Interview met een persoonlijke favoriet: Belinda Bauer

 

 Met 9 vertaalde boeken kan ik mij niet voorstellen dat er veel lezers zullen zijn die jou nog niet kennen, maar zou jij je aan diegene kunnen voorstellen die jou nog niet of niet zo goed kennen?

Mijn boeken worden geleid door personages. Ze zijn niet bijzonder gewelddadig of bloederig, maar ze kunnen beangstigend zijn en spanning geven, omdat ik graag wil dat de lezer zich nauw identificeert met degenen die bedreigd worden.

 

Het is alweer een jaar of 12 geleden dat Rusteloos Land/Blacklands uit kwam waar je meteen een CWA Golden Dagger voor won. Toch was dit het allereerste boek dat je schreef. Wat heeft je doen besluiten om toen pas je eerste boek te schrijven, of was je daarvoor al langer met schrijven bezig?

Ik had zeven jaar als scenarioschrijver gewerkt, maar was erg gefrustreerd dat mijn originele scripts over het hoofd werden gezien. Uiteindelijk volgde ik de orders van mijn moeder op om een boek te schrijven dat geen 200 mensen en miljoenen ponden nodig had om door het publiek gezien te worden. Dat boek was Blacklands...

 

Het boek The Facts of Life, dat pas deze maand werd uitgebracht in Nederland en België onder de naam Vaderskind, heb je geschreven in dezelfde periode als Rusteloos Land/Blacklands (als ik mij niet vergis). Is er een reden waarom dit boek niet eerder in Nederland en België werd uitgebracht?

Ik weet niet wat de reden is, maar ik ben erg blij dat het nu is gepubliceerd. AW Bruna heeft me vanaf het begin gesteund en ik ben blij voor hen dat het boek zo goed is ontvangen.

 

Het valt mij op dat bij deze boeken een belangrijk deel van het verhaal wordt verteld niet vanuit  het oogpunt van de moordenaar of vanuit het slachtoffer maar vanuit een derde persoon, een kind. Ik vind dat zelf erg goed over komen, want veel situaties zijn hierdoor extra claustrofobisch. Is er een speciale reden dat je voor deze vorm hebt gekozen?

Als ik aan een boek begin, loop ik alle personages na die ik in gedachten heb om te beslissen welke de beste verteller voor het verhaal zou zijn. Ik moet kunnen laten zien wat ik door hun ogen moet laten zien, maar sommige dingen voor hen verbergen om spanning voor de lezer te creëren. De wereld door de ogen van een kind is een prachtige combinatie van onschuld en gevaar en als ik de keuze heb, kies ik altijd het gezichtspunt van het kind.

 

Je boeken kenmerken zich verder door hun prachtige en vooral beeldende haast filmische omschrijvingen van de natuur, personages en situaties. Dit maakt het voor de lezer zo realistisch dat de scenes haast voelbaar worden. Hoe krijgt je dat voor elkaar?

Omdat ik scenarioschrijver ben geweest, 'zie' ik het verhaal in mijn hoofd als een film, dus zo schrijf ik het ook. Ik gebruik veel hulpmiddelen die vaker in films voorkomen dan in boeken, zoals het monteren van mijn scènes alsof ze op film zijn. Voor mij gaat dat vanzelf, en ik denk dat het de vaart in een boek ten goede komt door het 'vet' weg te laten. Ik hou niet van grote boeken die vol staan met vulling. Dat is te duur om in een film te doen, dus wordt het weggelaten - meestal ten goede. Een boek schrijven als een film betekent dat mijn romans korter zijn dan die van veel andere schrijvers, maar ik hoop dat de leeservaring daardoor bevredigender wordt.

 

Naast de prachtige omschrijvingen schakel je net zo makkelijk over naar een volgende scene die weer heel gruwelijk is of enorm claustrofobisch. Wat geeft zo’n scene jou persoonlijk, bij het schrijven, voor gevoel en wat schrijf je liever, die mooie beeldende omschrijvingen of over een moordenaar die ineens helemaal los gaat?

Ik hou van beide! Als scènes mij niet raken, kan ik niet verwachten dat ze mijn lezers raken. Als je in mijn boeken lacht - of huilt, of bang bent - kun je er zeker van zijn dat ik bij het schrijven van die momenten hetzelfde voelde als jij bij het lezen ervan.

 

Hoe kwam je aan het onderwerp voor het boek The Facts of Life/Vaderskind?

Ik wilde een boek schrijven over hoe een meisje een vrouw wordt en alle nieuwe angsten en gevaren die met die overgang gepaard gaan. Het is iets waar we niet echt over praten. Veel kinderen kunnen niet wachten om volwassen te worden, maar ik heb dat nooit gewild. Ik mis het nog steeds om tien te zijn.

 

Hoe kom je aan de onderwerpen voor je boeken in het algemeen en hoe doe je research? Bezoek je alle locaties die in je boek voorkomen of haal je ook veel informatie van internet of elders?

De beste ideeën komen in een moment, en blijven voor altijd. Als zo'n idee eenmaal in mijn hoofd opkomt, kan ik het niet meer loslaten tot ik erover geschreven heb.

Soms komt het idee van een nieuwsbericht, of een interview dat ik op de radio hoor. Soms heb ik het idee voor een boek al jaren voordat ik een manier vind om erover te schrijven. Het idee moet worden gekoppeld aan het perfecte plot of personage voordat het op de juiste manier kan worden gebruikt.

Ik schrijf graag over dingen waar ik in het begin niets van wist. Ik heb veel onderzoek moeten doen voor Rubbernecker (Wat dood is), zoals het bijwonen van menselijke dissecties. Voor The Shut Eye (De ziener) ging ik regelmatig naar een spiritistische kerk om mensen te zien leren hun paranormale krachten aan te scherpen.

Als ik onderzoek doe, wil ik zelfs een expert laten denken dat ik weet waar ik het over heb - maar dan gebruik ik maar ongeveer 10 procent van wat ik geleerd heb. Ik hou niet van schrijvers die pronken met hun onderzoek ten nadele van het boek.

Ik schrijf nooit over een plaats waar ik niet minstens één keer ben geweest. Soms heb je maar één keer nodig om alle dingen op te merken van een plaats waarvan de inwoners vergeten zijn dat ze interessant zijn. Andere keren moet je ergens wonen om er overtuigend over te kunnen schrijven.

 

Wat is het mooiste compliment wat je ooit kreeg met betrekking tot je boeken?

Ik vind het geweldig als mensen zeggen dat ze ontroerd zijn - tot lachen of tot tranen toe. Een goed boek moet een emotionele reis zijn. Voor mij is die reis bevredigender dan het plot.

 

Welk bekend boek van een ander had je zelf graag willen schrijven, en waarom?

To Kill A Mockingbird van Harper Lee. Om alles bereikt te hebben wat een schrijver zich kan wensen met een eerste prachtige roman. Ik zou nooit hebben toegestaan dat het vervolg werd gepubliceerd.

 

Als we een kijkje zouden mogen nemen in jouw boekenkast, wat komen we dan tegen? Heb jij auteurs die je als een voorbeeld voor jezelf ziet en zo ja wie zijn dat?

Anthony Trollope, Jane Austen. Scifi inspireert me - Philip K Dick in het bijzonder - en non-fictie boeken om me te helpen met onderzoek. Ik heb boeken over dingen die me gewoon interesseren: kunst, natuur, de dood en paardenrennen.

 

Wat is voor jou het meest angst aanjagende dat je ooit hebt mee gemaakt?

Ik hoorde dat iemand de telefoonlijn doorsneed terwijl ik de politie belde...

 

Is er inmiddels alweer een nieuw boek waaraan je bezig bent, en zou je al een tipje van de sluier kunnen/mogen oplichten?

Het is heel anders dan alles wat ik eerder heb geschreven, en is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.

 

En als laatste nog een paar hele snelle vragen:

Bier of Wijn?

Wijn.

 

Lente of Herfst?

Lente.

 

Boeken lezen of Boeken schrijven?

Lezen.

Moordenaar of Slachtoffer?

Moordenaar. En ik zou er nog mee wegkomen ook!