Titel: Trance
Auteur: Adam Southward
Uitgeverij: Karakter
Uitgevers
Publicatiedatum:
november 2019
Recensie door: Tamara
Kraaien: 2,5
Drie vooraanstaande wetenschappers
worden dood aangetroffen. De enige verdachte in de zaak, Victor Lazar, wordt al
snel veroordeeld en belandt in de gevangenis. En dan pleegt de hem toegewezen
psycholoog op onverklaarbare wijze zelfmoord. Alex Madison, voormalig
forensisch psycholoog en nu privétherapeut, wordt ingeschakeld om Victor te
ondervragen. Hij vermoedt dat Victor zijn slachtoffers op de een of andere
manier in een hypnotische trance brengt. Als Alex wat dieper graaft, ontdekt
hij een angstaanjagende realiteit van geheim onderzoek en wrede experimenten.
Te laat realiseert Alex zich waartoe Victor in staat is en wie zijn doelwit is.
Kan Alex de controle over dit gevaarlijke brein overnemen voordat deze de
controle over hem neemt?
“Tyrone's gezicht was onherkenbaar
achter de bloederige massa gescheurde huid en weefsel die door de gebroken
tegels waren opengereten.”
Het verhaal kenmerkt zich door zich in
twee delen te splitsen. Je gaat terug naar het verleden van Victor. Als kind
ondergaat hij gruwelijke martelingen om zijn “gave” te ontwikkelen.
Weeskinderen die het tegen elkaar op moeten nemen tot de dood erop volgt. Toen
ik dat gedeelte las, was ik even bang dat dit boek een zwak aftreksel zou
worden van “Het instituut” van Stephen King. Gelukkig was dat niet het geval.
Het tweede deel speelt zich af in het
heden, waar je leest over Alex en Victor. Soms werd aangegeven dat je in het
verleden was, maar veelal werd dat niet aangegeven, waardoor je even moest
omschakelen. Zelf vond ik dat best vervelend, want op het moment dat je doorhad
dat je in het verleden zat, was je al halverwege de pagina.
Het verhaal zelf is wel origineel maar
ik had er iets meer van verwacht. Op een gegeven moment wist ik het wel. Het
wordt snel voorspelbaar en daarmee wordt het verhaal iets minder aantrekkelijk
om door te lezen. Je hebt snel door welke rol iemand speelt in het verhaal.
Ook had ik soms moeite om in het
verhaal te blijven en door te lezen. Op sommige momenten zat ik echt van “och
ja...wat verrassend”( sarcastisch).
Sommige stukken vond ik aardig
ongeloofwaardig. Denk aan: “Ze sloeg de deur voor zijn neus dicht. Hij liep er
dwars doorheen.” Ik weet niet hoe dun de deuren daar zijn, maar je loopt echt
niet vanuit stilstaande positie dwars door een deur heen.
Of het moment dat Victor kapot ging van
de koppijn en bijna niets anders deed dan overgeven, maar het toch voor elkaar
krijgt een vrouw uit de auto te slepen, haar uit en aan te kleden en haar op te
tillen. Als ik dit zo lees, denk ik aan een zware migraine aanval. Dan ben je
al blij als je fatsoenlijk je ogen kan openen....
Het verhaal had beter gekund, ondanks
dat het boek niet heel dik is, ( 231 bladzijde op de E-reader) had er zelfs nog
wel wat uit gekund. Het is een boek waar je niet teveel bij na hoeft te denken,
maar verwacht er geen pareltje van.... Het einde is open, dus het zal mij niets
verbazen dat Victor terug komt om wraak te nemen op Alex. Mocht dat niet het
geval zijn, dan laat de auteur hier een hele grote steek vallen....
Nee, dit boek heeft mij niet in trance
weten te brengen!
Spanning:
2
Originaliteit:
3
Psychologische
ontwikkeling personages: 2
Leesplezier:
3
Schrijfstijl:
3
Plot:
3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten