De jachtpartij van Lucy Foley

Titel: De Jachtpartij
Auteur: Lucy Foley
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: november 2019
Recensie door Lisa
Waardering 4 kraaien

Korte inhoud:
Oudejaarsavond. Een villa in de Schotse wildernis. Negen oude vrienden checken in, maar één van hen zal de nacht niet overleven.
Negen vrienden vieren oudejaarsavond in een idyllische villa in de Schotse Hooglanden. Het lijkt de perfecte plek om hun gehaaste Londense leven achter zich te laten en van elkaars gezelschap te genieten. Het ontbreekt de vrienden aan niets: ze hebben een prachtig uitzicht, een knappend haardvuur, een provisiekast vol eten en liters champagne. Maar wat ze ook hebben is geheimen voor elkaar, langgekoesterde jaloezie en bergen opgekropte woede. Terwijl de sneeuw buiten valt, wordt de spanning in de villa ondraaglijk.
Als de lucht op nieuwjaarsdag opklaart is een van de gasten dood. En één van de anderen is de moordenaar.
Maar wie?

Mening:
Lucy Foley maakt haar debuut met een modern Agatha Christie-verhaal. Een aantal vrienden komen samen op een geïsoleerde plek waar één van hen vermoord wordt. Tien kleine negertjes, behalve dan dat er slechts één negertje omgebracht wordt en de rest verdacht zijn. Murder on the Orient Express dan, waar elke passagier op de trein wel een motief had om de dader te zijn.

Meng die twee samen en je hebt De Jachtpartij, waar letterlijk iedereen wel een bepaalde reden heeft om het slachtoffer om te willen brengen. Dit stevige boek leest zo vlot dat je niet eens doorhebt dat het zo dik is. De personages worden beschreven op een manier dat je vrij snel weet wie wat wanneer met wie doet, waardoor je ook meeleeft met hen.

Intriges zijn er bij de vleet, de setting werd ook uitstekend gekozen – wie houdt er nu niet van een James Bond-achtige sneeuwsetting waarin de isolatie nog meer te voelen is? De vrienden zijn – uiteraard – niet zo vriendelijk meer als ze aanvankelijk leken en negatieve, donkere kantjes komen snel boven zodra ze allemaal bij elkaar zijn. Voeg daar nog wat extra personages aan toe die – uiteraard – allemaal hun duistere kantjes hebben en je hebt alle ingrediënten om een cocktail van intriges en moord te maken.

Het lijkt allemaal wat cliché en in zekere zin is het dat ook. De Jachtpartij is geen origineel boek, het verhaal werd al dikwijls gedaan en verteld en er zitten geen grote verrassingen in die je naar adem doen snakken. Maar het is allemaal zo netjes en meeslepend gedaan, met zoveel kleine nuances die je oppikt terwijl je leest, dat het toch een aanrader is en blijft. Bovendien worden de hoofdstukken verteld vanuit het standpunt van verschillende personages, waardoor het lange tijd gissen blijft of de verteller van dienst wel betrouwbaar is.

Foley heeft met dit boek bewezen dat ze kan wedijveren met de beste. Ik ben alvast benieuwd naar haar volgende Agatha Christie.

4 kraaien