Wat vind ik van de cover?
De
derde in de Kim Stone reeks, en ondertussen wordt dit, alvast wat covers
betreft, een heel herkenbare reeks. Na een vooral blauwe en een grijze cover,
domineert dit keer rood de cover. We zien opnieuw een vrouw langs de rug, met
een wapen in de hand, een verlaten plek, met op de achtergrond een huis. Ook
dit keer weer een behoorlijk dreigende cover. De covertekst 'hoeveel is je
leven haar waard' voorspelt alvast één en ander.
Wat verwacht
ik van tevoren?
Het
derde deel dus, de eerste 2 delen kon ik heel erg smaken, dus geen seconde
twijfelen over deel 3. Elk van deze boeken heeft me, telkens op een andere
manier, erg geboeid. Ik hoop dus uiteraard op een mooi spannend en meeslepend
vervolg, daar ga ik voor!
Mijn
recensie:
En
ja hoor, ook dit keer neemt Angela Marsons me onmiddellijk weer mee in het
verhaal. Het lijkt overigens of ik de laatste tijd vooral thrillers lees over
kinderen en jongeren die verdwijnen of ontvoerd worden, maar ik heb vermoed dat
dit jammer genoeg nog steeds een actueel thema is. Gelukkig heb ik niet het
gevoel dat ik dit allemaal al eens gelezen / gehoord / gezien heb, dus dat zit
wel goed.
Bovendien lijkt het alsof het helemaal niet lang geleden
is dat ik nog in de wereld van Kim Stone vertoefde, en ben ik heel snel weer
mee. Ik denk dat dit komt omdat de onderlinge relaties tussen Kim en andere
terugkerende personages niet bijzonder complex zijn, zodat je heel gemakkelijk
kan instappen.
Angela Marsons schrijft gewoonweg geweldige recht-toe
recht-aan thrillers. Ik word alleszins opgeslorpt door het verhaal, leef mee
met slachtoffers, hun familie en de teamleden, en zit bijna nagelbijtend te
lezen, maar vooral, ik geniet zo dat ik het boek bijna niet kan wegleggen.
Eén minpunt van de Epub die ik las, zijn een heel aantal
(tik)fouten dit ik kort na elkaar opmerk, dat vind ik echt jammer, maar vermits
ik vermoed dat het niet zo is in de originele versie, wil ik deze niet
afschrijven op het rapport van dit boek.
Misschien vraag ik me af wat de meerwaarde is van een
parallel verhaal, maar langs de andere kant diept dat ook één van de andere
karakters een beetje dieper uit, dus ook ok voor mij.
Ik heb genoten, en geef dan ook graag een eindscore van 4,5
kraaien aan 'verloren meisjes'!
Karin V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten