigou (stond model voor de Abbaye Saint-Michel
in het boek) echt bezocht hebben wat de vele realistische details verklaart. De beschrijvingen van straten, pleinen en
monumenten in Gent zijn alleszins heel accuraat. De belevenissen van de
personages zijn echter volledig verzonnen.
Dit keer schrijft Steve Berry geen Cotton
Malone-verhaal, maar introduceert hij een nieuw personage dat Nick Lee heet. ‘Het geheim van Gent’ maakt van een paneel
dat al decennialang onderwerp is van speculatie en menig onderzoeker uit zijn
slaap hield de insteek van een verhaal dat sterk doet denken aan de boeken van
Dan Brown. Voor wie uitkijkt naar
enkele uurtjes fantaseren en speculeren bij een icoon uit de kunstgeschiedenis
zal dit boek niet slecht vallen.
3.5 kraaien
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten