Orakel van Thomas Olde Heuvelt

 

Een nieuw boek van Thomas Olde Heuvelt is voor mij – en voor heel veel anderen over de hele wereld - iets om je op te verheugen. Ik houd van de horror, de verhalen die zo worden verteld dat zelfs een uiterst nuchter iemand als ik zo bang word, dat ik zijn boeken het liefst bij daglicht lees. De boeken leg ik nooit naast mijn bed; je weet niet wie of wat er ’s nachts uit kan kruipen, via de woorden mijn dromen in.

 

Hex, het verhaal dat eerst in Amerika groot werd, is een ijzingwekkend verhaal en Echo – een verhaal wat zich iets minder makkelijk prijsgeeft en daardoor extra boeiend is – vond ik minstens zo eng. Hooggespannen verwachtingen dus voor dit boek, aangewakkerd door de titel en de lancering, die door iedereen welbekende perikelen is uitgesteld, omdat Nederland één van de weinige plekken is waar drank- en snoepwinkels wel, maar boekhandels niet als essentieel worden beschouwd.

 

Verhaal

Tieners Luca en Emma vinden een achttiende-eeuws zeilschip in de duinen. Op de achtersteven staat de naam: Orakel. De jongeren gaan op onderzoek uit, Luca blijft al snel verstomd achter: wie door het luik het schip in gaat, komt niet meer terug. Emma verdwijnt, en even later nog elf andere mensen.

Ook de geheime dienst is verbijsterd en doet er alles aan om ervoor te zorgen dat het schip en de gebeurtenissen buiten de media blijven. Luca, zijn moeder en andere betrokkenen worden van de wereld afgeschermd. Maar het mysterie van het schip laat zich niet verstoppen; Orakel is een voorteken van iets wat veel groter is dan zelfs de meest doorgewinterde medewerkers van de geheime dienst zich voor kunnen stellen.

 

Ervaring

Thomas Olde Heuvelt weet als geen ander een lezer mee te trekken in een vertelling. Onmiddellijk is het boek bloedspannend: met tieners Luca en Emma wil je het schip in en tegelijkertijd ook niet. De filmische compositie van dit verhaal maakt dat je mee wordt gezogen in de vloedgolf van gebeurtenissen. Documentaire-achtige intermezzo’s versterken dit effect en geven het verhaal extra diepte.

De spanning ligt op meerdere niveaus: wat is er aan de hand, van welke aard is het mysterie en, als dat bekend is, wie deugt er en wie niet, wat is Luca’s rol en lukt het hem die te spelen ondanks de tegenwerking van autoriteiten met eigen belangen. Voor mensen die eerder werk van Olde Heuvelt lazen duiken een paar oude vrienden op, die dit boek op een mooie manier verbinden met Hex. We komen terug in Beek, ontmoeten Robert Grimm opnieuw, getekend door de gebeurtenissen in Hex maar nog steeds met zijn eigen, cynische stem.

 

Anders dan in eerdere thrillers zit de spanning meer in het verhaal dan in onderhuidse hersenkronkels en horror, al mag ook die er zijn. Niet het wilde onheilspellende en het doodenge van Echo, wel een bloedstollend verhaal dat leest als een film. Door de schrijfstijl en door de serie van climaxen die elkaar opvolgen.

 

In dit verhaal worden sciencefiction, mythologie thrillerelementen en de meteorologische actualiteit knap met elkaar verweven. Door de jeugdige hoofdpersonen leest het verhaal soms als een young adult. Niet alles in de wereld van Orakel is even geloofwaardig, maar door de manier waarop het verhaal verteld wordt zwem je als lezer toch met de stroom mee.

 

De knappe enscenering blijkt ook uit de Nederlandse en eigentijdse details die het verhaal tot leven laten komen en de spanning verhogen: dat dit hier en nu zou kunnen gebeuren wordt daarmee nog beter invoelbaar.

 

Een speciale vermelding voor Nunyunnini, de mammoet God die met toestemming van bedenker Neil Gaiman vanuit American Gods Orakel instapte. Als personages opstaan en hun eigen leven gaan leiden, is alles mogelijk.