Titel: Meisje zonder leugens
Auteur: Michael
Robotham
Uitgeverij: Cargo
Jaar uitgifte:
september 2020
Recensie door: Karin
Kraaien:
4,5
Wat
vind ik van de cover?
Een
mooie donkere en duistere cover, vooral in de kleuren blauw en zwart. In de
verte zie je het silhouet van een vrouw. Als covertekst is 'zolang ze zwijgt is
ze veilig' te lezen. En laat Karin Slaughter via een citaat weten het verhaal
'aangrijpend en griezelig’ te vinden.
Wat
verwacht ik van tevoren?
Ik
ben fan van het werk van Robotham, en nam met spijt afscheid van onze
sympathieke vriend Joe O'Loughlin. In het laatste boek uit die reeks, 'De
andere vrouw', kwam Cyrus Haven al even piepen, en net zoals Joe wist hij mijn
hart onmiddellijk te veroveren in 'Meisje zonder verleden'. Ik kijk dus heel
erg uit naar het vervolg en ben blij dat ik dit boek al zo snel na het uitkomen,
mag lezen voor Thrillerlezers!
(Albanees spreekwoord) Niemand waardeert de waarheid meer dan een leugenaar
Mijn recensie
Ik lees – volgens mij – best wel veel boeken, waarvan grofweg de helft voor een recensie. Recensielezen is toch net iets anders, je moet nadien proberen om er iets zinvols over te vertellen. Dus heb ik voor mijn recensieboeken altijd een schriftje bij de hand. In dit schriftje noteer ik 'quotes die ik het vermelden waard vind', mijn gedachten en bemerkingen tijdens het lezen noteer zet ik er in en ook geheugensteuntjes om het verhaal en de personages goed te kunnen volgen. Laat nu 'Meisje zonder leugens' het laatste boek zijn dat in mijn schrift past. Ik noteer dus eerst wat ik van de cover vind, wat ik van het boek verwacht, 1 bedenking en een aantal mooie zinnen of passages. Alleen, dit keer, geen andere notities, vragen, geheugensteuntjes of wat dan ook.
● Ik ben niet langer de jongen die zijn oudere broer verafgoodde, die achter hem aan liep en trots zijn afdankertjes droeg. Ik ben een bezoeker, de enige overlevende, de jongen die in één gewelddadig uur zijn familie heeft verloren.
Op de één of andere manier loopt alles min of meer
vanzelf, geen ingewikkelde verhaallijnen, duidelijke en goed uitgewerkte
personages, interessante mensen, telkens toch ook wel ietwat beschadigd maar meestal
behoorlijk sympathiek. Een sterk en menselijk verhaal, tegelijkertijd ruw, hard
en schrijnend, dat me van begin tot einde in zijn greep houdt, spannend en soms
ook een beetje luchtig.
Na het lezen van het boek is het verhaal afgerond, maar
ik hoop uiteraard dat er nog een aantal Cyrus en/of Evie verhalen zullen
volgen.
Wat mij betreft is dit boek weer absoluut een topper, een garantie voor ongecompliceerd en puur
leesgenot. Absoluut 4,5 kraaien waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten