Ik vond het lastig dit jaar.
Mijn boekje met gelezen boeken doorbladerend, ontdekte ik weinig waar ik
laaiend enthousiast over was. Maar ook nauwelijks wat ik echt om door de tuindeuren
te gooien vond.
Laat ik beginnen dat ik dit jaar geen boek kan benoemen wat ik echt slecht
vond. De boeken haalden wel gewoon minimaal een 3 en zelden een 5.
*Dit stukje was al gemaakt toen opeens een boek op schoot verscheen die doorgeworsteld
moest. Het boek was mij bij uitkomst totaal ontgaan, maar het belandde op de
shortlist van de Hercule Poirotprijs.
Na lezen ben ik lichtelijk verbijsterd waarom. Oké, ik geef eerlijk toe dat ik misschien te stom ben voor dit boek. Maar voor mij komt dit boek dicht bij het boek dat ik in alle jaren het minst graag las. Hoe netjes zei ik dit?
Ze vragen wel eens welk boek neem je mee naar een onbewoond eiland: als het deze verplicht zou zijn beland ik in de hel.....
Welke boeken zijn mij enigszins bijgebleven dat zijn twee boeken die zeer wisselende reacties hebben opgeroepen. Zeker het boek Valse getuige van Karin Slaughter. Een van de teamleden heeft het zelfs als slechtste boek van dit jaar. Het is dat ze zulke mooie platen maakt, anders. Mensen die het niks vinden zeggen het saai te vinden. En er wordt te veel over mondkapjes gepraat. Tja, het verhaal speelt in de huidige tijd...
Het boek kan je smaak niet zijn, maar het is geen slecht boek.
Dan vond ik Een langzaam Smeulend vuur van Paula Hawkins geweldig. Ik wil zeggen geen boek voor de grote massa, ook al verloop ze 100.000-en boeken. Een goede vriendin van mij vind dit dan weer het slechtste boek van het jaar. Een heerlijk, tergend langzaam op gang komend verhaal.
En het 3e boek wat ik goed vond is Brandende meisjes van C.J. Tudor. In de
recensie op 14 maart schreef ik al:
"WAT EEN BOEK!
Eind van elk jaar kijk ik altijd terug naar welke boeken er boven uit staken. Ik weet nu al dat deze ‘Brandende meisjes’ in het rijtje van 2021 zal staan."
En vervolgde met:
Dit boek is een spekkie naar mijn bekkie. Een boek wat rustig opgebouwd wordt, langzaam onder je huid kruipt, creepy wordt en je hebt geen idee waar het heen gaat. Wat is er nu toch aan de hand? Worden mensen gek, wordt het paranormaal? Wie is toch de dader? Je zult het niet raden! Bij het spectaculaire einde vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Wat geweldig bedacht en ik zag het zo niet aankomen.
Nu begon het blog ooit om wat meer aandacht te geven aan de Nederlandse auteurs waar heel weinig aandacht toen voor was, want er waren sowieso amper boekenblogs. En nu heb ik een top 3 met alleen buitenlands. Las ik geen goede Nederlandse thrillers? Zeker wel en die wil ik dan ook even benoemen:
Evi van Tjeerd Langstraat
Het is zo ontzettend jammer dat deze man zelf zijn boeken uitgeeft. (dus minder aandacht)
Oscar van Yvonne Franssen
Spannend en op de laatste bladzijde nog een schrikken van neeeeee!
De zonde waard van Simone van der Vlugt als beste Nederlandse thriller. Spannend, heerlijk geschreven. Vorige thrillers vond ik gewoon leuk, maar deze steekt er bovenuit.
Ink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten