Kort geding met Havank

 

Het werk van wijlen Havank wordt met de regelmaat van een klok herdrukt en geen lezer zal dan ook hiaten in zijn Schaduw-verzameling hoeven aan te wijzen

In zijn eerste boeken sloot Havank zich nog angstvallig aan bij de toen heersende ‘orthodoxe’ traditie, gevestigd door Edgar Wallace en door een pionier als Ivans, maar in zijn latere romans kreeg de humor van zijn persoonlijke taalgebruik hoe langer hoe meer de overhand. Na Havank’s dood wordt de serie voortgezet door de journalist-schrijver Pieter Terpstra, die door pers en publiek vrijwel onverdeeld is geprezen om zijn inlevingsvermogen in het hoogst merkwaardige zieleleven van de Schaduw.

Drie lezers

Drie meningen

Karin:

 Wat begint als een spannende Gothic Novel, gaat uit als een nachtkaars. Oninteressante personages voeren oninteressante dialogen. Alleen de zwarte kat is een aangename uitzondering, het duistere dier heeft dan ook geen tekst.

Veel onvertaalde Franse woorden en zinnen, zelfs enkele Latijnse, wekken mijn irritatie op.

Maar het maakt mij ook blij. Niet dat ik het gelezen heb, maar dat ik het kon dichtslaan.

 

2,5 Kraaien.

 

Ink:

 

In de verwachting een Agatha Christie/ Sherlock Holmes erlebnis te gaan ervaren, begin ik enthousiast en geniet in het begin van leuke en mooie beeldspraak, maar rond pagina 50 begin ik het beu te worden tot ik zelfs niet echt meer verder wil lezen. Met hangen en wurgen voltooid: het breedsprakerig ken je dan wel en vooral al de Franse teksten irriteren mateloos.

Ook spreekt geen van de personages echt aan. Wat best knap is.

Positief punt:

Het plot is goed bedacht en in een andere ( moderner?) stijl zou het echt veel mensen kunnen aanspreken.

Nu is het voor mensen onder de 80 jaar echt te oubollig.

 

1,5 kraai ( voor het plot)

 

Jantsje:

 

Ik kwam er achter dat ik het boek alleen kon volgen als ik het compleet stil om me heen had.

Het was bloemig geschreven met een ouderwets taalgebruik.

Teveel informatie werd in 1 zin gepropt zodat ik moeite had om het te volgen.

In het boek staan regelmatig Franse zinnen, en soms hele Franse stukken en zelfs bladzijden. Er stond nergens een vertaling bij. Als je geen frans spreekt is dat niet te volgen.

Het boek kostte me door het taalgebruik, ouderwetse woorden wel twee of drie keer zoveel tijd om het uit te lezen

Ik vond het verhaal redelijk. Een beetje ongeloofwaardig.

 

Ik geef het 1.5 kraai