Verfilmd Sherlock Holmes De Hond van de Baskervilles

 

Een ware klassieker uit de Sherlock Holmes reeks, nummer 3 om precies te zijn, is De Hond van de Baskervilles van Arthur Conan Doyle. Ik las het eerder voor school (Nederlands) en in mijn herinnering vond ik het een prettig en boeiend boek met ook de nodige spanning. Ga ik dat ook nu weer vinden?

 

Het is een waar familie mysterie vol verdwijningen van dieren en een ontsnapte gevangene en verder geeft het een heerlijk sfeerbeeld van Engeland. Het speelt zich namelijk af in de sompige moerassen van de Grimpen Mire, met zijn plotseling optrekkende mist die onheilspellend over de heuvels komt aanrollen en die elk angstaanjagend geluid dempt tot iets dat nog sinisterder klinkt, het gehuil van de hond van de Baskervilles.

 

Ook is het een tijdsbeeld dat terug te zien is in de oude onderzoek methoden maar nog meer in het taalgebruik en de onderlinge verhoudingen. Vooral de conversaties van het personage van Sherlock Holmes met Dr. John H. Watson komt bij mij nogal betweterig en soms ronduit autoritair over. Dit zal voor de meeste grappig zijn maar ik persoonlijk heb daar wat moeite mee, maar ik heb dan ook moeite met mensen die dit gedrag vertonen in mijn privé leven.

Het taalgebruik is mooi, bloemrijk en beeldend maar bij tijd en wijle voor mij tergend traag (en ik houd van traag). Ook komen sommige uitdrukkingen wat oubollig over. Dat op zich is niet zo gek, want Arthur Conan Doyle schreef dit boek zo’n 120 jaar terug. Verder schreef hij onder meer boeken over parapsychologie en spiritisme iets waarvan je hier misschien een klein beetje in terug kunt vinden.

 

‘De bruut!’ riep Holmes.’

 

Al met al vond ik er niet de spanning in terug die ik er als jonge tiener wel in vond, maar ook dat is niet zo gek. Na zoveel jaren zijn we immers een legio aan thrillers en enge films verder.

Het plot zit wel geweldig in elkaar en dat maakt voor mij weer veel goed.

Ook is het verhaal inmiddels werkelijk tig keer verfilmd waarvan ik er minimaal één, maar ik denk wel meerdere, van zag en die ik in mijn herinnering ook erg leuk en een beetje spannend vond.

 

Ik geef het 3,5 kraai

 

Waarbij ik nog extra wil vermelden dat ik het plot beoordeel met een 4, maar omdat ik niet kan ontkennen dat ik mij soms door het verhaal heen heb moeten slepen is mijn eindoordeel toch 3,5 geworden.