Schotland – Prachtige natuur, veel kastelen,
geschiedenis. Kortom het ideale vakantieland als je daarvan houdt en niet persé
mooi weer hoeft te hebben. 13 jaar na mijn eerste bezoek aan dit deel van
Groot-Brittannië besloot ik er begin september maar weer eens een paar dagen
naar toe te reizen. Nu is vijf dagen eigenlijk veel te kort, dus mijn dagen
waren goed gevuld. En het weer was op één ochtend na werkelijk prachtig. Een
Outlander-tour langs meerdere kastelen, een dagtocht naar de Highlands, en
nauwelijks tijd voor een boekwinkel.
Dat is eigenlijk maar goed ook, want als je Engels kunt
lezen, zijn al die goedkope boeken een beetje te aantrekkelijk. Paperbacks voor
£8
à £9
per stuk, en dan hebben grote Britse ketens als Waterstones en WH Smith ook nog
eens van die zeer aantrekkelijke aanbiedingen als “Buy one get one half price”.
Ik had me dit keer dan ook voorgenomen niet al te veel boeken te kopen. Dat
lukte vrij goed tot aan het einde van de vijfde dag. Bij een bezoekje aan
Waterstones in Princes Street, Edinburgh, wist ik me nog tot drie boeken te
beperken, waarvan twee thrillers. Eigenlijk was mijn enige doel nog om eventjes
ergens lekker te gaan eten en dan nog een rustige laatste avond in mijn hotel
door te brengen.
Al mijn goede voornemens gooide ik overboord, toen ik rond
18 uur na het afrekenen op de muur schuin achter de verkoopster keek en de
aankondiging aan de muur zag:
Events at Edinburgh West End
Linwood Barclay in conversation with Ian Rankin
Wednesday 11th September at 6.30pm
Tickets £3
Toen ik bij de verkoopster navroeg, bleken de tickets al
te zijn uitverkocht, niet heel verrassend. Maar ze vroeg even na, en ik mocht
boven op de tweede verdieping vragen of er misschien toch nog een stoel vrij
was. Het duurde niet lang of IK WAS BINNEN. Ik kan me echt niet herinneren of
ik ooit iets van Linwood Barclay – een Canadese schrijver - gelezen heb, maar
de naam kende ik wel degelijk. Bovendien is Ian Rankin één van mijn favoriete
Britse thrillerschrijvers. Geen idee hoe lang het evenement ging duren, dus ik
kocht maar even snel warme chocolademelk en het nieuwste boek van Ian Rankin:
In a House of Lies (2018). Het nieuwe boek van Linwood Barclay, Elevator Pitch,
heb ik maar laten liggen, want het was een vrij zware hardback. De overgebleven
ruimte in mijn bagage was toch al niet zo heel groot. 
Al snel kwamen beide heren binnen en gingen zo’n 50
minuten lang op zeer humoristische wijze met elkaar in gesprek. Ian Rankin
stelde de vragen, Linwood Barclay vertelde over zijn nieuwe boek, de betekenis
van de titel, het onderzoek naar de werking van liften, zijn carrière, Margaret
Atwood wiens nieuwste boek de hele etalage van de winkel domineerde. De titel,
Elevator Pitch, betekent eigenlijk een hele korte presentatie van jezelf,
bijvoorbeeld in de tijd dat je iemand in een lift tegenkomt. Over liften
gesproken: het schijnt dat als je het boek leest, je voorlopig maar liever niet
in een lift stapt. Zijn zwager introduceerde hem bij iemand die de lift in een
hoog gebouw bedient en hem alles over de mogelijkheden kon vertellen. Het is
behoorlijk beangstigend om te horen, dat die man de lift met één simpel
apparaatje kon bedienen, en zo’n apparaatje op internet maar zo’n 500 dollar
schijnt te kosten.
Ian Rankin en Linwood Barclay bleken twee heel verschillende
schrijvers. Voordat hij gaat schrijven, heeft Linwood Barclay al een aardig
idee van het begin en het einde van zijn boek, de personen en wat er tussenin
zou kunnen gebeuren. Bovendien houdt hij erg van het schrijven van dialogen en
niet zozeer van lange beschrijvingen. Hij schrijft zelf ook film- en
toneelscripts als ik het goed heb begrepen. Hij wist te vertellen dat Michael
Connelly bijvoorbeeld het laatste hoofdstuk eerst schrijft. Ian Rankin
daarentegen begint gewoon te schrijven en vraagt zich vaak rond pagina 65 af
hoe hij eigenlijk verder moet. Hij heeft van tevoren geen idee wat er gaat
gebeuren. Waarop Linwood Barclay hem zei: “I think you are doing it wrong!” Één
ding hadden ze in ieder geval wel gemeen: ze houden er beiden niet van uit eigen
werk voor te lezen. Linwood Barclay vindt het zelfs verschrikkelijk saai om
naar een collega te luisteren die ellenlang voor blijft lezen.
Linwood Barclay denkt overigens, dat zijn nieuwste boek
prima verfilmd zou kunnen worden. Ook vindt hij het één van de beste boeken die
hij tot nog toe heeft geschreven. Een aanbod voor een verfilming zou hij zeker
niet afslaan. Hij grapte dat als iemand naar je toe komt en zegt je boek te
willen verfilmen met Tom Cruise in de hoofdrol, je niet moeilijk gaat doen en
zeurt dat Tom Cruise te kort is. Verder zouden ze alles over slechte literaire
agenten, uitgevers en ervaringen kunnen vertellen. Zo vertelde Linwood Barclay
dat hij ooit in een winkel kwam waar zijn boek door ene Jamie werd aanbevolen.
Verheugd bood hij aan om zijn boeken in die winkel te signeren, toen bleek dat
de aanbeveling bij het verkeerde boek was geplaatst en voor zijn ogen
verplaatst werd.
De 50 minuten waren erg interessant en veel te snel
voorbij. Er mochten nog enkele vragen gesteld worden, waarbij duidelijk werd,
dat Linwood Barclay enkele uren bij Ian Rankin thuis in Edinburgh had
doorgebracht. Van Edinburgh zelf had hij nauwelijks iets gezien, hoewel het
zijn allereerste bezoek was. Het uitzicht uit het raam van Waterstones
vergoedde veel: Edinburgh Castle. De volgende dag reisde hij al verder naar
Glasgow. Hoewel Linwood Barclay duidelijk de hoofdpersoon van de avond was, was
ook Ian Rankin niet te beroerd een paar boeken te signeren, inclusief de mijne.
Nadat ik een paar foto’s had gemaakt en met beide heren op de foto was geweest,
verliet ik de winkel, meer dan twee uur later dan gepland. Beneden 
wachtten een
paar fans die helemaal uit Yorkshire waren komen rijden. Geloof het of niet, ze
dachten dat het evenement pas om 20 uur begon en waren dus veel te laat!
Gelukkig voor hen vond iedereen het wel erg sneu voor ze. Ze mochten beneden
wachten tot de schrijvers vertrokken en kregen toch nog kort de gelegenheid met
Ian Rankin en Linwood Barclay te spreken en met ze op de foto te gaan.
Wat mij betreft was het een zeer geslaagde avond. Heeft
iemand enig idee of het klopt dat de laatste boeken van Ian Rankin niet meer in
het Nederlands zijn vertaald? Hij vertelde me dat iedereen in Nederland Engels
kan lezen en men het blijkbaar niet meer de moeite waard vindt.
Dit leuke verslag en de foto's zijn gemaakt door Netty Leistra
 |
| aankopen van de razende reporter |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten