Boekvonnis met Levy en het witte wonderdoosje van Lara Reims

 

Een leesclub dit keer met een spannend jeugdboek van Lara Reims. Deze auteur kenden we al van haar trilogie romdom Remi voor Young Adults.

Waar gaat deze Levy en het witte wonderdoosje over?

Daar ligt het. Op straat. Een klein, wit, glanzend doosje. Voor Levy kan bedenken dat je nooit zomaar iets van de straat op moet pakken, zit het al in haar zak. Het helpt haar de dag door. Een gewone schooldag, met sommen die ze fout doet omdat ze even aan iets anders dacht. Met de stemmen van de kinderen om zich heen. De stemmen die zeggen dat ze niks kan. Die schreeuwen, en schelden. Steeds legt ze dan even haar hand om het doosje dat aanvoelt als een gladde kastanje. Wat zou het zijn?

Dan beginnen er vreemde dingen te gebeuren. Ze krijgt een raar bericht op de computer bij haar vader. En een gek sms'je op de telefoon die ze van haar moeder heeft gekregen, voor als Levy bij haar vader is. Na een wonderlijke ontmoeting komt Levy erachter hoe ze het doosje open moet maken. En hoe het haar kan helpen.

Een verhaal over jong zijn in een veranderende wereld, over pesten, ouders, schuld en vriendschap. Over de oplossing die er altijd is. Als je je best maar doet.

 We hebben gekozen voor drie moeders met hun dochters die de leeftijd van de doelgroep hebben. En dat zijn geworden:

Jose en dochter Bieke

Lieselotte en dochter Luna

Majonne en dochter Sterre

De start verloopt gelijk goed

Majonne: Direct bij hoofdstuk 1 herkent Sterre zich al in Levy; het denken in beelden, de stomme stemmetjes, de grote fantasie, het verstrooide.

Toen ik de eerste keer las over dit boek, dat eraan zou komen, had ik al een idee dat dit boek goed bij haar zou passen. Ik ben benieuwd wat het haar gaat geven.

Wat zou er eventueel in dat witte doosje kunnen zitten?

 Sterre denkt  vanwegge de letters dat er verhalen in het doosje zitten.

Lieselotte en haar moeder hebben geen idee en gaan zich laten verrassen.

 Jose:  Bieke en ik weten het echt niet..... Misschien vult Levy het doosje met haar gevoel en onrust, en tovert het doosje dat om tot een oplossing voor Levy?

De begeleider van de leesclub stelt diverse vragen tijdens het lezen, zoals zouden de kinderen het wonderdoosje terugbrengen als het moest?

Luna en Sterre willen het veel te graag houden, maar Bieke brnegt het terug:  "Maar misschien zou ik ook wel erg blij zijn als ik dan een briefje vind dat ik het mocht houden".

Lara vertelde dat zij tijdens het schrijven van het boek, haar dochter Yuna elke avond een hoofdstuk voorlas.

Jose kwam daarom met de volgende vraag:

"In een reactie op een ander bericht zei je, dat je telkens een hoofdstuk aan je dochter voorlas toen je het boek schreef. Gezien de gretigheid waarmee mijn dochter telkens verder wil lezen in het boek, vroeg ik mij af of je dan elke dag een (of meer) hoofstuk(ken) schreef, of dat je al een aantal hoofdstukken klaar had voordat je begon met voorlezen. Heb je ook nog ideeën van je dochter in het verhaal verwerkt, of lagen de gebeurtenissen op je tijdlijn al vast?"

Lara:"Zo leuk om te horen. Ik schreef overdag een hoofdstuk wat ik s avonds voorlas. Ik denk een verhaal uit voor ik ga schrijven, tijdens dat denken hebben we het er wel over gehad maar dat heb ik tijdens het voorlezen niet meer veranderd. Maar elke avond vroeg ik voor het lezen of ze nog wist waar we waren om te kijken of ze haar aandacht erbij kon houden en hoe ze het vond en of de personages tot leven kwamen".

Het gesprek zet nog even door:

Jose: "Dat lijkt me een aardige druk.... Ooit een avond moeten overslaan omdat het hoofdstuk niet af was (of niet naar je zin)? Of werkt het voor jou juist als een fijne stok achter de deur?"

Lara: "Ik vind schrijven echt het allerleukste wat er is, dus ik vind het alleen maar fijn. Een hoofdstuk per dag past wel goed bij mijn ritme, ik schrijf s ochtends vroeg een uur of twee en vind het fijn om dan een hoofdstuk af te maken. Er zijn wel tijden dat het langzamer gaat hoor maar als ik echt in een verhaal zit vind ik dit wel heel fijn. Maar het weekend heb ik wel eens even iets anders voorgelezen ..."

Er wordt flink voorgelezen sávonds en eigenlijk hebben ze snel alle zes het boek uit!

Bij Jose thuis was er protest toen het boek uit echt uit was: "He, jammer, dit vind ik niet echt een einde! Wel knap van Levy om dat te doen! Wanneer komt het vervolg van Levy? Ik wil namelijk heel graag weten hoe het op de nieuwe school gaat....."

Lara vertelt druk aan het schrijven te zijn. In het volgende verhaal zal een ander kind centraal staan met eigen problemen, maar de lezer gaat zeker ook nog horen hoe het Levy verder vergaat!

Stukken uit de enthousiaste recensies:

Majonne en Sterre

Het heeft korte hoofdstukken, heel geschikt om steeds een klein stukje te lezen. Maar omdat de hoofdstukken eindigen met een korte teaser of cliffhanger , nodigt het boek ook uit door te lezen.

Het boek bespreekt een aantal moeilijke thema's, die in een kinderleven kunnen spelen. Zo gaat het over veiligheid, vertrouwen, vriendschap, echtscheiding, adhd, concentratieproblemen, pesten. Dat brengt emotie mee, maar toch wordt het nergens echt zwaar.

Lara Reims is heel goed in het omschrijven van gevoelens, zodat je je echt in kan leven in de personen in het boek. Levy ging ook een beetje als vriendin voelen.

Door de thema's is dit een erg fijn boek om samen met je kind te lezen. Bij ons opende het heel erg het gesprek.

Ik vind Levy een heel compleet, spannend en hoopgevend boek. Een echte aanrader. Het ga je goed, vriendin Levy, het was fijn even met je mee te leven.

Lieselotte en Luna

Levy en het witte wonderdoosje is een vlot geschreven jeugdboek, die actuele thema’s bevat. Zo is het hoofdthema in dit boek pesten, die zo ver gaat dat Levy er door zelf in het ziekenhuis beland. Gedurende het verhaal leren we Levy kennen en hoe stoer ze eigenlijk wel is, hoe ze omgaat met de Pesters en hoe ze denkt dat de scheiding van haar ouders eigenlijk haar schuld is.

Haar ouders zien wel dat er iets mis is met haar, maar zijn teveel met hun eigen problemen bezig, dat ze er niet dieper op ingaan. Is dat kinderverwaarlozing? Nee Reims heeft hier mooi mee weer, hoe het tegenwoordig in een gezin aan toe gaat.

Ik denk dat we ons als ouder er wel eens allemaal schuldig aanmaken dat we te weinig tijd hebben voor onze kinderen, door een drukke carrière, die vergadering die toch weer voorrang krijgt.

Als ouder vond ik het zelf een aangrijpend boek, het boek heeft zeker ook een diepe indruk na gelaten op mijn dochter. Zelf is ze helemaal tegen pesten, dus het verhaal van Levy heeft haar zeker aangrepen.

Wij raden dit boek zeker aan, is een boek waar kinderen en ouders van kunnen leren. Maar niemand is perfect iedereen maakt fouten, ook dit heeft het boek weer.

Stiekem hopen we ook op nog een avontuurlijk verhaal van Levy en Robin.

Jose en Bieke

Ik las het samen met mijn 9-jarige dochter. De cover van het boek deed haar echter denken aan een sprookje, en temperde het enthousiasme behoorlijk. Aan het eind van het eerste hoofdstuk was daarvan niets meer te bekennen, en wilde ze het boek niet meer wegleggen….

Zonder met een belerende vinger te wijzen, kaart Lara Reims tijdens de zoektocht van Levy en Robin digitale dilemma’s aan. 

De boventoon in het verhaal wordt gevoerd door de uitdagingen, mogelijkheden en bedreigingen die de moderne digitale ontwikkelingen vormen voor een 12-jarige, en de zelfontplooiing van Levy. Dit resulteert in een meeslepend, realistisch geschreven verhaal, met futuristische elementen die zomaar al zouden kunnen bestaan.

Lara Reims debuut als jeugdboekenauteur geeft blijk van oprechte interesse in de snel ontwikkelende wereld van de kinderen, de keuzes die zij maken, hun onbevangenheid met nieuwe technologieën en de gevaren waarvan zij zich ten dele bewust zijn. Ze zet met Levy en Robin twee sprekende karakters neer, waarvan we hopelijk nog meer gaan lezen.

Een woordje van Lara reims:

Een leesclub met ouders en kinderen die samen lezen vond ik heel bijzonder, heel spannend om te horen hoe de kinderen voor wie Levy geschreven is het verhaal ervaren. Ik vond het heel erg leuk om met Sterre, Luna, Bieke en hun mama's mee te lezen. Om te horen of jullie het spannend vonden, of het verhaal jullie te pakken kreeg en of Levy voor jullie tot leven kwam.

 

En we konden praten over wat Levy meemaakt en doet, en wat jullie zelf zouden doen in haar plaats. Over jullie ideeën over dat rare witte doosje, en wat daar in zou kunnen zitten. Dat leverde hele mooie, wijze en leerzame uitspraken op. En heel veel ideeën voor nieuwe verhalen. Dank aan Sterre en Majonne, Luna en Lieselotte, Bieke en José voor jullie enthousiasme! En aan Jacqueline en Ink voor de begeleiding en de mooie vragen. Jullie zijn goud waard.