Titel:De schaker en het Meisje
Auteur:Alex Reeve
Uitgeverij:De Fontein
Recensie door Iris
Het verhaal
Leo Stanhope werkt als assistent-lijkschouwer
in het Londen uit de Victoriaanse tijd. Hij is verliefd op Maria, een prostituee.
In zijn hoofd is hij druk met trouwplannen. Als hij op een avond op Maria wacht
om samen naar een concert te gaan, slaat het noodlot toe. Maria komt niet. Dan
wordt er in het lijkenhuis een lichaam binnengebracht. Leo ontdekt zijn Maria
onder het witte laken. Ze is opgevist uit de Thames. En Leo blijkt de
belangrijkste verdachte. Om zichzelf vrij te pleiten, moet hij de dader vinden.
Leo gaat op zoek. Daarbij probeert zijn ware identiteit angstvallig te
verbergen. Leo is transgender. En op transgenderschap staat de doodstraf.
Tijdens zijn zoektocht
naar de moordenaar ontdekt Leo dat iedereen die erbij betrokken is geheimen
heeft. Als hij voorzichtig speurwerk verricht, angstvallig proberend zelf
buiten schot te blijven, ontdekt hij onvermoede kanten van zijn geliefde.
Mijn mening
Met dit eerste boek over
Leo Stanhope waarvan deel twee inmiddels in het Engels verschenen is, zet Alex
Reeve een boeiend en sfeervol debuut neer. Je waant je in het Victoriaanse
Engeland. Het gegeven van iemand die zijn identiteit moet verbergen in een tijd
waarin zijn wie je wilt zijn nog veel minder vanzelfsprekend is dan nu, is mooi
uitgewerkt en dit vormt meteen de essentie van dit boek.
Op vijftienjarige
leeftijd verliet de hoofdpersoon als Lottie het ouderlijk huis, om als Leo de
wereld in te trekken. Alleen een vriend waar hij mee schaakt en Leo kennen zijn
ware identiteit.
“Ik was wat ik was,
een jongen die de naam Lottie had gekregen en nu Leo was, en die, of hij het
leuk vond of niet, verplichtingen had. Ik had van Maria gehouden en was het aan
haar verplicht te achterhalen wie haar had vermoord.”
Ook later wordt de
worsteling van de hoofdpersoon mooi neergezet:
“Onder water kon ik
mezelf zijn. Niemand kon daar boos op me worden. Niemand kon me daar vertellen
dat ik mijn nagels beter moest verzorgen of dat ik netjes recht moest zitten
met mijn knieën tegen elkaar.”
Leo vlucht in het
onderzoek naar de dood van zijn geliefde. In zinnen als deze wordt via een
omweg zijn gevoel hierover duidelijk gemaakt. Leo doet Maria’s japon aan.
“Hij rook zoetig, naar
haar. Ik sloeg mijn armen om mijn lijf, omhelsde de jurk en ik kon me bijna
voorstellen dat Maria mij ook omhelsde.”
De strijd van Leo, de
Victoriaanse maatschappij en de positie van de vrouw komen uitgebreid en
geloofwaardig aan bod. De heldere schrijfstijl leest aangenaam, het boek is
kundig vertaald. Het mysterie zelf komt wat traag op gang, maar voor de lezer
die ervan houdt ondergedompeld te worden in een andere tijd en een andere
maatschappij, is dit niet per se storend.
Alex Reeve schreef met De
schaker en het meisje een mooi debuut, dat je onderdompelt in Victoriaans
Londen, met boeiende karakters en een mooie schets van de leefomstandigheden in
die tijd. Dat het misdaadverhaal daar ondergeschikt aan is en vaart mist, zal
voor de ene lezer storender zijn voor de andere. Ik kijk in elk geval uit naar
deel twee.
Iris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten