maandag 6 juli 2020

De storm van John Grisham


Titel: De storm
Auteur: John Grisham
Uitgeverij: Bruna Uitgevers B.V.
Publicatiedatum: juni 2020
Recensie door: Tamara
Kraaien: 2

Wanneer Hurricane Leo plotseling van zijn pad afwijkt en koers zet richting Camino Island voor de kust van Florida, valt het bezoek van bestsellerauteur Mercer Mann aan de boekwinkel van Bruce Cable in duigen. Terwijl de meeste mensen de ramen van hun huizen dicht timmeren en naar het vasteland vluchten, besluit Bruce te blijven en de storm uit te zitten.
De orkaan doet straten onderlopen en gebouwen instorten, en er valt een tiental dodelijke slachtoffers te betreuren. Een van hen is Nelson Kerr, een met Bruce bevriende thrillerschrijver. Nelson blijkt echter verscheidene klappen tegen zijn hoofd te hebben gekregen, wat suggereert dat hij niet in de storm is omgekomen.
Wie zou Nelson willen doden? Het vermoeden bestaat dat enkele van de duistere personages in Nelsons thrillers niet fictief zijn. Zou de oplossing dan ook al zwart op wit kunnen liggen in het manuscript van zijn nieuwe boek dat zich ergens in zijn computer bevindt? Wanneer Bruce op onderzoek gaat, ontdekt hij tussen de regels door een geheim dat veel schokkender is dan welke verzonnen plottwist ook. En veel gevaarlijker…

“De mensen die deze moorden plegen zijn bang en proberen hun smerige geheimen verborgen te houden.”

Ik wil beginnen met te zeggen dat Grisham en ik niet echt vrienden zijn. Terwijl hij overal wordt bejubeld om zijn werk, kan ik er met veel pijn en moeite door heen komen. Dit boek zou voor mij de doorslag moeten geven of ik nog eens een boek van hem ga proberen of dat ik hem voor altijd laat liggen in de boekhandel.

Het verhaal komt voor mij moeilijk op gang en hij blijft, tot bijna aan het eind, erg langdradig. Wanneer Bruce en zijn vrienden op zoek gaan naar de moordenaar duurt het voor mij enorm lang voordat er iets van vorderingen zijn gemaakt. Zowel door de vrienden als door de politie en de geheime dienst. Het idee van wat gebruikt is voor het nieuwste boek van Nelson is wel leuk bedacht en origineel maar dat was voor mij ook het enige pluspuntje van het boek.
De personages blijven enorm vlak, Grisham heeft niet echt de moeite genomen deze beter uit te diepen en ze kleur te geven. Personages komen en gaan in dit verhaal en ik moest soms echt even diep nadenken welke naam bij wie hoorde en wat zijn functie was in het verhaal. Tegen het einde gooit Grisham weer een paar nieuwe mensen in het boek, zonder inleiding of wat. Pas tegen het einde van dat hoofdstuk wordt pas duidelijk wat die persoon te maken heeft met het verhaal.
Ik was een paar keer geneigd wat pagina's over te slaan, zo slecht kon dit verhaal mij bekoren.

Eindconclusie: Grisham is geen auteur voor mij. Ik vind het erg jammer dat de personages zo oppervlakkig blijven waardoor een personage maar een naam is. Ik miste de spanning, de jacht, het gevoel....
Dit is voor mij niet echt een hoogstandje en kan makkelijk tussendoor gelezen worden, zonder dat je bang bent iets te vergeten van het verhaal.


Spanning: 2
Originaliteit: 3
Psychologische ontwikkeling personages: 2
Leesplezier: 2
Schrijfstijl: 2
Plot: 2

Geen opmerkingen:

Een reactie posten