Afrekening van Bernard Minier

 

Titel: Afrekening

Auteur: Bernard Minier

Uitgeverij: Xander Uitgevers

Publicatiedatum: maart 2022

Recensie door: Tamara

Kraaien: 2,5

 

In ‘Afrekening’, het zevende boek in de serie van Bernard Minier met rechercheur Martin Servaz in de hoofdrol, wordt in de bossen bij Toulouse in het holst van de nacht een naakte jongeman dood aangetroffen, met zijn hoofd in een hertenkop en het woord ‘gerechtigheid’ op zijn borst gebrand. Hij is als opgejaagd wild aangereden en gedood. Hoofdinspecteur Martin Servaz en zijn team ontdekken al snel dat er meer jongens vermist worden en dat ze allemaal uit de buitenwijken van Toulouse komen. Maar wie heeft het op hen gemunt?
Servaz vermoedt een sinister complot, verweven met de Franse elite in een wereld vol demonstraties, geweld tegen de politie en de groeiende kloof tussen inwoners van hetzelfde land. Het wordt een race tegen de klok: hij zal de zaak moeten oplossen, voordat de situatie nog verder uit de hand loopt…

“De hel heeft 2 beulen, maar ook zijn slachtoffers. En soms worden die twee één…”

Oh, wat was ik blij met het nieuwe deel van Minier! De afgelopen 6 boeken hebben mij verrast, ontroert, verblijdt, verbijsterd en laten genieten. Miniers schrijfwijze is voor mij als Bob Ross als schilder. Zijn manier van schrijven is helder, bijna poëtisch.
Maar dit deel… Ik kwam er maar niet in. Ik miste de chemie van de vorige delen. Waar ik mij in het begin vooral aan stoorde, was het gebruik van mondkapjes. Natuurlijk weet ik ook wel dat het boek geschreven is in de corona periode. Maar om nu elke bladzijde 4x te vertellen over een mondkapje… “Hij deed zijn mondkapje omlaag om te drinken. Hij kon niet zien of ze lachten achter hun mondkapje. Hij trok zijn mondkapje omlaag om z’n neus te snuiten…” Ik werd er echt even kriegel van en zo ineens… Was er verder in het boek geen mondkapje meer te bekennen haha.

De originaliteit heeft hem gered qua kraaien. Mensen die worden opgejaagd als wild met een hertenkop op is niet iets wat vaak terugkomt in boeken. Maar het was mij iets te…saai eigenlijk. Servaz leek er ook niet echt veel zin aan te hebben, zijn sidekicks Espérandieu en Samira waren voornamelijk bezig met de zaak. Het feit dat er rellen waren in de stad, had voor mij geen meerwaarde voor het verhaal. Iemand wordt vals beschuldigd, maar dit wordt verder in het verhaal niet recht gezet of überhaupt iets mee gedaan. Hier had Minier een mooi eind aan kunnen maken, i.p.v. te schrijven over rellen.

Dit verhaal heeft weinig losgemaakt bij mij en ik vind dat oprecht jammer. Ik heb echt uitgekeken naar dit boek en dan heeft het mij zo teleurgesteld.
Heel jammer en ik hoop dat deel 8 weer in de oude stijl geschreven wordt!

Spanning: 3
Originaliteit: 4
Psychologische ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 3
Plot: 2