Titel: Het nachtvuur
Auteur: Michael
Connelly
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: februari
2020
Recensie door: Tamara
Kraaien: 3
Toen Harry Bosch net begon als
rechercheur, nam John Jack Thompson hem onder zijn hoede en leerde hem alles
wat hij moest weten over het vak. Zijn mentor was ervan overtuigd dat je maar
op één manier een echt goede politieman kon zijn: door elke zaak persoonlijk op
te nemen en met koppig doorzettingsvermogen aan te pakken. Als Thompson
overlijdt, wordt Harry benaderd door zijn weduwe, die hem een oud dossier
geeft. Het blijkt om een zaak te gaan die Thompson nooit heeft kunnen oplossen.
Het dossier had hij op de dag van zijn pensioen tegen alle regels in mee naar
huis genomen.
Om erachter te komen waarom deze zaak Thompson zo dwarszat, gaat Harry naar
Renée Ballard en vraagt haar hem te helpen de Cold-case op te lossen. Terwijl
ze eraan werken, rijst de alarmerende vraag of Harry's geliefde mentor het
dossier heeft meegenomen om de zaak tijdens zijn pensioen op te lossen… of om
juist te voorkomen dat die ooit opgelost zou worden.
“O, gewoon wat vervolginfo over die
krokante kerel van laatst.”
Dit boek is eigenlijk een heel saai
boek, voor mij dan. Qua spanning is het het nét niet en is er vrij weinig
actie. Maar toch... kon ik het boek maar slecht wegleggen. En nog steeds kan ik
niet precies vertellen wat mij nu zo intrigeerde aan het verhaal....
Er worden diverse zaken behandeld in
dit verhaal. Een man die door een ongeluk verbrandde, een Cold- casedossier dat
bij een overleden rechercheur thuis ligt en gaandeweg kwamen er ook nog dingen
bij. Het was niet verwarrend, maar ik vond op het laatst dat de samenloop van
omstandigheden nét wat te toevallig waren en het plot vond ik erg apart.
Dit boek is uitstekend om steeds stukjes
te lezen tussen de bedrijven door. Het is niet ingewikkeld en je pakt het
verhaal ook makkelijk weer op. Het verhaal wordt vanuit Bosch of Ballard
verteld. Het is leuk te lezen hoe verschillend zij omgaan met de zaak en
situatie.
Beide zijn zowel met de Cold-case bezig
maar ook met andere zaken. Ieder bewandelt zijn/ haar eigen pad en zo nodig
komen ze samen.
Dit boek was voor mij geen hoogstandje,
maar wel prettig te lezen. Zeker als je de hevige thrillers even zat bent en
wat meer diepgang zoekt. Connelly houdt je niet op het puntje van je stoel,
maar houdt wel je aandacht vast.
“Op hetzelfde moment spatte er bloed en
weefsel uit de zijkant van haar hoofd, nog voordat Ballard een schot hoorde,
dat uit de verte kwam.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten