Auteur: Anja Feliers
Uitgeverij: Halewijck
Publicatiedatum: september 2019
Recensie door Karin
Waardering: 3,5 kraaien
Wat vond ik van de cover ?
Zoals meestal bij de boeken rond Kathleen Verlinden is de cover in blauw en zwart tinten, dit keer met een vrouwenhoofd onder water. En net zoals bij de andere boeken is het een beetje een mysterieuze, misschien zelfs sensuele, maar vooral mooie cover.
Wat verwacht ik van tevoren ?
Anja Feliers schrijft bijzonder vlot, ik ben persoonlijk vooral fan van deze reeks rond Kathleen. ‘Gebroken glas’ is het 9° boek in de reeks, ik hoop dus vooral dat het niveau van de vorige boeken wordt aangehouden, vermits ik het niveau vooral voelde stijgen.
• Ze schudde haar hoofd. Ze hoefde hier niet lang over na te denken. Ze had genoeg geprobeerd. Geen woord, geen verzoek, geen smeekbede konden hem op andere gedachten brengen. Ze had iets misgedaan. Ze wist alleen niet wat. Opnieuw zette ze de fles aan haar mond en dronk.
Mijn recensie :
‘Gebroken glas’ wordt vooral verteld vanuit het standpunt van hoofdpersonage Kathleen Verlinden, psychologe, maar nog steeds herstellend van wat haar overkwam in ‘Femme Fatale’ en ‘Het vergeten meisje’.
De relatief korte hoofdstukken wisselen dit perspectief af met verschillende andere belangrijke personages in dit verhaal en daardoor krijg je inderdaad een beter inzicht in wat er gebeurd is met Emmy, de jonge vrouw die na een zelfmoordpoging door Kathleen wordt begeleid.
Je leert de verschillende deelnemers aan het verhaal op een vlotte manier kennen, maar eigenlijk valt het mij vooral op hoe klein het kringetje is waarin deze mensen zich bevinden, ze linken op één of andere manier allemaal zeer kort aan elkaar.
Anja Feliers houdt sowieso het verhaal boeiend, ook door verder in te spelen op de privé-situatie van Kathleen, met haar dochter Julie, vriendin Liesbeth en haar exen Lennert en Lucas, en behoudt op die manier de rode draad in de reeks.
• De pijn die al die tijd in het diepst van haar ziel vergrendeld had gezeten, ontsnapte nu meedogenloos aan haar lichaam. Een pijnlijk gejammer kwam uit haar keel.
Er zit me momenten best wel een bijna onheilspellende dreiging in het verhaal, maar ondanks het feit dat ik het boek best wel met plezier gelezen heb, begint het me naar het einde toe toch een beetje te veel op een Griekse tragedie te gaan gelijken, eerder dan het een thriller is; maar omwille van mogelijke spoilers kan en wil ik hier niet verder over uitwijden. Ondanks deze kritische noot blijf ik toch wel nieuwsgierig naar het vervolg van de rode draad, maar ik heb wel het gevoel dat sommige verhaallijnen stilaan mogen worden afgesloten en misschien wat vers bloed in te pompen.
Aan de hand van het voorstel voor scores dat ‘Thrillerlezers’ onlangs publiceerde, geef ik ‘Gebroken glas’ een score van 3.5 kraaien; het is absoluut een prettig boek, maar misschien toch geen echte thriller. En zoals hierboven aangegeven wordt het voor mij hoog tijd om een aantal nieuwe wending in het privé-leven van Kathleen in te bouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten