Auteur: Adeline Dieudonné
Uitgeverij: Atlas Contact
Publicatiedatum: augustus 2019
Recensie door: Ilse
Kraaien: 4
De 10-jarige hoofdpersoon woont samen met haar familie (broertje en ouders) in een wijk met allemaal gelijkaardige huizen. Een wijk met weinig sociale contacten, waar niemand mekaar nog echt kent. Vader is een jager en heeft een trofeekamer vol opgezette dieren. Hij terroriseert ook het gezin en dan in de eerste plaats de moeder. Met Gilles heeft hij ‘grotere’ plannen.
Wanneer er op een dag een traumatisch ongeval plaatsvindt, neemt de hoofdpersoon de touwtjes in eigen handen en gaat ze de strijd voor het vinden van geluk aan. Een moeilijke, harde en vaak oneerlijke strijd.…
De Brusselse Adeline Dieudonné (1982) debuteerde in 2018 met ‘La vraie vie’, waarmee ze onmiddellijk hoge ogen scoorde. De Nederlandse vertaling verscheen echter pas in 2019. Hiermee won ze overtuigend de titel ‘VN-thriller van het jaar 2020’.
In ‘Het echte leven’ maken we kennis met een 10-jarig, naamloos, meisje dat het verhaal van haar leven in een dysfunctioneel gezin vertelt. Er wordt in het boek vooral gefocust op het gezinsleven en de onderlinge relaties. Het meisje is ondanks haar jonge leeftijd in bepaalde zaken heel erg volwassen, terwijl ze op andere momenten heel erg naïef en kinderlijk, zoals een tienjarige is, kan overkomen. Door de ervaringen die ze heeft opgedaan in haar jonge leven, is het begrijpelijk dat Dieudonné haar neerzet als een te vroeg volwassen kind, maar toch wringt het soms wat.
Het verhaal blijft grotendeels ‘binnenshuis’, in het familiale sfeertje. Andere aspecten van het leven van de 10-jarige ontbreken bijna volledig. En alhoewel het denken en voelen van de vertelster heel uitgebreid aan bod komen, zijn de andere belangrijke personages veel minder uitgewerkt en worden zij alleen benaderd vanuit de denkwereld van het meisje.
Het verhaal is doorspekt met de aanwezigheid van dieren, ook in goed gekozen metaforen. In interviews spreekt de schrijfster zelf over relaties tussen mensen in termen van roofdieren en prooien. Daarnaast heeft het ook wat elementen van een surrealistisch sprookje.
Dieudonné heeft een bijzondere, maar intrigerende schrijfstijl. Als geen ander kan ze de lezer aan het verhaal binden. Reeds vanaf bij het begin grijpt het verhaal van het meisje en haar gezin je bij je strot en laat je niet meer los. Een indrukwekkend debuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten