‘16 Paarden’, het thrillerdebuut van Greg Buchanan.

 

Rechercheur Alec Nichols wordt op een zaak gezet in het fictieve Engelse kustplaatsje Ilmarsh. Het hoost en er staat een harde gure wind als hij samen met een plaatselijke boer op de plaats delict aankomt. Aanvankelijk weet hij niet waar hij naar kijkt. Er lijkt iets deels ingegraven te zijn. Hij verdwijnt met zijn prachtig gepoetste schoenen diep in de sompige aarde als hij op zijn hurken, zakt om het één en ander nader te bekijken. Lange strengen haar golven over de overblijfselen heen. Het blijken de resten te zijn van 16 paarden hoofden, opgesteld in een kring en met één oog gericht op de hemel. De hulp wordt ingeroepen van Cooper Allen, een forensisch dierenarts.

Samen starten ze het onderzoek in Ilmarsh en onder de plaatselijke bevolking op zoek naar het hoe en het waarom van dit onbegrijpelijke en wrede mysterie.

 

Hun zoektocht voert hen naar een aantal soms heftige misdaden die destijds niet zijn aangegeven bij de politie. Al lezend maken we kennis met een deel van de dorpsgenoten die, net als in een echt dorp, vrij talrijk zijn. Het zijn mensen met een geheim verleden in Ilmarsh, maar ook Alec en Cooper hebben elk hun eigen duistere geheime verleden in het plaatsje. Slechts langzaam en heel mondjesmaat krijgen we een beetje informatie over het kustplaatsje en zijn inwoners.

 

‘Alles om haar heen kolkte in een drukkende stilte. De zee bewoog, het geluid van de golven en de arcadehallen echode in lege gebouwen, in lege straten. Ilmarsh stierf, net als elke dag.’

 

Het hele dorp ademt naargeestigheid uit. Het toerisme is allang weg. De restaurantjes en barretjes zijn grotendeels failliet en van die, die niet failliet zijn gegaan, zijn de terrasjes verlaten. De winkelpanden staan leeg, de dorpsbewoners die konden vertrekken zijn vertrokken en de rest kijkt elkaar wantrouwig aan. Het weer is er continue nat en guur. De landerijen zijn sompige grauwe velden, het bos een duister oord waar je niet wilt zijn. En er is nog maar één vraag die je bezig houdt.

Wat is er in Ilmarsh gebeurd? Wat is toen gebeurd en wat gebeurt er nu weer?

 

Greg Buchanan weet een echte Engelse sfeer in combinatie met de vergane glorie van een ooit toeristisch kustplaatsje perfect weer te geven en over te brengen. Het boek geeft mij een duister gevoel dat haast onderhuids naar binnen lijkt te kruipen. Het is filmisch beschreven, beeldend met een prettig taalgebruik. Er is veel ruimte voor de gedachten van de hoofdpersonages die allemaal goed zijn uitgediept. De gedachten-gangen worden geregeld niet helemaal afgemaakt. Die geven daardoor de tegenstrijdige gevoelens goed weer van de dorpsbewoners maar laten mij ook af en toe in het ongewisse. Soms heb ik zelfs wat moeite om het verhaal goed te volgen. De manier van opbouw zorgt er wel voor dat je zelf gestaag een gretigheid ontwikkeld om dit mysterie te willen ontdekken maar vooral ook de beweegredenen wilt snappen. De laatste pagina’s verslind ik dan ook echt tot de ontknoping eindelijk daar is. Die ontknoping is vrij onverwacht maar eerlijk gezegd voor mij niet helemaal bevredigend. Het doet voor mij wat afbreuk aan een verder goed en boeiend boek. De manier van schrijven en het leesplezier wat ik er aan heb ondervonden, samen met het feit dat dit Greg Buchanans debuut is, maakt mij wel erg nieuwsgierig naar een volgend boek van hem.

 

 

Ik geef het 3,5 Kraaien.

 

Met daarbij de opmerking dat ik het overgrote deel van het boek, de manier van schrijven, het verhaal, de personages en de spanning met een 4 beoordeel maar door de plot toch een iets lager cijfer geef.

Karin K.