Dit is het zevende deel in de reeks van de Bergmankronieken met als belangrijkste hoofdpersoon psycholoog/profiler Sebastian Bergman. Als je deze reeks nog niet kent en/of niet gelezen hebt, ben je een bofkont. Dan heb je nog zoveel uren heerlijk leesplezier voor de boeg! ‘De Oogst’ is een boek waar ik echt naar uit keek. Duurde best lang, waardoor de inhoud van het laatste boek toch een beetje bij mij was weggezakt. Iemand schreef dat ze het vorige deel ter voorbereiding nog eens had gelezen. Dat is een goede tip!
Terug naar
deel 7. Sebastian Bergman werkt niet meer binnen het rechercheteam en spendeert
vooral tijd met zijn kleindochter. Vanja heeft de leiding van het team
overgenomen en Torkel is gedwongen met pensioen gegaan. En dan is er Billy die
zich in de vorige delen ontwikkelde tot moordenaar.
Het verhaal
splitst zich op in twee delen. In deel 1 krijgt het team te maken met meerdere
moorden en lijkt er geen samenhang te zitten tussen de moorden. Ook is het een
zoektocht om te achterhalen hoe deze mensen precies zijn vermoord. Uiteindelijk
wordt er toch een aanknopingspunt gevonden en dat zit je als lezer direct
midden in het verhaal. Bij de climax van deel 1 komt Billy in beeld en dan
wordt het verhaal pas echt interessant. Stukjes van zijn duistere geheimen die
het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen komen boven en daarbij raakt
Sebastian rechtstreeks vertrokken. Plotseling verandert hun teamlid in een
gevaarlijke vijand. En dat zet alles op scherp.
De
Bergmankronieken worden in mijn ogen vooral gekenmerkt door gave uitgewerkte
personages, met name die van Sebastian Bergman. Ook in dit boek wordt de nodige
aandacht besteed aan zijn karakter. Er is zelfs sprake van zelfreflectie,
Sebastian ontwikkelt in dit boek steeds meer als mens. Hoe is hij geworden
zoals hij is. Hij toont meer en meer zelfinzicht. Ik vond dat soms zelfs
ontroerend om te lezen.
Waar de reeks
ook door wordt gekenmerkt is de cliffhanger aan het einde. ‘De Oogst’ heeft
twee cliffhangers en dat maakt eigenlijk dat je zou wensen dat het volgende
deel (het laatste?!) al op je lag te wachten! De cliffhangers zijn weer
meesterlijk!
Toch vind ik
de verhaallijnen in dit boek wat dun. Het onderzoek naar de moorden dat door
Vanja wordt geleid is met weinig diepgang beschreven. Als lezer weet je al vrij
snel wie de moorden heeft gepleegd en dat beperkt de spanning. De uitwerking
van het verhaal achter de moorden vond ik ook wat oppervlakkig. Ook de
interactie tussen de teamleden is niet uitgebreid en tot de verbeelding
sprekend als in de andere boeken.
De spanning
rondom Billy neemt wel toe in het tweede deel van dit boek, maar tot
nagelbijten komt het niet.
De
cliffhangers maken veel goed, maar terugkijkend naar het boek als totaal
bekruipt me toch een lichte teleurstelling. De lat ligt ook wel erg hoog in
deze reeks, want in die totaliteit bezien is de kwaliteit uitzonderlijk goed.
3 Kraaien
Annemarie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten