Auteur: Laura Lippman
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: maart 2020
Recensie door: Karin
Kraaien: 4+
Wat vond ik van de cover?
Wanneer je de covers van Laura Lippmans boeken naast elkaar ziet op een boekensite, valt het meteen op hoe goed ze allemaal bij elkaar passen. Ook dit keer weer, een vrouwenfiguur, vanaf de achterkant bekeken, bij een zonsopgang of zonsondergang. Mooie cover, of misschien wel beter, mooie reeks covers.
Wat verwacht ik van tevoren?
Ik heb al regelmatig boeken van Laura Lippman voorbij zien komen en die komen meestal braaf op mijn verlanglijst terecht, en toch heb ik nog nooit een boek van haar gelezen.
Het verhaal speelt zich af in 1966 en op zich zou ik uit mezelf niet direct grijpen naar een boek dat in ietwat recent verleden speelt, maar 1966 is nu eenmaal mijn bouwjaar, dus ben ik wel nieuwsgierig. Bovendien heeft men een aantrekkelijke korte inhoud geschreven, dus laat maar komen.
Ben je wel echt vermist als vrijwel niemand je mist?
Mijn recensie:
‘De vrouw in het meer’ speelt zich af in 1966 en geeft mij inkijk in een voor mij onbekende wereld. Niet alleen over hoe het eraan toe gaat in een Joods gezin, maar ook de tijdsgeest van 1966 is behoorlijk anders dan die van nu, anno 2020.
In hoofdzaak wordt het verhaal verteld vanuit 2 perspectieven, hoofdpersonage Madeline (Maddie) Schwarz en het slachtoffer, dat eigenlijk in het verhaal zich rechtstreeks tot Maddie richt. Maar eigenlijk zijn er veel meer verhaallijnen. Elk nieuw hoofdstuk begint namelijk met de personages die in het vorige hoofdstuk voorkwamen en geeft de lezer op die manier inzicht in de karakters en meer achtergrondinfo.
Geachte heer Corwin. Deze brief is afkomstig van Madeline Schwarz, de vrouw die het lichaam van Tessie Fine heeft gevonden. Door die vondst voel ik mij met u verbonden, of dat nu goed of slecht is. U bent de laatste die haar in leven heeft gezien, ik was de eerste die haar dood zag.
Voor mij is dit een bijzondere manier van vertellen, heel erg origineel en onderhoudend. Bovendien zijn op die manier de verhalen ook heel erg mooi met elkaar verweven en blijft voor de lezer alles duidelijk.
Een aantal opvattingen of om realiteiten zoals omgangsvormen uit 1966 komen soms grappig over, maar zijn soms ook confronterend. Zijn ze dan ouderwets of was er toen meer normbesef? Stof tot nadenken, het mag allerzins duidelijk zijn dat er in een ietwat ruime halve eeuw heel erg veel veranderd is.
Valt dit boek onder de noemer thriller? Misschien niet in de pure zin van het woord. Het verhaal is op zich niet ongeloof nagelbijtend spannend maar het is naar mijn gevoel vooral heel erg goed geschreven en blijft mij ook enorm boeien.
Ik twijfel heel erg in mijn eindoordeel: als ik 4 kraaien geef, vind ik het boek volgens de schaal van Thrillerlezers!: sterk fascinerend, je gaat mee. Terwijl 4,5 kraaien staat voor: indrukwekkend, meeslepend. Ik balanceer echt tussen beide niveaus……..En om die reden kies ik voor een 4+. Alleszins een bijzonder boek voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten