Korte inhoud:
Bambi, bijna zestien, is vastbesloten om
uit de ellende te ontsnappen. Ze leidt een gewelddadige jeugdbende en heeft een
kleine goudmijn gevonden: zij en haar vriendinnen gaan online op zoek naar
welstellende sugardaddy's die arme meisjes in bescherming willen nemen. Bambi
doet zich voor als de perfecte prooi. Alleen houdt ze niet van verleiden. Al
wat men haar niet uit zichzelf aanbiedt, neemt ze met harde hand. Bambi en haar
bende gebruiken agressie om het geweld in hun eigen omgeving het hoofd te bieden.
Bambi is prooi en jager tegelijk. Ze slaat terug, zelfs als ze niet geslagen
wordt.
Mijn mening:
Ik geef eerst en vooral grif toe dat ik nog
nooit van dit boek had gehoord voor het op de shortlist van de Hercules
Poirotlijst 2021 kwam te staan. Het feit dat er een onbekende vrouw op die
lijst stond, met een boek waar ik nooit van gehoord had, gaf genoeg reden om
het te lezen en te recenseren. Een lange lees was het niet, het boek telt
nauwelijks 140 pagina’s en zou meer als een novelle beschouwd kunnen worden. Ik
was er dan ook op twee avonden volledig door.
Eerlijk: dit wordt geen positieve recensie.
Het boek was absoluut mijn ding niet, het lag ver buiten mijn comfort zone. Na
mijn leeservaring ben ik uit nieuwsgierigheid zelfs gaan kijken op Goodreads hoe
anderen erover dachten. Mijn
conclusie is: you love it, or you hate it.
I hated it.
Bambi lust je rauw volgt het zeer rauwe
verhaal van de tiener Bambi, die in een wereld van ellende leeft. Noem het maar
op, en ze heeft het wel meegemaakt. Haar hele jeugd is een aaneenschakeling van
trauma en miserie en ellende en wat nog meer. Zo over the top, dat het ook ver
buiten de grenzen van de geloofwaardigheid reikt.
Het kind, want dat is ze eigenlijk nog,
besluit daarom maar om haar eigen jeugdbende te gaan leiden, en daarvoor hebben
ze “het gat in de markt gevonden”, namelijk het verleiden van oudere rijkere
mannen die maar niets liever willen dan jonge, kwetsbare tieners onder hun
hoede nemen, natuurlijk ruil voor seks. Pedofilie loert voortdurend om de hoek.
Correctie: het is er gewoon.
Bambi is de
perfecte actrice. Door zich voor te doen als een
weerloos slachtoffer, lokt ze de juiste type mannen gemakkelijk naar zich toe,
alleen is wat zij haar aanbieden, voor haar nooit genoeg. Het is duidelijk dat
ze haar eigen ellende gebruikt als een middel om haar agressie van zich af te
slaan, maar ook dit stuk is vaak over (ook weer) zo over the top, dat het
lachwekkend wordt. In de korte inhoud staat dat Bambi zowel prooi als jager is,
en dat klopt wel degelijk. Alleen is het verhaal zo opgebouwd dat ik geen
enkele keer medelijden met haar voelde, of sympathie voor haar kende. Ze is
absoluut niet sympathiek, en ze heeft duidelijk haar eigen manier om haar
problemen op te lossen, en net dat maakt dat ze totaal geen empathie opwekt bij
de lezers.
Behalve het dunne verhaaltje – letterlijk
en figuurlijk – zijn er nog wel meer dingen aan dit boek dat me mateloos
irriteerden. Zo was er het straattaaltje dat voortdurend de overhand neemt in
het boek. Het is op maat geschreven voor dit boek (voor de Vlamingen én de
Nederlanders: aan het einde vind je een verklarende woordenlijst), en dat is
ook net het probleem. Sommige woorden zijn zo vreemd, dat ik moest gaan
opzoeken wat ze betekenden. En ja, dat is niet leuk in het midden van een
leeservaring. Op den duur deed ik de moeite niet meer.
Nota: volgens de achtergrondinformatie van
dit boek zou het verhaal origineel in het Frans geschreven zijn, en daarna
vertaald, waarbij de vertaalster verantwoordelijk was voor de straattaal.
Kortom:
Bambi lust je rauw was (gelukkig) een korte
leeservaring, en eerlijk? Als ik niet beloofd had het te recenseren, dan zou ik
het boek niet uitgelezen hebben. Dit overkomt me niet vaak, bij Bambi gebeurde
het helaas wel. De straattaal, het overdadige geweld, de antipathie voor het
hoofdpersonage en de ruwe ondertoon waren er allemaal teveel aan voor mij. Anderen
zullen er mogelijk van smullen, maar deze lezer deed dat helaas niet. Wil je
zelf kennismaken met Bambi? Zeker doen, al is het uit nieuwsgierigheid.
Het is de eerste keer dat ik een 1 kraai
geef. Hopelijk wel de laatste.
Veel leesgroeten,
Lisa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten