Titel: Zonder genade
Auteur: Johan Andersen
Uitgeverij: Harper
Collins
Publicatiedatum: mei
2020
Recensie door: Tamara
Kraaien: 2,5
Op een ochtend worden
Neli Panka, hoofdinspecteur bij de Amsterdamse recherche, en ex-commando Eugene
Hamer bij een bizarre moord geroepen. Er zijn vier doden gevonden op een
industrieterrein in Zaandam. Is het een afrekening in het criminele milieu? Een
rituele moord? Kort daarna ontploft er een autobom op de Dam. De aanslag wordt
geclaimd door een groepering die zich De Discipelen van De Brandende Dageraad
noemt. Hun doel: wraak nemen op Nederland. Hamer en Panka gaan samen op jacht
naar het brein achter de moorden en de aanslag: de Jakhals. Niemand weet wie
hij is, maar hij wordt gezien als de gevaarlijkste terrorist van Europa. Zijn
ware motieven zijn duister, maar zijn boodschap is duidelijk: pak me, voordat
de volgende bom afgaat…
“Zijn keel was doorgesneden en zijn
handen lagen vroom gevouwen op zijn buik.”
Om heel eerlijk te zijn, ben ik niet
echt een groot fan van boeken van eigen bodem. Een enkeling weet mij te bekoren
maar de meeste is voor mij een worsteling om door te komen.
Ook helaas dit boek. Ik heb dit boek
vaker aan de kant gelegd dan dat mij lief was en op het laatste echt moeten
doorlezen om de “deadline” te halen. Ik kon maar niet in het verhaal komen. En
waar het nu precies aan lag.... Ik durf het je echt niet zeggen. Het verhaal
zelf is niet slecht. Een actueel onderwerp, terrorisme, wat bol staat van de
actie.
Het verhaal is makkelijk geschreven en
te volgen. Het is niet een boek wat je een paar dagen kan laten liggen omdat je
dan bijna bent vergeten waar het verhaal ook alweer over ging.
Maar ik kon maar niet de personages
voor mij zien. Hamer en Neli bleven vlak, de achtergrond dof. Vaak was het
verhaal ook best voorspelbaar. Ik denk vooral dat ik het boek wat te mak vond,
vooral voor een zelfingenomen persoon als “de jakhals”. Vond de momenten ook
erg leuk dat hij Hamer zat te teasen en had dat graag meer willen zien.
Pas toen bekend werd dat één van de
bekendste Nederlanders het volgende doelwit wou worden en alles uit de kast
werd getrokken om hem te beschermen, trok het mijn aandacht en de laatste paar
bladzijden heb ik ook in een rap tempo uitgelezen.
Wel vond ik leuk dat “de jakhals”
overal zijn spoor achterliet. Waar hij was geweest, kon je iets van hem
verwachten.
Helaas komt dit boek niet bij mij in de
kast en ik zal erg hard moeten nadenken om een vervolgverhaal van Johan
Andersen te lezen. Deze auteur is niet mijn “cup of tea”.
Spanning:
2
Originaliteit:
4
Psychologische
ontwikkeling personages: 2
Leesplezier:
2
Schrijfstijl:
3
Plot:
2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten