Uitgeverij: Ambo Anthos
Publicatiedatum: januari 2021
Kraaien: 4
Carol
gaat op aanraden van een vriendin een schrijfcursus volgen bij de wereldberoemde
auteur Victor Aster. De cursus wordt gegeven op een eiland dat afgelegen ligt
en is alleen bereikbaar via de veerpont. Het eiland is op de cursisten, de schrijver
en assistent na verder onbewoond, alleen de assistent beschikt over een
telefoon en computer met internet.
Terwijl ze wachten op de pont ontmoeten de cursisten Doris, Dex, Samuel, John,
Mary Jo, Carol en Riley elkaar. Iedereen wil leren hoe ze net zo'n
verkoopsucces kunnen schrijven als de beroemde auteur. Ze tellen er allen
20.000 dollar voor neer.
We lazen wel vaker over een afgesloten plek waar 1 voor 1 de mensen omvielen.
De allereerste die ik ooit las was Agatha Christie met Tien kleine negertjes:
zo heette het boek in mijn jonge jaren. Inmiddels is de titel aangepast naar
deze tijd. Zo soortgelijks gebeurt ook op dit eiland. Al snel valt het eerste
slachtoffer en daarna weer een waar dan een briefje bij ligt met dit is nummer
twee.
Na het verdwijnen van de enige telefoon ontstaat er grote angst omdat er nu ook
geen contact kan meer kan worden gelegd met de buitenwereld. Het verhaal wordt
heerlijk neergezet, je rent mee op de zoektocht naar de andere cursisten
waarvan er steeds weer eentje dood gevonden wordt. Wie is toch die dader?
En Elvin Post doet waar hij heel goed in is: als je net de ene verdenkt, wordt
die juist net vermoord. Hij brengt op een uitstekende wijze aanwijzingen in het
verhaal zodat je mensen blijft verdenken (en blijft fout zitten). Als lezer zit
je heerlijk te puzzelen.
Wat ik wel jammer vind, maar wie ben ik, is het personage Mark. Ik snap de
reden waarom hij, als de persoon op het vaste land is toegevoegd, aan het
verhaal. Maar het had iets minder opvallend gekund. Nu is het voor mij
ongeloofwaardig dat hij zo snel het vliegtuig pakt.
Verder was het genieten. Mede door dat het boek vol zit met grappige verwijzingen.
Zo hebben de kamers van de cursisten de namen van personages uit boeken van
auteurs, zoals van bijvoorbeeld Scott Turow.
Wat ik echt heel grappig vond is dat in het boek wordt benoemd dat men een
hekel heeft aan clichéromannetjes waarin de dader aan het einde alles opbiecht,
waarna het slachtoffer net op tijd... En wat gebeurt er tegen het einde van het
boek?
Ik las alle boeken van deze auteur. Met zijn debuut won hij gelijk de Gouden
strop en met deze ‘De cursus’ heeft hij weer een erg fijn boek toegevoegd. Ik
vond het jammer dat het boek uit was!
4 kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten